Դիտեցի ռուսական ОРТ հեռուստատեսությամբ Նիկոլ Փաշինյանին նվիրված ծավալուն հաղորդաշարը:

Մինչ այս պահը տարածաշրջանի երկրների մակարդակով Հռոմի Պապի կողմից տրվող ամենաբարձր պարգևին՝ Սուրբ Աթոռի բարձրագույն շքանշանին (2021-ի հոկտեմբեր) արժանացել է Արմեն Սարգսյանը՝ առաջինը, որը խոսեց երրորդ հանրապետության գոյության դադարման և նոր՝ չորրորդ հանրապետության ծնունդի անհրաժեշտության մասին:

ՀՀ կառավարության նոր աջակցության ծրագիրը՝ նոյեմբեր-դեկտեմբերին 50 000 դրամ բաժանել, այն էլ՝ ոչ բոլոր արցախցիներին, ոչ մի հումանիտար հիմք չունի:

Շատերը Անդրանիկ Թևանյանին մեղադրում են, ռուսական առաջին ալիքով տեղի ունեցած հաղորդմանը մասնակցելու և այնտեղ նրա ելույթի պահով։ Համեմատականներ են տանում հրեաների հետ, որ նրանք ամեն կերպ, այդ նույն ալիքով պաշտպանում են Իսրաելի իշխանություններին։

Ո՞րն է նորմալ Ազգային ժողովը. կա կայուն մեծամասնություն, կա ընդդիմություն, որը սուր ելույթներ է ունենում, լավ հարցեր է տալիս, դրանք դուր են գալիս հանրության մի մասին ու երևի՝ «առաջնորդներին», հետո մեծամասնությունն է նույնը անում՝ ելույթներ, մեղադրանքներ, որոնք դուր են գալիս հանրության մի այլ մասի ու իրենց «առաջնորդին», հետո՝ քվեարկություններ, ու ցրվում են տներով։ Սա լրիվ նորմալ է, նորմալ պետություններում։

Նոր էլիտա ձևավորելու համար պետք է անտեսել եղածը և օգնել իրար ներքևում՝ «Չունենք, չկան դրանք» բանաձևով։ Միևնույն է, իրենց արդյունքը զրոյական է։

Մինչ ազգովի կզարմանանք իշխանական ու իշխանամերձ քաղաքական կառկառուն դեմքերից՝ Անդոնի, Գուրգենի ու Սամոյի՝ այս ողբերգության օրերին աննախադեպ էնտուզիազմի, ուրախ տրամադրության, լայնաժպիտ ու կենսախինդ պահվածքի վրա ու նյարդայնացած կհարցնենք, թե այդ ինչի՞ վրա եք հրճվում, պարոնա՛յք, դուք ձեզանից գոհ, ձեր ո՞ր մի արածի ու չարածի վրա եք հռհռում՝ նրանք թքած ունեն թե՛ ձեր տված հարցերի, թե՛ հանրային կարծիքի, և թե՛ իրենց անբարո վարքով պայմանավորված նկատողությունների վրա:

Ռուսաստանի, Իրանի, Թուրքիայի, Ադրբեջանի և Հայաստանի արտգործնախարարները «ողջունում են տարածաշրջանի բոլոր երկրների միջև հարաբերությունների կարգավորմանն ու զարգացմանն ուղղված ընթացող գործընթացները»:

Իրականում շատ վտանգավոր գործընթաց է գնում, որի միակ տուժողը լինելու են հայերը։

Աշխարհում ցանկացած իշխանություն մի գերնպատակ է ունեցել, ունի և կունենա՝ պահել սեփական իշխանությունը: