Ահազանգ սատանայի կամակատարներին

Բոլոր ժամանակներում և բոլոր ժողովուրդների մոտ միշտ էլ եղել են ու, ցավոք, կլինեն մարդկային տեսակներ, որոնք իրենց հանցավոր ու մեղսալից գործունեությունը քողարկում են այլոց անձերով:
Այդպիսիների լավագույն օրինակներից են եղել հիտլերյան Գերմանիայի բոլոր այն մարդախոշոշ (արյունարբու, գիշատիչ-irates.am) հանցագործները, որոնք հենց Նյուրնբերգյան ատյանի առջև փորձում էին իրենց գիշատչական հանցանքները արդարացնել՝ ասելով, թե իրենք ընդամենը հրամաններին ենթակա, կատարող փոքր մարդիկ են եղել, մեղավորները հրաման տվողներն էին:
Այսպիսով ամեն ինչ բարդվում էր միայն մի խումբ ղեկավարների վրա՝ Հիտլերի առաջնորդությամբ:
Նմանակերպ էլ հայոց ցեղասպանություն կատարած բոլոր թուրք շարքային հրոսակները իրենց արած ոճրագործությունները բարդում էին համիդների, էնվերների, քեմալների, և այլոց վրա:
ՏԻՐՈՋ առջև ոչ ոք չի ծածկվի ուրիշների անուններով ու անձերով և նույնիսկ հենց երկրի վրա էլ, ի վերջո, նրանց հասնելու է պատասխան տալու ժամանակը, ոչ ոք չի խուսափի պատժից՝ վաղ թե ուշ:
Երբ զինվորականներն ու մաքսավորները Հովհաննես Մկրտչին հարցրին, թե իրենք ինչպես վարվեն, նա պատասխանել է.
«Մաքսավորներն էլ եկան մկրտվելու և հարցրին նրան. «Վարդապե՛տ, մե՛նք ինչ անենք»: Նա ասաց նրանց. «Ձեզ հրամայվածներից ավելին մի՛ պահանջեք»: Զինվորները նույնպես հարցնում էին նրան. «Իսկ մե՞նք ինչ անենք»: Նա ասաց նրանց.«Ոչ ոքի մի՛ նեղեք, ոչ ոքի մի՛ զրպարտեք, ձեր ռոճիկը թող ձեզ բավարար լինի» (Ղուկաս 3:10-12):
Իրենց տերերի աչքը մտնելու, քծնելու, շողոքորթելու, մարդահաճությամբ կարիերա անելու մղումով ու մոլուցքով տարված ամեն գործողություն իրենք փորձում են բացատրել իրենց պարտաճանաչությամբ, աշխատանքի հանդեպ պատասխանատվության զգացումով և ջանասիրությամբ:
Եվ երբ ղեկավարը կարգադրում է մեկն անել, իրենք սեփական նախաձեռնությամբ կրկնապատիկն ու եռապատիկն են անում, հաճախ էլ գերազանցելով օրենքով իրենց վերապահված պարտականությունները:
Չէ՞ որ յուրաքանչյուր մարդու մեջ ի ծնե դրված խիղճը միշտ ազդանշան է տալիս այս կամ այն արարքը գործելուց առաջ, խնդիրն այն է, թե ինչպես է ամեն մեկը վերաբերում այդ ազդանշաններին ու հուշումներին՝ հաշվի՞ է առնում, թե՞ արհամարհելով խեղդում ու կատարում է այն, ինչը որ իր շահն ու սառը հաշվարկներն են թելադրում:
Հասարակությունը նրանց հանդեպ պետք է ձևավորի հստակ դիրքորոշում, որպեսզի որևէ մեկի մեջ ծվարած նսեմ նկրտումներն ու ցանկություններն ի վիճակի չլինեն գլուխ բարձրացնելու, իշխելու և նրանց վերածելու չարիքների ու պատուհասների:
«Բայց արդ, ձեզ գրեցի, որ չխառնակվեք, եթե եղբայր կոչված մեկը պոռնիկ լինի, կամ կռապաշտ, կամ ագահ, կամ բամբասող, կամ հարբեցող, կամ հափշտակող, այդպիսի մեկի հետ հաց էլ չուտեք (Ա Կորնթացիներին 5:11):
Նրանք՝ տարբեր երկրատու-կամակատարները, գույնզգույն բերետներ կրողները, լատինաամերիկյան
տոնտոն-մակուտների (հայիթյան կախարդների զինված խմբավորումներ, որոնք տեղական բռնակալի բանակը համալրում էին զոմբիների ջոկատներով-irates.am) նմանությամբ, որևէ բովանդակություն չպարունակող, բութ ու սառը հայացքներով, հիշողությունից զուրկ մանկուրտները, ապրում են մեր մեջ, ունեն կոնկրետ հասցեներ, մեր ազգականներն են, հարևանները, ընկերները, մերձավորները: Նրանք պետք է զգան, որ շրջապատը չի խրախուսում, մերժում է իրենց վարքի այդպիսի դրսևորումները, որ իրենց արածների պատասխանատվությունը կրելու են նաև հենց իրենց ընտանիքների անդամներն ու բոլորը, ովքեր կեղծ մարդասիրությամբ հանդուրժում են այդ ամենը: Այդպիսի ամբարիշտները պետք է զգան, որ հողն իրենց ոտքերի տակ այրվում է, որ իրենք արժանանում են հասարակության արհամարհանքին ու մերժմանը, որ իրենց բարևի էլ չեն արժանացնում, որպեսզի նրանք կատարեն անհրաժեշտ հետևություններ և վերանայեն սեփական պահվածքն ու ընթացքը:
Մեր ՏԷՐ ՀԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍՆ ԻՆՔՆ է պատվիրել.
Բայց սա ունես լավ, որ ատում ես նիկոլայականների գործերը, որոնք ԵՍ էլ եմ ատում (Հայտնություն 2:6):
Արդ քո մոտ կան նիկոլայականների վարդապետության հետևողներ: Ապաշխարի՛ր, եթե ոչ, շուտով կգամ քեզ մոտ ու կմարտնչեմ նրանց հետ ԻՄ Բերանի սրով (Հայտնություն 2:15-16):
Այսօր ականատես ենք, թե ինչպես համազգեստավոր ու անհամազգեստ կամակատարներն առանց խորանալու իրենց ներկայիս ղեկավարների գործունեության պարկեշտության և օրինականության մեջ, պատրաստ են իրենց ծնողների, ընկերների, հարազատների, կանանց ու երեխաների հանդեպ էլ թույ տալ ամեն ոտնձգություն: Չեն ուզում մտածել, անջատել են իրենց որպես մարդ նեկայացնող բանականությունը, հաշվի չեն նստում իրենց ներսից հնչող խղճի արձակած ազդանշանների հետ: Նրանց պետք է սթափեցնել ու հիշեցնել, որ իրենց ներկա տերերից առաջ էլ եղել են ավելի խելոքները, հարուստները, զոռբաները, հռչակավորները, հմուտները, հոխորտացողները, առավել դուխովներն ու հպարտները և բոլորն էլ զրկվել են գահերից, զբաղեցրած պաշտոններից, իշխանությունից, կյանքից: Ոչ ոք իր ունեցած ժամանակավոր իշխանությունն իր հետ այն աշխարհ չի տարել, վերջապես բոլորն էլ անխուսափելիորեն կանգնելու են մարդկանց, պատմության, ժամանակի և, ի վերջո, ՏԻՐՈՋ դատաստանի առջև:
Եթե միայն այս կյանքի համար ենք հույս դրել ի ՔՐԻՍՏՈՍ, ողորմելի ենք, քան բոլոր մարդիկ (Ա Կորնթացիներին 15:19):
Ձեր վրա մի վերցրեք ձեզ ապօրինի, անիրավ, անխիղճ ու անհոգի կարգադրություններ ու հրամաններ տվող նեոբոլշևիկյան սկզբունքներով առաջնորդվող ազգադավ-ամբարիշտ պաշտոնյաների գործերի համար հետագա պատասխանատվությունը, վաղ թե՛ ուշ նրանք էլ չեն լինի և հույսեր մի՛ փայփայեք, թե այդպիսի հավանականությունը ձեզ կշրջանցի: Հույսեր մի՛ փայփայեք, թե դուք առավել ճիշտ հաշվարկողներն եք, առավել ճարպիկներն եք և կկարողանաք սատանային ծառայություններ մատուցելով հանդերձ, ճողոպրել ԱՍՏԾՈՒ Աչքից և ՆՐԱՆԻՑ հեռու կամ աննկատ մնալ: Ուշքի եկե՛ք քանի դեռ ժամանակ և հնարավորություն կա, քանի դեռ ձեր առջև չեն փակվել ողորմության դռները և չմնաք դրսի խավարում:
Ով որ գիտե, թե ինչ է բարին և չի անում, նրա համար դա մեղք է (Հակոբոս 4:17):

«Միաբանություն վասն ապաշխարության»
Աշոտ ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ