Ափսոս, որ բոլշևիկները աղավաղեցին սոցիալիզմը, վարկաբեկեցին մարդկության ամենահումանիստական գաղափարն ու երազանքը: Բայց ոչինչ, սկանդինավյան երկրները արդեն տևական ժամանակ է, որ ունեն այն հասարակարգը, որը երազել էին երկու հարյուր տարի առաջ սոցիալիստ-ուտոպիստները:

Ինչպես կասեր Դոգը, քանի որ խոսք եղավ «Հանրային Ձայն» հաղորդաշարի մասին, փորձենք պարզել, ի՞նչ ֆենոմեն է սա։

Սովետի տարիներին, երբ աշխատում էի Թումանյանի շրջանային մշակույթի բաժնում, գործի բերումով շատ էի լինում մեր շրջանի գյուղերում և «ձեռի հետ» զբաղվում էի բանահավաքությամբ։

Պարզեցի, որ մեր հիմնական թերությունը առանց մտածելու խորանալն է և հետո միայն գիտակցելը: Իսկ գիտակցումը չի դառնում ամբողջական, քանի որ խորությունն արդեն սահմանափակում է, հորի մեջ ընկած վիճակ։

Քաղաքակրթությունների մրցավազքում ավելի հաճախ բերում է նրանց բախտը, որոնք, այս կամ այն պատճառով, չեն կարողանում հասնել բարեկեցության հնարավոր առավելագույն մակարդակին, որը հնարավորություն է տալիս նրանց լրիվ չկորցնել ապրելու կամքը։

Հաճախ անլուրջ մարդկանց լուրջ բան ասելն էլ իմաստազուրկ է, քանի որ կա լուրջ բաները ադեկվատորեն ընկալելու շեմ։

1988-ի մայիսին էր: Դեռևս նոր-նոր իր գործունեությունը սկսող Արցախի հեռուուստատեսության համար հաղորդում էի պատրաստում խորհրդային տարիներին Ղարաբաղում շեն բնակավայրի համբավ վաստակած, բայց այդ ժամանակ արդեն գրեթե անմարդաբնակ (գյուղում ապրում էին միայն մեղվաբույծ Ալյոշան և իր կինը) Սխտորաշենի մասին: Ի դեպ, դա այն գյուղն է, որի մերձակայքում է գտնվում հանրահռչակ 2000-ամյա տնջրի ծառը:

Նիկոլ Փաշինյանի պետաքանդությունը, անգաղափար ռումբերով՝ արժեհամակարգային պայթեցումները խեղել են բոլոր ոլորտները: Իսկ այն, ինչ կատարվում է Շիրակի մարզում և Գյումրիում, մասնավորապես, կոռուպցիայի մի այլ՝ չտեսնված դրսևորումներ ունի, քանզի առնչվում է նաև օրենքի հսկիչ՝ իրավապահ համակարգին: Ստորև ներկայացնում ենք ՀՀ ՆԳՆ ոստիկանության «Կումայրի» բաժնի պետ Կարեն Գևորգյանի պաշտոնեական կեղծիքը՝ «արտադրված» Գյումրու թիվ 32 դպրոցի՝ չդատված հանցագործ տնօրենի և Շիրակի մարզպետարանի կրթության վարչության համահեղինակությամբ:

Մեր ամենամեծ քաղաքակրթական սխալը ռուսների ազդեցության ոլորտից դուրս գալն է:

ՊՊԾ գնդի գրավումը և իմ ապստամբության գաղափարը առաջացել էր քառօրյա պատերազմից հետո: Քառաօրյա պատերազմը, ինչպես և քառասունչորսօրյա պատերազմը պայմանավորված էին: Պայմանավորված էր նաև մեր` հիմնական անկեղծ ապստամբներին մոլերեցմաբ ՊՊԾ գունդ մտցնելը: Այս իրադարձությունների ծիրի ներքո ես անմեղ դատապարտյալ Արմեն Բիլյանս նախաձեռնել եմ հոդվածների շարք` «ՊՊԾ գնդի գրավումը և Արցախի հանձնումը» խորագրի ներքո, որը կհրապարվի որոշ պարբերականությամբ: