Կան կառույցներ, որտեղ յուրաքանչյուր կադրային փոփոխություն հանրության մեջ մեծ հետաքրքրություն է առաջացնում, և դա բնական է, քանզի այդպիսի կառույցներում, մասնավորապես` ուժայիններում, մարդկանց հետագա ճակատագիրն է որոշվում: Այս համատեքստում անդրադառնանք ՀՀ դատախազությունում վերջին օրերին տեղի ունեցած մի շարք կադրային փոփոխություններին: Զարգացած երկրներում նույնիսկ «աննշան» քաղաքի դատախազի հրաժարականը լայն քննարկման առարկա է դառնում: Հեռու չգնանք. օրինակ, Իտալիայի Պալերմո քաղաքի դատախազի հրաժարականը բողոքի ալիք էր բարձրացրել, Պալերմոյի քաղաքացիները դուրս էին եկել փողոցներ և իշխանություններից պահանջում էին հիմնավորել «հին» դատախազի փոխարինումը «նորով»: Եվ դա տրամաբանական է, քանզի դատախազը, պաշտոնի բերումով, քաղաքացու հետագա ճակատագիրն է որոշում` մեղավո՞ր է նա, թե՞ անմեղ։ ՀՀ դատախազությունում վերջերս մի շարք դատախազներ փոխվեցին, հրաժարական տվեց նաև ՀՀ գլխավոր դատախազի տեղակալ Արմեն Դանիելյանը: Շատերը կարող են ասել` ՀՀ գլխավոր դատախազը նոր է նշանակվել այդ բարձր պաշտոնում, բնականաբար, նա պետք է ստեղծի իր համախոհների թիմը, որոնց հետ ճանապարհ է անցնելու, բայց այստեղ կա մի մեծ «բայց». հրաժարական տված յուրաքանչյուր դատախազ երկար ճանապարհ է անցել, մինչև նշանակվել է այդ պաշտոնում, կուտակել է աշխատանքային մեծ փորձ, մեր երկիրն էլ այդքան հարուստ չէ պրոֆեսիոնալ կադրերով, որ հեշտությամբ հրաժարվի նրանցից: Այլ հարց է, եթե տվյալ պաշտոնյան իր գործունեության շրջանակներում դատախազին հարիր կեցվածք չի դրսևորել, կամ, առանձին դեպքերում, խառնված է եղել ինչ-ինչ անմաքուր գործարքներում։ Նման դեպքերում վերջինիս պաշտոնանկությունը պետք է հիմնավորված լինի, որպեսզի ժողովուրդն էլ հասկանա, թե հրաժարական տված դատախազը ինչպես է աշխատել նախկինում, և որ սխալի համար են նրանից այսպես հեշտ ազատվում: Դատախազի աշխատանքին գնահատական տվողը պետք է ժողովուրդը լինի:
Կարեն ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ