Աստծո կանչը
Հոկտեմբեր 18
Այն ժամանակ բոլոր աշակերտները լքեցին
նրան ու փախան (Մարկ. ԺԴ. 50):
Դարերի ընթացքում անմնացորդ նվիրումի բոլոր գործերը` դժվարությունների ժամանակ ցույց տված հնազանդությունը, ծառայության մեջ ցույց տված սիրո բոլոր արտահայտությունները, Ես ընդունել եմ իբրև քավություն Իմ այն մենակության, որ ապրեցի երկրի վրա, երբ Իմ աշակերտները լքեցին Ինձ:
Այնուամենայնիվ, Ես իրազեկ էի` մարդկությանը փրկելու Իմ Հոր ծրագրին. միայն մի պահ այն մերժելու փորձությունն ունեցա: Գեթսեմանի պարտեզում ապրեցի այդ տկարությունը` ակամա վիճարկելով Իր Միտքը և նպատակը: Այնպես որ, Ես ճանաչում եմ միայնակի ու լքվածի վիճակը:
Այստեղից երկու անհրաժեշտ դաս սովորեք, Իմ որդիներ:
Նախ իմացեք, որ Ես լավ գիտեմ, թե ինչ է նշանակում մենակությունը, լքումը և առանձնությունը: Իմացեք, որ հավատարմությամբ կատարած ձեր յուրաքանչյուր գործ, ճշմարիտ սփոփանք է Իմ Սրտին: Իմացեք նաև, որ Ինձ լքող ու փախչող մարդկանց էր, որ Ես տվեցի` մարդկությանն Իմ պատգամները տանելու պարտականությունը: Այդ փախչողներին. վախով համակված այդ մարդկանց էր, որ տվի մարդկությանը:
Ես աշխարհի հաջողությունները չօգտագործեցի` Իմ Թագավորության կարևոր գործերը կատարելու համար. «Նրանք բոլորը թողեցին նրան ու փախան»:
Սովորեք նաև, թե ինչ քաղցրությամբ պիտի հասկանալ ու ներել մարդկանց թերությունները:
Մարդը մինչև որ կատարյալ կերպով չձախողվի, չի կարող սովորել ճշմարիտ խոնարհությունը:
ՈՒ միայն խոնարհներն են, որ պետք է ժառանգեն երկիրը: