Ոչիշխանականների տարաձայնություններն ու թեժ աշնան ստվերը

ՀՀ ոչիշխանական ուժերը ամռանը խոստացել են թեժ աշուն: Սպասվող սահմանադրական փոփոխությունների համատեքստում ընդդիմադիր տրամադրություններով թեժ աշունը հասարակության համար կարող է քաղաքական զարթոնքի պես մի բան դառնալ, իսկ նույն ոչիշխանականների համար՝ 2017-ի խորհրդարանական ընտրությունների նախահարթակ պատրաստել: Սահմանադրական փոփոխությունների հեռանկարը, սակայն, արդեն հասցրել է պառակտիչ տրամադրություններ մտցնել քառյակի ներսում: Հայտնի է, որ քառյակից երեքը՝ ՀԱԿ-ը, «Ժառանգությունը» և ԲՀԿ-ն, դեմ են սահմանադրական բարեփոխումներին, իսկ ՀՅԴ-ն հայտարարել է, որ, կողմ լինելով հանդերձ, կարծում է, եթե սահմանադրական փոփոխությունները չհամապատասխանեն դաշնակցության պատկերացումներին, ապա «դրանք կդառնան ինքնանպատակ»: ՀՅԴ-ն չի նշել, թե դրանց չհամապատասխանելու դեպքում արդյոք կմիանա՞ քառյակի մյուս երեք ուժերին այս հարցում: Աշնանն ընդառաջ ոչիշխանական քառյակի ներսում տարաձայնություններ կան նաև կապված «Կուտակային կենսաթոշակների մասին» օրենքը ՍԴ -ում վիճարկելու հետ: ՀՅԴ-ն և ԲՀԿ-ն ցանկանում են վիճարկել օրենքը, իսկ ՀԱԿ-ը և «Ժառանգությունը» դեմ են: Մասնավորապես ՀԱԿ-ը նշել է, թե աննպատակահարմար է համարում դիմել ՍԴ, քանի որ այն իշխանությունների կցորդն է և ընդամենն ապահովում է «կառավարության կամ իշխանության քաղաքականությունը սահմանադրականությանը կեղծ ձևով համապատասխանեցնելու գործին»:
Աշնան քաղաքական թեժությունը մեծապես կախված է չորս ուժերի գաղափարական միաբանությունից, թեև նրանք ժամանակ առ ժամանակ պնդում են, որ կարող են տարբեր հարցերի վերաբերյալ տարբեր կարծիքներ ունենալ: ՀՅԴ-ական Արմեն Ռուստամյանն էլ վերջերս նշել էր, որր «քառյակը քառյակ է այնքանով, որ չորս ուժերը համաձայնում են ինչ-որ բան անել»: Սրանով հարցերն իրականում ոչ թե սպառվում, այլ ավելի են շատանում: Օրինակ՝ քառյակի խոստացած թեժ աշունն այդ տարաձայնությունների ֆոնին ինչ հարցի վրա է հիմնվելու: Եթե կա առնվազն մեկը, որը համախմբում է բոլորին, ապա կարելի է ենթադրել, որ համատեղ պայքարն ընդդեմ գործող համակարգի անհավանականության տեսությունից չէ: Այդ մի հարցը, ի դեպ, համակարգային փոփոխությունն է: Բոլորն անխտիր նշում են համակարգը փոխելու անհրաժեշտության մասին, յուրաքանչյուրը, սակայն, յուրովի է պատկերացնում այդ փոփոխությանը հասնելու ճանապարհը: Նույնը արտաքին քաղաքական հարցերում է: Սրանով հանդերձ անհասկանալի, ինչ -որ առումով նաև անհավանական է դառնում քառյակի համատեղ հանրահավաքի կամ քաղաքական որևէ ակցիայի հավանականությունը: Մի բան, որ ի զորու կլիներ համախմբել հասարակության հնարավորինս մեծ շերտի: Եվ ուրեմն նշանակություն էլ չունի մեծ հաշվով, թե Նազարբաևն ու Պուտինը ինչ լեզվակռիվ են տալիս, ինչու է Պուտինը ցանկանում ԵՏՄ-ի խախուտ օղակը փաթաթել Հայաստանի վզին ու ինչ է անում մեր երկրի գործող իշխանությունն այդ օղակից խուսափելու համար: Նշանակություն չունի թեժ աշնան կայանալուն սպասելու և այն հնարավոր իրականացնողներին համախմբված տեսնելու առումով: Բոլորը կարծես մոտ են իրար, միաժամանակ, սակայն, տարբեր դաշտերում: Ցավոք:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ