Յութուբում էլի տեսանյութ է պտտվում ՝ «Ինչու՞ հոկտեմբերի 27-ին սպանվեցին բոլորը, բացի Սերժից և Քոչարյանից»:
Վերջ տվեք, ինչպես սկյուռը օղակի մեջ, նույն պրիմիտիվ շրջանակագծով պտտվելուց:
Առնվազն մի 10 անգամ գրած կլինեմ ՝ փոխեք գլխավոր զոհերի համարակալումը, և կստանաք բոլորովին այլ պատկեր:
Գլխավոր, համար 1 թիրախ նշանակել եք վարչապետ Վազգենին ու քաղաքական եզրահանգումներ եք անում:
Ձեզ նեղություն տվեք մտածել, որ համար մեկ թիրախը
ոչ թե Վազգենն էր, այլ Դեմիրճյանը:
ՈՒ քաղաքական որակված ոճիրը, ոչ միայն կկորցնի իր քաղաքական իմաստը, կդառնա տնտեսական հանցագործություն ՝ քողարկված քաղաքական շղարշով, այլև հասկանալի կդառնան, թե ինչու սպանվեցին Դեմիրճյանի թիմակիցները, ի՞նչն էր կապում նրանց միմյանց հետ:
Ինչու՞ վանեցի Դեմիրճյանը, որի տակից մի տարի առաջ Վազգենը խլել էր նախագահական աթոռը հօգուտ Քոչարյանի, հանկարծ ցանկություն հայտնեց համագործակցելու նույն Վազգենի հետ:
Հետո ձեր առաջ կկանգնի ևս մի հարց, ո՞վ և ինչու՞ էր դեռ 1987 թ. դեկտեմբերին տվել Դեմիրճյանին ֆիզիկապես վերացնելու հրահանգը:
Ախր սովոր եք ամեն հարցում լինել քառակուսի մտածողության կողմնակից:
Իսկ Քոչարյան ու Սերժ Սարգսյան մեղադրում եք, ելնելով անգլիական դասական դեդեկտիվի «Ո՞վ շահեց»
հարցադրումից:
Նրանց փոխարեն ցանկացածդ էլ լինեիք, օգտվելու էիք ստեղծված իրավիճակից, եթե, իհարկե, ձեր ուղեղի ծալքերը սաղմնավորվելու պահից ցեմենտված չեն Արարատի ցեմենտի գործարանի արտանետած փոշիով....
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ