2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի ստորացուցիչ կալիտուլյացիան ստորագրած ՔՊ պարագլուխը, հաջորդ օրն իսկ հանրապետության հրապարակ հանեց «հեղափոխական պահապաններ» հորջոջված փոքր, բայց ագրեսիվ ու անհանդուրժող նիկոլական խևերին։ Խաղաղ, պատերազմից հեռու մայրաքաղաքի կենտրոնում զրահաբաճկոններով հանդերձավորված խմբակը յուրահատուկ լկտի, ցինիկ, բայց և կոնսոլիդացնող փարոս դարձավ տներում թաքնված նիկոլական աղանդավորների համար։ Վերջիններս ոգևորվեցին սպառնալիքներ, լուտանքներ, հայհոյանքներ սփռող զինվորական շորերով հայտնված խմբակի հայտնության փաստով։

Հարկավ, խարդավանքների մեծագույն վարպետ, КГБ-ի գեներալ և կենտկոմի 1-ին քարտուղար հորից դասեր առած որդու համար առանձնակի դժվարություն չէր ներկայացնում ենոքավանցի «խոզ խանձելու» սիրահար լրագրողին իր հյուսած մահացու ծուղակը գցելը... որին, «ստոկհոլմյան սինդրոմով» տառապող հանրությունը 2020 թ. արհավիրքից հետո, 2021 թ. էշի համառությամբ վերակարգեց իրեն առաջնորդ: Եվրադոլարային բույրից արբած ստահակների մի հոծ զանգվածի գործուն աջակցությամբ, իհարկե:

Տավուշյան զարգացումների ֆոնին առանձնահատուկ է թիրախավորվել Հայ Առաքելական եկեղեցին, մասնավորապես նրա Գերագույն հոգևոր խորհրդի անդամ, Տավուշի թեմի առաջնորդ, արքեպիսկոպոս Բագրատ սրբազանը, ով հանգուցային այս պահին ստանձնել է դիմադրության կազմակերպման առաջնորդությունը` բաց, որ այսքան ժամանակ համընդհանուր մտահոգության առիթ էր տալիս:

Թուրքերն արդեն Բաղանիսի վերևում են։ Ականատեսը դարձանք, թե ինչպես հայկական դիրքը հանձնվեց թշնամուն ու թե ինչպես հիմա այնտեղ ծածանվում է ադրբեջանական դրոշը:

Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն ու Հատուցումը մի՛շտ է եղել հայ ժողովրդի ազգային օրակարգում։ Եվ Պատմական Հիշողությունը ոչ մի րոպե չի լքել հայ մարդու ազգային գիտակցության տիրույթը։ Տասնամյակներ շարունակ Սփյուռքը, որը ձևավորվել է Հայոց ցեղասպանության պատճառով` որպես պատմական իրողություն, պայքարել է որ պետությունները ճանաչեն մարդկության դեմ գործադրված այդ մեծագույն ոճիրը` Հայոց ցեղասպանությունը, որը նախերգանքը դարձավ 20-րդ դարի ամբողջ ընթացքում կատարված մյուս հանցագործությունների:

Տարեց տղամարդը դժվարությամբ էր քայլում, քայլում էր դանդաղ, մտախոհ, ժամանակ առ ժամանակ շունչ առնում։

Մոսկվայում Ալիևի և Պուտինի հանդիպումը նոր ռազմական գործողությունների մասին է հուշում։

Այդպիսի վկայություն կա, որ 1918 թվի մայիսին, երբ պարզ էր, որ թուրքական զորքը սրընթաց գալիս է Երևանի վրա, զինվորական և աշխարհիկ ղեկավարները Գևորգ 5-րդ կաթողիկոսի մոտ են գնում, առաջարկելով, որ ապահովության համար Մայր Աթոռը թողնի:

Այսօր աշխարհի բոլոր ծեգերում հայերը և հայ ժողովրդի իրական բարեկամները հիշատակում են մարդկության պատմության ամենաամոթալի էջերից մեկի՝ 1915 թվականին Օսմանյան կայսրության կողմից հայերի ցեղասպանության տարելիցը...

Քրիստոնյա հայ ժողովուրդը նույնպես, Քրիստոսի նմանությամբ, երկրային կյանքում հրաշքներ գործում, հալածվում, մատնությամբ դատապարտվում, չարչարվում, խաչվում, գերեզման դրվում, այնուհետև Երկնային Հոր կամոք հարություն առնում և շարունակում է հավիտենական կյանքի աստվածընծա երթը։ Ասածիս պատմական վառ վկան 1915-ին Արևմտյան Հայաստանում տեղի ունեցած ցեղասպանությունն է։ Նեռի նպատակն էր թողնել միայն մեկ հայ, այն էլ որպես թանգարանային նմուշ։ Սակայն, դահճային կոտորածներից մազապուրծ եղածները վերընձյուղվեցին և այդպիսով աշխարհում ծնունդ առավ ու կյանքի կոչվեց հայ Սփյուռքը։