«Ես գիտեմ, մի օր, իհարկե, ոչ շուտ, իմ կյանքը մեծ հետաքրքրություն ու աղմուկ է հանելու, շատ բան է պարզվելու, տեսնելու են բոլորովին ուրիշ բան… Գրվածքներս դեռ լավ չեն կարդացել, տեսել…»։

Ի գիտություն Հայաստանի թրքասեր իշխանական խմբակին՝ ուղարկում եմ, որ կարդաք Հայոց ցեղսպանության երեք կազմակերպիչներից մեկի՝ Էնվեր Փաշայի հրամանից մի հատված․․․

Հոգեբանության մեջ տրվող ամենակարևոր հարցերից մեկն է՝ դու՞ ես քո պատճառը:

Էն, որ կես րոպեանոց վիդեո ես նայում, մեջտեղը քսան վայրկյանանոց գովազդ են խցկում, համարվում ա ժամանակակից շուկայական տնտեսության նորագույն նվաճումը։ Բայց դա ոչ մի նորագույն էլ չի, վաղուց կա, պարզապես՝ դերակատարներն են փոխված։

ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի օգնական Օ'Բրայենը հայտարարում է, թե պետք է բացվի «Զանգեզուրի միջանցքը», որպեսզի Կենտրոնական Ասիայի (Թուրանի) երկրները հնարավորություն ստանան շրջանցելու Չինաստանն ու Ռուսաստանը և իրենց ապրանքն արտահանեն Արևմուտք՝ Ադրբեջան-Հայաստան-Թուրքիա ճանապարհով և՝ հակառակը։ Ընդգծում է, որ մի քանի տարի առաջ սա անհնար էր, իսկ մի քանի տարի անց՝ անիմաստ կդառնա, և հիմա՛ է հարմար ժամանակը (քանի տվողը կա):

Ես ձեզ հետ եմ` պատրաստ օգնելու, հավասարակշռելու և օրհնելու ձեզ:

Շնորհեա՛ մեզ, Տէ՛ր, ի գիշերի զերկնային զխաղաղութիւն Քո եւ պահեա՛ զմեզ ի պատրանաց թշնամւոյն ամենայաղթ զօրութեամբ սուրբ խաչի Քո:

Իր 70-ամյակին Չարլի Չապլինը մի ճառ է արտասանել, որից մի միտք եմ ուզում մեջբերել․ «Երբ ես ինձ սիրեցի, ես պարզ հասկացա, որ իմ ցավն ու տառապանքը՝ դա միայն նախազգուշացում էր ինձ այն մասին, որ ես ինչ-որ բան անում եմ սեփական ճշմարտության դեմ։ Հիմա ես արդեն գիտեմ, որ դա պարզապես կոչվում է՝ լինել այնպիսին, ինչպիսին, որ կաք»։

Կա՞ որևէ մեկը, որը չգիտե կամ չի հասկանում, թե ինչ է սպասվում Նիկոլին և իր ոհմակին, եթե Հայաստանում իշխանափոխություն տեղի ունենա և իշխանության գա իրական ընդդիմությունը:

«Արդեն թատրոնում էինք աշխատում, բայց դեռ ուսանող էինք: Ես Ստեփանավանից եկա, դու` Լենինականից: Երկու գավառացի երիտասարդ` մայրաքաղաքում: Յուրաքանչյուր ներկայացմանը մասնակցելու համար ստանում էինք տասը ռուբլի: Օրերից մի օր երկուսով ունեինք ընդհամենը մեկ ռուբլի` հիմիկվա տասը կոպեկը: Քաղցած էինք, որոշեցինք մի բաժակ արևածաղիկ առնել, որ ուտելու պատրանք լինի: Թատրոնի այգում հեծանք նստարանին, թղթե փոքրիկ տոպրակը դրինք մեջտեղը: Հիշու՞մ ես Ֆրունզ, ինչից էինք խոսում: Իհարկե հիշում ես. թատրոնից, Ստանիսլավսկուց, մեր դերասաններից, զրուցում էինք աշխարհը մոռացած, քաղցը մոռացած, թատրոնով զմայլված ու հմայված…