Վեց տարի է՝ ուսումնասիրում եմ քեզ, իմ ազգ, իմ հայրենակից։
Վեց տարի է՝ զուգահեռ ուսումնասիրում եմ նաև քեզ խաբող, արհամարհող, շահագործող և լլկող, երկրի ու քո շալակն ելած իշխանությանը, նրա, այսպես ասած, ներկայացուցիչներին...
Ըստ հավաստի աղբյուրների՝ այս պահին իշխանությունները պարեկային ոստիկանությանը հանձնարարել են ստուգել Երևան մտնող բոլոր բեռնատարները՝ հատկապես քար, ավազ տեղափոխողները...
Team Telecom Armenia-ի զանգերի կենտրոնի աշխատակիցը, ենթադրաբար` Տաթևը, ասում է, որ իրենց կազմակերպությունն ունի «ստուգող մասնագետներ», որոնք «ստուգում են» իրավաբանական նշանակության փաստերը:
Վերջին օրերին Բագրատ Սրբազանի հասցեին տարատեսակ շեյթանների կողմից եղկելի մեկնաբանությունների մասին լուրը հիշեցրեց Իվան Ահեղի օպրիչնիկ Մալյուտա Սկուրատովի վարքը։
Մի ոչ բժիշկ առողջապահության նախարար կա, էն որ աղաֆոբիա ունի կամ աղատյացություն:
Էսօր ինչ-որ ասել է.
«Ինչ քաղաքականություն իրականացվում է, դա համահունչ է իմ անձնական կարծիքի հետ։ Միանշանակ, իհարկե, պատրաստ եմ կրել այդ պատասխանատվությունը»:
Էդքան փողոցներին ու պոլերին պառկելու, քաշքշվելու, հայհոյանք տալու ու հայհոյանք ուտելու փոխարեն, դուրս գայիք ԱԺ ամբիոն, նայեիք պարոն վարչապետի մռթին ու հարցնեիք, թե լինելով ԱԱԾ վերահսկողության տակ, ինչպե՞ս է հաջողացրել հեղափոխությունը:
Հոլանդահայ կազմակերպությունների ֆեդերացիան, Նիդերլանդներում գործող հայ համայնքները Հայոց ցեղասպանության 109-րդ տարելիցի ոգեկոչման արարողությունների շարքն սկսեցին ապրիլի 18-ին: Նախ FAON-ի ակտիվիստները Հաագայի միջազգային քրեական դատարանի մոտ միացան ԱՄՆ-ում գործող «Ճշմարտության և արդարության» կենտրոնի (Center for Truth and Justice, CFTJ) պատվիրակությանը: Այդ օրը միջազգային քրեական դատարանին (ՄՔԴ) հանձնվեց մերօրյա Ադրբեջանի ղեկավարների ցեղասպանական գործողությունների հայցը։ Սա հայկական կողմի Հաագայի տրիբունալին ուղղված առաջին հայցն էր` այս տարվա սկզբին Հայաստանի միջազգային քրեական դատարանին անդամակցությունից հետո:
Տավուշի գյուղերը «վերադարձնելուց» հետո, ադրբեջանական լրատվամիջոցները սկսել են արծվաշենյան «տեղեկատվական գրոհը»: «Բաշքենդը հին ադրբեջանական հող է», «Բաշքենդն Ադրբեջանի անբաժանելի մասն է», «Հայաստանը Բաշքենդի նկատմամբ որևէ իրավական հիմք չունի», «Հայերը կամավոր են լքել Բաշքենդը», «1992 թ. Հայաստանը հրաժարվել Բաշքենդից»:
Արդյո՞ք պատահականություն է սեպտեմբերին Իսրայելի հարձակումը, հատկապես՝ սեպտեմբերի 27-ից ավելի ուժգին, ինտնեսիվ հարձակումները Լիբանանի վրա։ Ադրբեջանի հետ սերտ ռազմական համագործակցության մեջ գտնվող Իսրայելը ի՞նչ ակնկալիքներ ունի սեպտեմբերին սկսած ռազմական գործողություններից, ու՞ր է փորձում այն տանել, ո՞ր տարածաշրջան է փորձում տեղափոխել։