Հայաստան բռնատեղահանված, հատկապես Երևանում հանգրվանած արցախցիների մեծ մասի կացությունը օրեցօր վատթարանում է. նրանք առանց աշխատանքի են ու տանելի եկամտից զուրկ, տրամադրված փոքրիկ կացարաններն իրականում ճարահատ մարդկանց համար են, իսկ ովքեր սկզբից՝ անցած տարվա հոկտեմբերին ստիպված են եղել վարձել միանգամից թանկացած բնակարաններ, այսօր դռնեդուռ փնտրում են էժան տեղեր:

Մեկ հոգին, իր շքախմբի մի քանի անդամներով, ճակատագրական որոշումներ է կայացնում ողջ պետության ու ժողովրդի համար և անունից։ Թեև դա կոչվում է պաշտոնական Երևանի տեսակետ, սակայն նրա լեգիտիմ հիմքերը խոցելի են մեկ պարզ պատճառով. թիմը եկել է իշխանության այլ ծրագրով և իրականացնում է լրիվ հակառակը...

Այս իշխանության ցանկացած հայտարարություն նոր իրականություն է ստեղծում՝ նախորդից ավելի վտանգավոր ու ավելի ռիսկային։ Հենց հրահանգը եղավ, լարած տիկնիկի նման բոլորը սկսեցին խոսել «Զվարթնոցից» ռուսների դուրսբերման մասին։ Այստեղ հարցն օդանավակայանը չէ։ Պայմանագրով ռուսները պահում են ԱՊՀ սահմանները, մասնավորապես՝ Թուրքիայի հետ սահմանը։ Եվ շատ հավանական է, որ նիկոլա-ալենական արկածախնդրությանը ռուսները պատասխանեն շատ հանգիստ. եթե պնդում եք, ապա ոչ մի խնդիր, և ոչ միայն «Զվարթնոցից» ենք դուրս գալիս, այլև՝ մյուս սահմաններից։

Հայ ժողովրդի պատմության ընթացքում բազմադարյա մի խնդիր է մեզ միշտ ուղեկցել. պայքարի, դիմադրության համար գրեթե միշտ շատ դժվար է եղել ներսում նյութական ռեսուրսի հավաքագրումը, և այս գործոնը ծանրակշիռ է եղել պայքարի տարբեր փուլերում՝ հաճախ որոշիչ պատճառ դառնալով պարտության համար։ Եվ հակառակը. 90-ականներին ողջ ռեսուրսը դրվեց հաղթանակի վրա, ու հաղթանակը եղավ։

Բոլոր սոցհարցումները ցույց են տալիս, որ երկրում կա փոփոխությունների մեծ պահանջ։

Դատելով խցանումներից ու կայանատեղերում ազատ տեղերի բացակայությունից, վճարը 160 հազար դրամ դարձնելը ճիշտ չէր, գուցե պետք էր 660 հազար դարձնել։

Կառավարության «e-draft» կայքում դրված որոշման նախագծով փորձ է արվում մի խումբ պատմաբանների առաջարկով «Հայոց պատմություն» դասընթացի անվանումը փոխարինել «Հայաստանի պատմություն» արտահայտությամբ։ Հիրավի հաջողված և համընդգրկուն եզրույթից հրաժարվելը բացատրվում է այն պատճառաբանությամբ, որ «Հայոց պատմություն» անվանումը «... հնարավոր է դարձնում այդ պատմությունը նաև առանց պետության և պետականության»: Միաժամանակ առաջարկվում է ընդօրինակել այլ երկրներում ընդունված ձևաչափին՝ «Ղազախստանի պատմություն», «Հնդկաստանի պատմություն» և այլն:

Լուր են տալիս, թե իբր Բրիտանական թանգարանից Անահիտ աստվածուհու արձանը Երևան են բերում։

1. Վերականգնել բանակը: 2. Դիվանագիտական բոլոր ջանքերով վերականգնել մեր բնական դաշնակիցների հետ ռազմավարական հարաբերությունները, չդարձնել Հայաստանը Ռուսաստան-Արևմուտք, Իրան-Արևմուտք բախման թատերաբեմ: