Վեդիում տեղի ունեցածից արդեն ցնդելու վրա էի, երբ Վաղոն դեմս դուրս եկավ ու լուսավորեց միտքս.
- Էդ ինչի՞ ես նորից սփրթնել:
- Բա չիմացա՞ր Վեդիում ինչ եղավ:
- Ի՞նչ եղավ:
- Թուրքերը իրենց պիղծ դրոշն էին պարզել ու քաղաքը իրենցով արել:
- Ուրեմն ձեզ ամեն ինչ կարելի ա, իրենց չի կարելի՞:
- Չեմ հասկանում ինչ ես ասում, Վաղո:
- Բա դուք ո՞նց եք իրենց տարածքներում հայկական դրոշ կախում:
- Էդ ո՞ր տարածքներում ենք կախել:
- Օրինակ, Կառավարությունում ու Ազգային Ժողովում:
- Չհասկացա, դրանք թուրքերի տարածքներն ե՞ն:
- Բա ի՞նչ էիր կարծում: Դրոշները հլը ոչինչ, բա որ դրանց մեջ «թշվառ-անտերն» եք հնչեցնում, գոնե պատկերացնո՞ւմ եք ոնց եք թուրքերին ստորացնում: Դու որտե՞ղ ես տեսել, որ թուրքական տարածքները թշվառ ու անտեր լինեն:
- Լավ, ասենք թե հիմա թուրքեր են այնտեղ, բայց առաջ մերն էին, չէ՞:
- Առաջ Սասունն ու Մուշն էլ էին մերը, ուրեմն պիտի գնաք դրոշ կախեք ու «թշվառ-անտեր» երգե՞ք:
- Ուզում ես ասել, որ Վեդիում ճիշտ ե՞ն արել:
- Մի բան էլ ուշացրել են: