Աշխարհաշինության ժամանակ տղամարդն իր խոսքին տեր էր կանգնում թեկուզ կյանքի գնով։
Խոստացավ, ուրեմն պիտի անի։
Ասաց, ուրեմն այդպես է և դա անբեկանելի է։
Հիմա եկել են օրեր, երբ տղամարդ է կոչվում… ամեն դեպքում երեսին թրաշ կա ու շալվար է հագնում, երկիր է ղեկավարում, բայց այսօրվա խոսքը երեկվա ասածի հակառակն է, ոչ մի արարք իր խոսքին չի համընկնում: Եվ մեզ համոզում են, թե նա ցանկանում է ստեղծել ու արարել:
Այնինչ մեր քաղաքակրթության բազմահազարամյա ապացուցված ճշմարտությունն է, որ երբ տղամարդը դրժում է իր խոսքը, կռուտիտներով է գործում, ապա սատանայի գործակալն է և քանդիչ, ավերիչ ուժ է դառնում։
Որը, ցավոք, մենք տեսանք և ապրեցինք վերջին հինգ տարիների ընթացքում։
Լավ, ես իմ տեսածին, իմ վիճակին հավատա՞մ, թե՞ սրանց բերած կամ բերելիք ապագային:
Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ