Դեկտեմբերի 25-ի գիշերը` ժամը 01:30-ի սահմաններում, ադրբեջանական զինուժը ՊԲ հարավարևելյան հատվածի երկու ուղղություններով ձեռնարկել է հետախուզադիվերսիոն ներթափանցման գործողություններ: Մեր զինուժը, բնականաբար, համարժեք պատասխան է տվել, բարեբախտաբար՝ առանց կորուստների:
Ցավոք, ավարտվող տարվա ընթացքում նման լուրերի պակաս չկար: Առնվազն երկու անգամ՝ օգոստոս ամսին ու տակավին վերջերս, երբ խոցվեց հայկական ռազմական ուղղաթիռը, մենք կանգնած էինք լայնամասշտաբ պատերազմական գործողությունների վերսկսման վտանգի առաջ: Բարեբախտաբար, նման հեռանկարը կանխվեց՝ հիմնականում հայկական կողմի զսպվածության ու նաև միջազգային ջանքերի շնորհիվ:
Անցյալ տարվա ընթացում Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահները երեք անգամ հանդիպել են, ընդ որում, այդ հանդիպումները եղել են միջնորդ երկրներից յուրաքանչյուրի ավտոնոմ նախաձեռնության հետևանք: Այդ հանդիպումների մյուս առանձնահատկությունն այն էր, որ դրանք, իրենց բնույթով, ֆորսմաժորային էին և ուղղված էին ոչ թե բուն կարգավորմանը, այլ՝ պատերազմի կանխմանը: Հենց վերջին հանգամանքն է այս պահին առանցքայինը միջնորդների օրակարգում, որովհետև հակամարտության կարգավորումը՝ բովանդակային հարթության մեջ, տեսանելի ապագայում անհնար է կամ գրեթե հնարավոր չէ:
Նախ, տրամագծորեն տարբեր են հակամարտության կողմերի դիրքորոշումները կարգավորման առանցքային հարցի ՝ Ղարաբաղի կարգավիճակի վերաբերյալ:
Երկրորդ, Ադրբեջանում խորանում են ավտորիտար միտումները, այդ երկիրը վերածվում է դասական բռնապետության, ըստ այդմ, բանակցային ձևաչափում մեծապես կորցնում է իր վստահելիությունը:
Եվ վերջապես, ուկրաինական ճգնաժամի պատճառով էապես սրվել են Ռուսաստանի ու Արևմուտքի հարաբերությունները, ինչը թույլ չի տալիս նրանց համագործակցությունն ու ներդաշնակ քայլերը մյուս հարթակներում ու տարածաշարջաններում ևս: 2015-ին ևս պահպանվելու է պատերազմի վերսկսման վտանգը, և միջազգային հանրության ջանքերն ուղղված են լինելու այդ վտանգի չեզոքացմանը:
Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ