Այս պատմությունը ածանց ունի՝ նախա-: 2018-ի վերջը և 2019-ի սկիզբը ծայրաստիճան անհաջող էր: Փետրվարի վերջին անսպասելի հայտնվեցի հիվանդանոցում ու ենթարկվեցի տհաճ վիրահատության: (Թե ասա՝ վիրահատության տհաճ-հաճելին ո՞րն է):

1920 թվական՝ հայ-թուրքական պատերազմ; Հիմնական գործողությունները սկսվել են սեպտեմբերի 28-ին: 2020 թվական՝ հայ-ադրբեջանական պատերազմ:

Վերջերս հաճախ եմ մտածում Ջավախքի մասին:

Փաստն այն է, որ 2018 թվականին իշխանությունը գրավեցին թուրքական գործակալները։ Իրենց գլխավոր տականքի առաջնորդությամբ քանդեցին երկրի պաշտպանական ու գաղափարական միասնությունը: Հանձնեցին Արցախը, բացարձակ վտանգել են Հայաստանը:

Որքան էլ անցնի ժամանակը, Ժողովուրների կյանքում կան պատմական փուլեր ու իրադարձություններ, որոնց վրա երբեք չի նստում ժամանակի փոշին։ Այդպիսին է ֆաշիստական Գերմանիայի դեմ խորհրդային բազմազգ ժողովրդի` արյան գնով տարած պատմական հաղթանակը։

1915-1923 թթ. ցեղասպանությունից հետո Արևմտյան Հայաստանը դատարկվեց հայերից։ Սպանդից փրկված սասունցիները Արևելյան Հայաստան Հասան: Սուտ է, թե նրանց այստեղ գրկաբաց ընդունեցին։

ԿԱՐԱՊԵՏ ՓՈԼԱՏՅԱՆ- Կը հրաժարիմ հայութենե: ԳՈՒՐԳԵՆ ՅԱՆԻԿՅԱՆ -Հպարտ եմ, որ հայ եմ: Այս երկուսն էլ արժանավոր հայեր էին, թունդ ազգայիններ: Սերնդակից էին, երկուսն էլ վաղ տարիքում տեսել էին իրենց ժողովրդի նախճիրը, հայրենազրկումը, ազգային-բարոյական նկարագրի այլասերումը:

Տրապիզոն հասած ֆրանսական շոգենաւ մը կը նստիմ և Մարսիլիոյ գծով Բարիզ կը հասնիմ վերջապէս, յարմար ատենին Մանթաշեանի ծախքով կառուցուած նորաշէն եկեղեցւոյն օծումը պիտի կատարուէր, ճիշդ շաբաթ մը վերջ: Նպատակս էր` առանց մէկու մը գլուխը ցաւցնելու` մասնակցիլ օծման, ուրկէ ետք համոզուած էի թէ եկեղեցւոյ հոգաբարձութիւնը զիս վար կը դնէր, անոր համար` հակառակ վխտացող տիրացուներու… Այսպէս ալ եղաւ: Էգնայեան որ հոգաբարձութեան ատենապետն էր` համեստ ամսական մը առաջարկեց ինձ դպրապետութեան պաշտօնին համար. ստիպուած էի ընդունիլ, և հետս բերած փոքրիկ գումարէն քիչ քիչ ամսականներուս վրայ բարդելով սկսայ ապրիլ, միւս կողմէն ձեռնարկեցի վերջապէս տարիներով երազած ու փափաքած գործիս: Կ՛ուզէի անպատճառ Conservatoire մտնել… սակայն գրեթէ անյաղթելի դժուարութեանց առջև կը գտնէի ինքզինքս. ֆրանսերէն բառ մը իսկ չգիտէի, ոչ ալ գիտակցութիւն ունէի եւրպ. երաժշտութեան, մինչդեռ երաժշտանոցի մրցումներուն մասնացող մը ահագին պատրաստութիւն ունենալու է երաժշտութեան և երգելու արուեստին մէջ…

ՈՒրեմն, 1995թ հուլիսի 5-ին թիվ 2 ընտրատարածքային ընտրական հանձնաժողովի նախագահն էի: Այդ օրը Սահմանադրության հանրաքվեն էր և ԱԺ պատգամավորների ընտրություն:

Ներս մտավ Տիգրան Նալբանդյանը: Մեր երաժշտագետները հրավիրվել էին, որ իր երգը գրի առնեն: Նա այդ ժամանակ 70 տարեկան էր, գուցե նույնիսկ մի փոքր ավելի: