Ի՞նչ արժես

Ոչինչ մարդկային չմնաց, ամեն ինչ այլևս բիզնես ոլորտում է. մշակույթ, արվեստ, պոեզիա, կրթություն, մարդն ամբողջությամբ, անցյալ, ներկա, արմատ, վաստակ ու տոհմանիշ, հարաբերություններ:

Օրվա «արժեվորված» կատուն կամ կատվի ձագը այլևս քո տաղանդի ու քո վրա գի՜ն է դնում, հեռվից-հեռու, на сквозь տեսնում է, որ շուկայի ապրանք չես, հետևաբար, գին չունես՝ իր գնի՜ն հավասար:

Իր գինն ուրի՜շ գնեն է՝ հայից, ազգից, մարդուց հեռու: Աստված ուրացող, հավատք փոխող, հայրենիք ծախող բա՜րձր կարգավիճակի գին է:

Շուկայի գնաչափում են հայտնվել մարդու կշիռը, խոսքը, կարծիքը, իմիջը, սկսած՝ բարև-բարի լույսից:

Ամենուր մժղուկների շուրջպար է «թանկ արժեցող» մարդ-ապրանքի շուրջը:

ՈՒ սա դիտելով, չգիտես, խնդա՞ս, թե՝ լաս, թե՞ Դիոգենեսի ճրագն առած՝ օրը ցերեկով մարդ փնտրես, որ գնի պիտակը ճակատին փակցրած չլինի ու չփորձի քո՛ գինը որոշել՝ շուկայում ընդունված գնի չափով:

Վաղուց հնացել է սևակյան «բարևն» ու դրան հետևող՝ «ի՞նչ արժե բարևդ»:

Հիմա, բարև չտված, պիտի ճակատիդ գրես, որ Նիկոլի մարդն ես ու Արցախի թշնամին. այդքան ցածրարժեք են՝ վերից-վար:

Որ՝ անգլոսաքսոնական վիժվածք ես, հմուտ գրանտալափ, էժան ձեռնածու ու շուկավար, ձեռքի հետ էլ՝ անդեմ ու անսեռ, ամորֆ կենդանի ես՝ առվույտով լի ախոռին գերված:

Որքան ապազգային ու ներսից փչացած, որքան չը-հայ ու անսուրբ՝ այնքան լայն ու կանաչ դռներ դեմդ փռված:

Ո՞ր մեկին ասես՝ ուշքի արի, մարդ, դու շուկայի ապրանք չես, որ գին դնես վրադ, գնիդ «բարձունքի՜ց» ան-գին մարդուն դատես:

Դու մարդ ես, հայ ես, այ փայտոջիլ, քեզ փրկիր շուկայից, շուկայական գնից, ինչն ավելի վատ է, քան մարմնավաճառի վրա դրված գինը:

Հուսանք, թումանյանական «Էսպես չի մնա»-ն մի օր կիրականանա, ու պատի ծակից սրանք կնայեն «գնազուրկ» ազնվացեղերին, բումերանգի դատով կհայտնվեն իրենց արժանի տեղերում, կնետվեն մոռացության աղբանոց՝ երանի տալով նույնիսկ այս շանն ու զինանշան կրող այս քարուքանդ առվին:

Սուսաննա Բաբաջանյան

Լուսանկարը՝ հեղինակի

Մեկնաբանություններ