ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

Այս ա­մե­նից հե­տո մար­դը մար­դու կա­րիք ա­վե­լի շատ է զգա­լու»

Այս ա­մե­նից հե­տո մար­դը մար­դու կա­րիք ա­վե­լի շատ է զգա­լու»
10.04.2020 | 14:25

Սոս Սարգ­սյա­նի ան­վան հա­մազ­գա­յին պե­տա­կան թատ­րո­նի գե­ղար­վես­տա­կան ղե­կա­վար, վաս­տա­կա­վոր դե­րա­սա­նու­հի ՆԱ­ՐԻ­ՆԵ ԳՐԻԳՈ­ՐՅԱ­ՆԻ հետ զրու­ցել ենք օ­րերս մեկ­նար­կած «Ա­ռա­կա­նի» առ­ցանց նա­խագ­ծի, պար­տադր­ված ար­ձա­կուր­դի ու թա­տե­րա­կան կյան­քում սպաս­վող նոր մար­տահ­րա­վեր­նե­րի մա­սին:

-Ինչ­պե՞ս է կա­տար­վել ներ­կա­յաց­վող ա­ռակ­նե­րի ընտ­րու­թյու­նը, ի՞նչն է կարևոր­վում այս նա­խագ­ծում՝ կր­թա­կա՞ն տար­րը, զվար­ճա՞ն­քը, սրամ­տու­թյու­՞նը:
-Ես կար­ծում եմ՝ բո­լո­րը միա­սին: Ա­ռակ­ներն ըն­տր­ված են Հրա­չյա Ա­մի­րյա­նի «Ապ­րե­լու ար­վես­տը» գր­քից, ո­րում ընդգրկված են տար­բեր դա­րաշր­ջան­նե­րում և մշա­կույթ­նե­րում ստեղծ­ված ա­ռակ­ներ: Այս­պի­սի հա­ղոր­դա­շար ա­նե­լու մտադ­րու­թյուն վա­ղուց ու­նեի, ի­հար­կե, հե­ռուս­տա­տե­սա­յին տար­բե­րա­կով: Ա­ռակ­նե­րը վա­ղուց ըն­տր­ված էին, ներ­կա­յաց­նե­լու ձևը դեռ մտած­ված չէր: Եվ երբ հա­մա­վա­րա­կի պատ­ճա­ռով այս­պի­սի ի­րա­վի­ճակ ստեղծ­վեց, ո­րո­շե­ցինք կեն­դա­նի մի բան ա­նել՝ հե­ռուս­տա­տե­սա­յին տար­բե­րա­կով: Զրու­ցե­ցինք Ա­րա Խզ­մա­լյա­նի հետ, պատ­մե­ցինք ա­ռակ­ներ ներ­կա­յաց­նե­լու մեր ծրագ­րի մա­սին, պարզ­վեց, որ նա նույն­պես նման մտահ­ղա­ցում ու­նե­ցել է, և շատ ա­րագ՝ մի քա­նի օ­րում, այս ամ­բող­ջը ար­վեց: Տար­բեր ա­ռիթ­նե­րով երբ ա­ռակ­ներ ես պատ­մում, մարդ­կանց շատ է հե­տաք­րք­րում, ու­զում են է­լի ու է­լի լսել: Թվում է՝ փոքր մի բան է, եր­բեմն՝ զվար­ճա­լի, բայց խոր­հե­լու տեղ է տա­լիս: Հի­մա, երբ ինչ-որ ա­ռու­մով հան­գիստ ենք, խոր­հե­լու ժա­մա­նակ ու­նենք, կար­ծում եմ, պետք է մի քիչ վե­րա­նա­յենք կյան­քի հետ մեր ու­նե­ցած հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը:
-Նա­խա­գի­ծը մեծ հաշ­վով ծն­վել է ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճա­կից:
-Ձևը ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճակն է թե­լադ­րել, գու­ցե մենք նկա­րա­հա­նեինք ա­ռակ­նե­րը, իսկ հի­մա պար­զա­պես մի­մյան­ցից ո­րո­շա­կի հե­ռա­վո­րու­թյուն պահ­պա­նե­լով՝ եր­կու հո­գի զրու­ցում են, ա­ռակ­ներ պատ­մում, ո­րից հե­տո «հան­դի­սա­տե­սին» (մենք նրանց հան­դի­սա­տես ենք ա­սում) ա­ռա­ջար­կում են թող­նել ի­րենց մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րը: Լա­վա­գույն մեկ­նա­բա­նու­թյան հե­ղի­նա­կը ստա­նում է հրա­վի­րա­տոմս մեր ա­ռա­ջի­կա ներ­կա­յա­ցու­մից: Հու­սամ, որ ա­ռա­ջի­կան շու­տով կլի­նի:
-Իսկ ի՞նչ եք կար­ծում՝ առ­ցանց ներ­կա­յա­ցում­նե­րը, որ այ­սօր ցու­ցադր­վում են, կա­րո՞ղ են դառ­նալ հան­դի­սա­տե­սի հետ հա­ղոր­դակց­ման այ­լընտ­րան­քա­յին ու մշ­տա­կա տար­բե­րակ նաև ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճա­կից հե­տո:
-Ես կար­ծում եմ, որ այս ա­մե­նից հե­տո մար­դը մար­դու կա­րիք ա­վե­լի շատ է զգա­լու: Չգի­տեմ՝ սա ինչ­քան կտևի, բայց մար­դիկ կա­րո­տե­լու են կեն­դա­նի շփ­մա­նը: Գի­տեք, հան­դի­սա­տե­սը մեր մարտ ամս­վա ներ­կա­յա­ցում­նե­րի տոմ­սե­րը հետ չի տվել (միայն մեկ տոմս է վե­րա­դարձ­վել): Ի­րա­կա­նում նրանք սպա­սում են, թե երբ են ցու­ցադր­վե­լու ներ­կա­յա­ցում­նե­րը:
Թատ­րո­նը կեն­դա­նի ար­վեստ է և կեն­դա­նի մա­տու­ցում է պա­հան­ջում: Երբ օն­լայն ցու­ցադ­րում են, հմայ­քի զգա­լի մա­սը կոր­չում է: Կար­ծում եմ՝ այս առ­ցան­ցը կհոգ­նեց­նի: Ե­թե ան­կեղծ ա­սեմ, ինքս եր­բեք առ­ցանց ներ­կա­յա­ցում չեմ դի­տում: Ա­վե­լի լավ է ֆիլմ նա­յեմ, ո­րը նա­խա­տես­ված է հե­ռա­հար դիտ­ման հա­մար: Դրա հա­մար էլ մեր թատ­րո­նը այս քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը որ­դեգ­րեց. ոչ թե ի­րա­վի­ճա­կից ել­նե­լով՝ պար­տադր­ված փոր­ձում ենք ներ­կա­յա­ցում­նե­րը ցույց տալ, այլ այն, ինչ նա­խա­տես­ված է ե­թե­րի հա­մար:
-Հնա­րա­վո՞ր է` փո­փո­խու­թյուն­ներ լի­նեն թատ­րո­նի հե­տա­գա ծրագ­րե­րում, խա­ղա­ցան­կում հայ­տն­վեն նոր ներ­կա­յա­ցում­ներ՝ ել­նե­լով նոր հե­տաք­րք­րու­թյուն­նե­րից ու ժա­մա­նա­կի պա­հան­ջից:
-Ի­հար­կե, թատ­րո­նը պետք է ժա­մա­նա­կին հա­մա­հունչ լի­նի, այս ա­մեն ին­չից հե­տո մար­դը փոխ­ված է լի­նե­լու, գու­ցե ա­վե­լի կարժևո­րի ա­մեն մի պա­հը, ա­մեն շփու­մը: Ե­թե ան­կեղծ ա­սեմ՝ ներ­կա­յա­ցում կար, որ մտա­ծում էի՝ բե­մադ­րել, հի­մա կա­սեց­րել եմ թարգ­մա­նու­թյու­նը, չեմ ու­զում, որ դա լի­նի: Գու­ցե այս փակ­վա­ծու­թյան մա­սին ներ­կա­յա­ցում­ներ լի­նեն կամ հա­կա­ռա­կը՝ կյան­քը հաս­տա­տող թե­մա­ներ ընտ­րենք: Վեր­ջին շր­ջա­նում հատ­կա­պես հե­ռուս­տա­տե­սա­յին ֆիլ­մե­րում այն­պի­սի դա­ժան ի­րա­վի­ճակ­ներ են ստեղ­ծում, որ բնազդ­ներն արթ­նաց­նեն: Պետք է վե­րա­դառ­նանք հո­գու լեզ­վին՝ ա­մե­նա­բա­րի, ա­մե­նաան­կեղծ: Չեմ ա­սում, թե թատ­րո­նը մինչ այդ դա չէր ա­նում, բայց պետք է աշ­խար­հի մա­կար­դա­կով գալ դրան:
-Այ­սինքն` վե­րա­նա­յել է պետք մա­տուց­վող ար­վեստը:
-Պետք վե­րա­նա­յել ա­մեն ինչ՝ ար­վեստ, բիզ­նես, ա­մեն բնա­գա­վառ…
-Ա­սա­ցիք, որ ներ­կա­յա­ցում­նե­րի տոմ­սե­րը հետ չեն վե­րա­դարձ­վել: Հե­տաքր­քիր է՝ ո՞ր ներ­կա­յա­ցում­նե­րի մա­սին է խոս­քը:
-Մար­տին ու­նեինք «Ազն­ավուր» հա­մերգ-ներ­կա­յա­ցու­մը, որ չխա­ղա­ցինք, «Հաղ­թա­նա­կի գե­նե­զի­սը», ո­րի բո­լոր տոմ­սե­րը սպառ­ված էին, և Գի դը Մո­պա­սա­նի «Փափ­լի­կը»:
-Հնա­րա­վո՞ր է միառ­ժա­մա­նակ մո­նո ներ­կա­յա­ցում­նե­րին առաջ­նու­թյուն տր­վի:
-Փակ­վա­ծու­թյան ար­դյուն­քում գու­ցե ա­վե­լի շատ ստեղծ­վեն մո­նո ներ­կա­յա­ցում­ներ: Թատ­րո­նը կո­լեկ­տիվ ար­վեստ է, և այ­սօր դե­րա­սան­նե­րը հնա­րա­վո­րու­թյուն չու­նեն միա­սին մի բան ստեղ­ծե­լու: Մո­նո ներ­­կա­յա­ցումն ար­վես­տի այն ձևն է, որ կա­րող ես մե­նակ ա­նել: Գու­ցե այս ի­րա­վի­ճա­կում շատ մո­նո ներ­կա­յա­ցում­ներ ծն­վեն: Իսկ թե հան­դի­սա­տե­սը ո­րը կնա­խընտ­րի, չգի­տեմ: Բայց տես­նում ենք, ինչ­պես են մար­դիկ զբոս­նում դր­սում, չեն դի­մա­նում մե­կու­սաց­մա­նը: Պարզ­վում է՝ ա­մե­նա­մեծ եր­ջան­կու­թյու­նը, որ մար­դուն տր­ված է, կեն­դա­նի շփումն է:
-Եր­կար ժա­մա­նակ փոր­ձե­րի չմաս­նակ­ցե­լը, չխա­ղա­լը ինչ­պե՞ս են անդ­րա­դառ­նա­լու դե­րա­սան­նե­րի վրա:
-Մեր դե­րա­սան­ներն ա­սում են՝ ե­թե այս­քան ընդ­մի­ջում լի­նի, ան­տա­ղանդ ենք վե­րա­դառ­նա­լու: Եվ­րո­պա­յում կա այս­պի­սի մի բան. երբ դե­րա­սա­նը շատ եր­կար է խա­ղում, մեկ տա­րով հան­գիստ է վերց­նում, որ նոր բա­նե­րով լց­վի, նոր գույն բե­րի: Թե չէ, երբ շատ է խա­ղում, սկ­սում է ինքն ի­րեն կրկ­նել: Գու­ցե սա լավ հնա­րա­վո­րու­թյուն է թար­մա­նա­լու, նոր գույ­ներ բե­րե­լու, մյուս կող­մից էլ, երբ եր­կար չես խա­ղում, վախ է մտ­նում մեջդ: Ո­րով­հետև տան է­ներ­գիան ու­րիշ է, տա­նը դու ու­րիշ մարդ ես: Ես, օ­րի­նակ, տա­նը այն Նա­րի­նեն չեմ, որ ներ­կա­յա­ցում­ներ էր բե­մադ­րում, դե­րեր էր խա­ղում, տնից չեմ կա­րո­ղա­նում ստեղ­ծա­գոր­ծել: Բայց դա էլ է կյան­քի մաս, դա էլ է պետք ապ­րել: Ար­վես­տա­գե­տը պետք է կյան­քի ա­մեն ի­րա­վի­ճակ ապ­րի, տես­նի, զգա իր մաշ­կի վրա, ոչ թե միայն փոր­ձի ցու­ցադր­վել:
-Ի՞նչ կա­սեք մեր զրույ­ցի վեր­ջում: Հնա­րա­վո՞ր է պահ­պա­նել լա­վա­տե­սու­թյու­նը ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում:
-Կար­ծում եմ՝ լավ ա­ռիթ է և լավ շր­ջան՝ (Պահ­քի շր­ջանն է) մաքր­վե­լու, Աստ­ծո մոտ վե­րա­դառ­նա­լու: Պետք է օգտ­վել այս հնա­րա­վո­րու­թյու­նից, ո­րով­հետև մենք այն­պի­սի կյան­քի ռիթ­մի մեջ էինք ըն­կել, որ ե­րե­կը ար­դեն ա­հա­վոր ան­ցյալ էր: Բո­լորն էին հոգ­նած: Մենք հա­ճախ պա­տու­հա­նը բա­ցում ենք, թռ­չուն­նե­րի ծլվծ­լոցն ենք լց­նում, անձրևի ձայ­նը: Այն­քան գե­ղեց­կու­թյուն կա, ե­թե այդ ա­մեն ին­չը գնա­հա­տենք, կյան­քի կա­տա­ղի ռիթ­մը մեղ­մենք, ես կար­ծում եմ, հնա­րա­վոր կլի­նի նո­րո­վի և ի­րար գնա­հա­տե­լով վեր­սկ­սել կյան­քը: Ա­հա­զանգ միշտ կար: Սա գտն­ված հնա­րա­վո­րու­թյուն է: Կա­րող էր ա­վե­լի վատ բան լի­նել, օ­րի­նակ, պա­տե­րազմ: Այս ի­րա­վի­ճա­կում ա­մե­նաս­խա­լը ըն­կճ­վելն է, ա­մե­նա­ճիշ­տը՝ վե­րաի­մաս­տա­վո­րել մեր գո­յու­թյու­նը:
Զրույցը՝ Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 7579

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ