«Հող սի­րո­ղը պա­հել է Հայ­րե­նի­քը, չսի­րո­ղը՝ հանձ­նել»

Այս օ­րե­րին սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րը ո­ղող­ված են տար­բեր բո­վան­դա­կու­թյամբ նյու­թե­րով, ո­րոնց մի մա­սը, մեղմ ա­սած աբ­սուր­դա­յին ի­րա­կա­նու­թյան պատ­կերն է, մի մասն էլ՝ զոմ­բիա­ցած ֆեյ­քե­րի ու վար­ձու մեկ­նա­բան­նե­րի լկ­տի բար­բա­ջան­քը: Ռեալ ու ան­կողմ­նա­կալ դա­տո­ղու­թյուն­ներ ա­նող­նե­րը ցա­վոք, շատ քիչ են: Զրու­ցա­կիցս ար­ցախ­ցի սիր­ված երգ­չու­հի ԼԻ­ԼԻԹ Ա­ՎԱ­ՆԵ­ՍՅԱՆՆ է:

-Լի­լիթ, մի քա­նի օր է ար­դեն Ար­ցա­խում ես։ Ի՞նչ է փոխ­վել։
-Ա­մեն ինչ փոխ­վել է, քա­նի որ մենք նույ­նը չենք կա­րող լի­նել: Նոր կյանք է սկս­վում բո­լո­րիս հա­մար, ա­ռա­ջին քայ­լե­րը, հու­սով եմ, դե­պի լավ ա­պա­գա: Ցավս խորն է… Տես­նել այս ա­մենն ու չցա­վել՝ ուղ­ղա­կի անհ­նար է: Բայց վս­տահ եմ, որ ար­ցախ­ցին չի՛ կոտր­վե­լու, դա մեր հո­ղից է գա­լիս, մեզ ուժ են տա­լիս մեր տղա­նե­րը, զոհ­ված հզոր տղա­նե­րի մա­սին հի­շո­ղու­թյուն­ներն ու նրանց սխ­րան­քը:
-Այ­սօր մարդ­կանց տար­բեր շր­ջա­նակ­ներ քն­նար­կում են ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կը։ Նաև քա­ղա­քա­կան ու­ժերն են ո­րոշ քայ­լեր ա­նում այս ա­մո­թա­լի ի­րա­վի­ճա­կից դուրս գա­լու հա­մար։ Քո կար­ծի­քով` վար­չա­պե­տի հրա­ժա­րա­կանն ինչ-որ բան կփո­խի՞։
-Վար­չա­պե­տի պա­հով կա­սեմ մեկ բան՝ հրա­ժա­րա­կա­նը քիչ է: Աստ­ված է դա­տո­ղը:
-Պատ­մու­թյան մեջ ա­մո­թա­լի է՞ջ բաց­վեց հա­յե­րիս հա­մար։
-Իմ կար­ծի­քով` ա­մո­թա­լի չի կա­րե­լի ան­վա­նել մեկ մար­դու պատ­ճա­ռով: Մի հո­գին չի կա­րող մի ողջ հզոր ազգ խայ­տա­ռա­կել: Մեր տղա­նե­րը կռ­վել են մինչև ա­րյան վեր­ջին կա­թի­լը: Հող սի­րո­ղը պա­հել է հայ­րե­նի­քը, չսի­րո­ղը՝ հանձ­նել: Փառք մեր բո­լոր հե­րոս­նե­րին: Պետք է սր­բու­թյամբ պա­հենք նրանց ա­նու­նը: Իսկ այդ­քան խեղ­ված ճա­կա­տագ­րե­րի հա­մար դեռ պետք է ար­ժա­նի հա­տու­ցում լի­նի: Մեծ ցան­կու­թյուն ու­նեմ, որ ան­հայտ կո­րած­նե­րը մի օր հրաշ­քով տուն գան, վի­րա­վոր­նե­րը բուժ­վեն և ա­մեն ինչ բա­րե­հա­ջող լի­նի: Ար­ցա­խը կապ­րի, միան­շա­նակ կապ­րի: Կապ­րենք և մենք, իսկ պա­տի­ժը չի ու­շա­նա: Միշտ հպարտ ա­սում եմ` պա­տիվ ու­նեմ։

Զրույցը`
Վո­վա ԱՐ­ԶՈՒ­ՄԱ­ՆՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ