Մանդատները վայր դնելու ճանապարհով քաղաքական ճգնաժամ առաջացնելն ու խորհրդարանի լուծարմանը հասնելը նույնքան մանիպուլյացիա է, որքան ընտրությունների ճանապարհով Նիկոլին իբր լեգիտիմացնելու` ժամանակին շրջանառվող թեզը։ Բանն այն է, որ եթե անգամ ընտրություններին ներկայիս ընդդիմադիր խորհրդարանական ուժերը չմասնակցեին էլ, ընտրությունները, միևնույնն է, կայանալու էին։ Եվ ընտրությունների արդյունքում ձևավորվելու էր խորհրդարան 30%-անոց գրպանային ընդդիմությամբ։ Պայմանական 15%-ը կլինեին թագուհիթովմասյաններ, 15 %-ը` իշխանզաքարյաններ։ Քաղաքական պայքարի լրացուցիչ ինստիտուցիոնալ լծակ չէր լինի, որքան էլ այդ լծակի արդյունավետ գործառնությունը երբեմն բանավիճային է։

Սկսվեց անզորության և հիսթափության ալիքը: Սկսվեց չիմացական գնահատականների շարանը առ ոչ-բռնի պայքար:

Արդեն հոգնեցի Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա»-ից արված ձեր պաթետիկ մեջբերումները կարդալուց:

Ոստիկանական նռնակների, ներքաղաքական թոհուբոհի, տեղեկատվական աղմուկի ներքո ամերիկյան պաշտոնյաներն անկեղծորեն ու հրապարակավ խոսում են մինչև վերջին հայը Ռուսաստանի (նաև Իրանի) դեմ պայքարելու իրենց ծրագրերի մասին։ Թեման զարմանալիորեն օրակարգային չդարձավ։ Տարօրինակ լռություն է...

Ինչպես կարելի է տեսնել, այսպես կոչված, «սահմանազատման» տրամաբանությունից, այն հիմնականում շրջանցում է թշնամու կողմից ՀՀ-ից օկուպացված տարածքները։

Հայաստանի խորհրդարանում հակառուսական ուժերի մասնակցությամբ տեղի ունեցան լսումներ, որտեղ քննարկվեց ԵՄ-ին Հայաստանի անդամակցության հայտի վերաբերյալ հանրաքվե անցկացնելու նրանց առաջարկը։

Անցյալ դարում ոմանք «Ստամբուլը դարձին արյան ծով»: Նոր դարում «հող հանձնողին հանձնեցին հողին»:

Շատերիս կանխատեսումն առավել իրական ու հիմնավոր է դառնում. Հայաստանի ներկայիս իշխանավորները բարեկիրթ ու անարյուն ճանապարհով չեն լքելու գրաված դիրքերը, կենաց-մահու պայքար են մղելու ձեռք գցած կարգավիճակի համար, քանզի հասկանում են, որ առանց իշխանության իրենք ասպարեզից ուղղակի կանհետանան որպես գործիչ, անհատներ ու քաղաքացիներ. նրանց ազգադավ ու կործանարար գործունեությունն այլ հետևանքներ չի ենթադրում:

Փաշինյանի սյունիքյան այցը, որին անշուշտ հետևելու են այցելություններ այլ մարզեր, նպատակ ունի հանրապետությունը նախապատրաստել հանրաքվեի գործընթացին:

Հայաստանի իշխանությունները ցանկանում են ԵՄ-ին անդամակցելու հանրաքվե անցկացնել: Եթե անկեղծ լինենք՝ մեր երկրին, իր անկանխատեսելի աշխարհաքաղաքական պահվածքով ու ծայրահեղ ավտորիտար կառավարությամբ, ոչ միայն ԵՄ-ում, այլև «սեռական ռեֆորմների համաշխարհային լիգայում» չեն սպասում: Ասել, թե Նիկոլ Փաշինյանն ու իր քաղաքական թիմը դա չեն հասկանում, սխալ կլինի: Այդ դեպքում ինչների՞ն է պետք այդ անիմաստ հանրաքվեն: