Սա մեր օրերի պետական միջին օղակի ծառայողներից մեկի հրապարակավ հնչած տեսակետն է: Բոլորս էլ լավ գիտենք, որ ցանկացած գործ, այդ թվում՝ օրենք գրելը, հեշտ է, եթե լավ, որակով օրենք չես գրում ու ունակ էլ չես գրելու, իսկ լավ օրենք գրելը չափազանց բարդ է, քան կիրառելը:

Միգուցե նորություն չասեմ, բայց... Փորձը ցույց է տալիս, որ շարժման բնույթից ու պահանջից անկախ, հաջողության հասնելու համար կան մի քանի անհրաժեշտ գործոններ, որոնք թեև Հայաստանում դժվար է բավարար համարել, սակայն ձախողելու հավանականությունը ավելի են փոքրացնում:

Մինչ ոստիկանները լամբադա են պարում քաղաքական ակտիվիստների հետ, որոնք նախօրոք մտածված կանոնների համաձայն Սերժ Սարգսյանի անունն էլ են ժամանակ առ ժամանակ հնչեցնում, Կառավարությունը որոշակի պոպուլիստական քայլերի է դիմում:

Բա ի՞նչ էի ասում՝ Եվրոպան այլևս գրեթե մահմեդական է ու գնալով կկորցնի երբեմնի քաղաքակրթական, համամարդկային, մշակութային ու համաշխարհային մյուս արժեքները:

Այն, ինչ որ մենք ստեղծում ենք, կենսագրություն է, այն, ինչ մեզ վիճակված է, ճակատագիր։ Եվ այս երկուսի համադրությունը հաջողությունն է...

Արդեն Եվրոպան խեղդվում է փախստականների, ներգաղթյալների հոսքից: Նրանց մեծ մասը մահմեդականներ են ու եվրոպական քաղաքներում դարավոր ճարտարապետական կոթողների, միջնադարյան աշտարակների կողքին վեր են հառնում մուսուլմանական կիսալուսնով մզկիթներն ու մինարեթները:

Երեկ, չնայած բարկ արևին ու ահավոր շոգին, ես գնացի Նոր Հաճն` տեսնելու Սուրբ Ամենափրկիչ Եկեղեցին և շնորհավորելու նախագծի հեղինակին, տաղանդավոր ճարտարապետ Արտակ Ղուլյանին հերթական գլուխգործոցի առիթով:

Կինոն խմբագրում է պատմությունը: Հենց դրա համար էլ ունենք այն, ինչ այսօր ունենք: Եվ գրեթե այսօր ոչինչ չունենք, իսկ մեր նախորդ դարի ֆիլմերով մենք պետք է հպարտանանք, որովհետև նոր բան կարծես կա, բայց չկա նրա էկրանավորված պատումի գաղափարը, որը գուցե արժևորվեր այսօրվա մարդու կյանքում: Ոչ մի կապ արվեստի հետ:

Վերջին երկու շաբաթների բողոքի ցույցերն՝ ընդդեմ էլեկտրաէներգիայի թանկացման, հնարավորություն ընձեռեցին ՀՀ գործող վարչակազմին ցույց տալու հանրությանն ու առավել արմատական տրանմադրված ընդդիմադիրներին, որ քաղաքական ենթատեքստից զուրկ սոցիալական պահանջներով հանդես եկող և իշխանությունների հետ համագործակցությանը դրական վերաբերվող երիտասարդ ակտիվիստները կարող են ավելի մեծ արդյունքների հասնել, քան քաղաքականացված ու «վերջնագրային» պահանջներ ներկայացնող հանրային խմբերը:

Զարմանալին ու զարհուրելին ոչ այնքան այն է, որ քաղաքական «դիակներն» իրենք են հարության ձգտումներ տածում, քանզի դրա իրավունքն ու աստվածաշնորհությունը մարդկային կանոնակարգից դուրս է, այլ այն, որ սույն կերպարներին ջանում են կենդանություն պարգևել նրանց թիմակիցները, համախոհները, ով ասեք: