Երկրի հյուսիսը ջրածածկ է և, ըստ երևույթին, մի քանի բնակավայրեր կորսվել են։ Երկրի արևելքը համառորեն կտրատվում և հանձնվում է թշնամուն:

Մայիսի 31-ին ՀՀ ԳԱԱ (Գիտությունների ազգային ակադեմիա) գիտակրթական միջազգային կենտրոնում տեղի ունեցավ «Հետազոտահեն կրթության արդի մարտահրավերներն ու զարգացման հեռանկարները» խորագրով միջազգային գիտաժողով, որն իր աշխատանքները կազմակերպեց զուգակցված՝ առկա-առցանց եղանակով, լիագումար նիստում և առանձին գիտական բաժանմունքներում զեկուցումների ներկայացման և քննարկման ձևաչափով...

Սովորաբար մարդու ճակատագիրը գաղտնի է պահվում այդ նույն մարդուց: Եվ կարծես դիտավորյալ այնպիսի տեղում է գրված՝ ճակատին, որ մարդ կարդալ չկարողանա: Ոչ մի կերպ:

Վերջին գոնե թե մեկ ամիսը ցույց տվեց «բարեփոխված» ոստիկանության իրական կերպն ու ձևը: Չգիտեմ՝ ո՞վ է ոստիկանությանը ներշնչել, որ կարող է, օգտվելով կարգավիճակից, լեզվակռիվ անել և վիճաբանել, անպարկեշտ հորդորել, չափ սահմանել...

Կրոնապետությունն այ այսպիսին է լինում՝ ստորև բերված Սավանարոլայի օրինակով. և ինչն է հետաքրքիրը՝ 2018-ին Հայաստանում հաստատված մեկ անձի իշխանությունն է իրական կրոնապետությունը: Հիմիկվա պայքարն իրականում պայքար է 2018-ին Հայստանում հաստատված կրոնապետության դեմ...

Պա՜հ, «ոստիկանություն» կոչվող ենիչերիները, «վիձիծե լի»՝ վիրավորվում են:

Տավուշում 15-20 կմ հատվածի «սահմանազատումն» ավարտվեց: ՀՀ իշխանություններն իրենց արածից գոհ են, Ալիևը՝ բավարարված:

Կեցցե Սրբազանը, որ սիրո ու համախմբման մերան դառձավ։ Ոսկեղենիկ խոսքի վարպետը արթնացրեց նաև գեղեցկախոսության արվեստը, ի զորու եղավ հայեցի իր պաթոսով, գոտեպնդումի հայրենասիրությամբ հույսի բեկված կայծերը հավաքել, ամբողջացնել և վերստին վերադարձնել բռունցքվող ժողովրդին...

Հայ Եկեղեցու նկատմամբ արշավի ակտիվիստներին, որոնք իրենց հակաիրավական պահվածքն արդարացնում են իբր եվրոպական արժեքներին նվիրվածությամբ, հարկ է համարժեք ուսումնասիրել նույն այդ արժեքներն ու փորձը, ոչ թե սահմանափակվել յուրայինների FB-յան սիրողական գրառումներով: Ձեր պաշտած երկրների մեծ մասում օրենքով անգամ սահմանված է «այլադավանի հարկ» (վճարում են պետական կրոնին չհարող անձինք), ինչը հիմնավորվում է այն փաստարկով, որ Եկեղեցին իրականացնում է նաև համընդհանուր գործառույթներ, ինչի համար ողջ հանրությունը պարտավոր է գոնե մասնակի փոխհատուցել: Որոշ այլադավաններ փորձել են վիճարկել այս պարտավորությունը ՄԻԵԴ-ում, արդյունքի չեն հասել:

Եթե դիտարկում ենք այն գաղափարական հիմքը, որի վրա Չինաստանն ու Ռուսաստանը կառուցում են դեպի նոր աշխարհակարգ տանող իրենց քաղաքականությունը, ապա տեսնում ենք, որ այն հիմնված է միջազգային հարաբերություններում արդարության գաղափարին խարսխված հավասարակշռության կոնցեպտի վրա...