Պատերազմում պարտվելու, մոտ 5000 զոհի, տասնյակ հազարավոր վիրավորների, հարյուր հազարավոր բռնի տեղահանված արցախցիների, Հայաստանի սուվերենության գնով Ադրբեջանի հետ «խաղաղության դարաշրջանը» դեռ չտեսած, Նիկոլ Փաշինյանը հիմա էլ անցել է «խաղաղության խաչմերուկին»: Փաշինյանի եվրոպական կուրատորները նրանից պահանջում են է՛լ ավելի խրվել կեղտի մեջ, է՛լ ավելի շատ զիջումներ կատարել, ավելի խորացնել տարածաշրջանի անկայունությունը, ինչը մեծ բավականությամբ կատարվում է:

Հիշողության կորուստ չունեցողները անկասկած կհիշեն, որ իլխամ անասունը Հայաստանի տարածքով միջանցք ստանալու խոսակցության հիմքում դնում էր այն պնդումը, որ եթե Հայաստանի հանրապետությունը Արցախի հետ ստացել է միջանցք Ադրբեջանի տարածքում, ապա հավասարության սկզբունքով պետք է գործարկվի նմանատիպ միջանցք Ադրբեջանի և Նախիջեւանի համար հայկական տարածքի վրայով։

Ինձ համար նույնպես. որովհետև երբ պետք է 20 տարում ՄԻԱՍԻՆ փակեինք՝ դուք մե՛զ փակեցիք։ Հեռակա, բաց զրույց այսօրվա ընդդիմության ենթադրյալ առաջնորդների հետ՝ ավելի շատ մտերմիկ, կարեկցական, քան քննադատական տոներով։

Ինչու՞ է հայ հասարակությունն այդքան ծանր տանում Ի. Ալիևի տեղեկատվական-հոգեբանական գրոհներն ու նվաստացուցիչ քայլերը։ Այդ երևույթն ունի երկու հիմնական պատճառ։

«Հայաստանին» չեն ծափահարում, որովհետև այն ժողովրդավար է, Հայաստանին չեն ծափահարում, որովհետև այն տոլերանտ է: Հայաստանին ծափահարում են, որովհետև նա շարունակում է միջազգային հարաբերություններում և ժամանակակից վայրի աշխարհաքաղաքականության մեջ, որտեղ այլևս չկան զսպման և հավասարակաշռման մեխանիզմներ, իբր «հավատալ ժողովրդավարությանը» և այդ «հավատը» վաճառել նրանց, ովքեր բացարձակ այն «գնելու» և գնահատելու կարիք չունեն

Կյանքում ունեցած մեր տեղի ու մեր գոյատևման հետ կապված հիմնարար գիտական բնույթի սիստեմատիկ ուսումնասիրությունների ու համապատասխան արդյունքների բացակայության պատճառով կրիտիկական պահերին ստիպված ենք լինում հորինել հանպատրաստից լուծումներ, որոնցից անենահեշտն ու ամենից կործանարարը անընդհատ ազգային շահերին տեր չկանգնելն է ու նահանջելը։

Սիոնիզմը կրոն չէ։ Սիոնը լեռ է որը գտնվում է Երուսաղեմում, իսկ սիոնիզմը քաղաքական շարժում է, որի նպատակն է միավորել բոլոր հրեաներին մեկ պետությունում` Իսրայելում։

Որոշ կարկառուն դեմքեր փորձեցին Երևանի ավագանու ընտրությունները ներկայացնել որպես «ժողովրդավարություն»: Իրականում ստացվել է ապուշություն, որովհետև աշխարհում առաջին անգամ ձևավորվել է իշխող կոալիցիա, որն իրականում փոքրամասնություն է:

«Լինել ադրբեջանցի՝ նշանակում է ապրել պարսկական հողում, կարդալ ռուսական գրականություն, ունենալ հայկական ճարտարապետություն, հավատալ արաբների կրոնին, նշել թալիշական տոները, գնել արևմտյան տեխնոլոգիաներ, լսել կովկասյան երաժշտություն, խմել վրացական գինի։

Այս սեպտեմբերին Արցախի կապիտուլիացիան սոսկ փաստեց այն, որ Արցախում ՔՊ- ական իշխանությունը` ի դեմս Արայիկի կառավարության, պարզապես ժամանակ էր սպանել։