ՈՒկրաինայի հետ Թուրքիայի ռազմատեխնիկական համագործակցությունը տարակուսելի է՝ Hurriyet թերթին տված հարցազրույցում հայտարարել է ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը. «Թուրքական զենքն օգտագործվում է ՈՒկրաինայի զինված ուժերի կողմից ռուս զինվորականների և խաղաղ բնակիչների սպանության համար։ Սա չի կարող տարակուսանք չառաջացնել թուրքական ղեկավարության կողմից միջնորդական ծառայություններ մատուցելու պատրաստակամության մասին հայտարարությունների ֆոնին»,- շեշտել է Լավրովը։               
 

«Պետք է հավատաս քո թիմի կարողություններին»

«Պետք է հավատաս քո թիմի կարողություններին»
03.03.2017 | 11:58

Աբու Դաբիի համայնքային առօրյայում առանձնահատուկ դեր է խաղում Տիկնանց հանձնախումբը: Այն վերակազմավորվող կառույց է, որը համալրվում է նոր անդամներով, համայնքի կանանց հնարավորություն է տրվում փորձելու իրենց կարողությունները հանրային աշխատանքում՝ ի նպաստ համայնքի զարգացման: Այս պահին Աբու Դաբիի Տիկնանց հանձնախումբը ղեկավարում է ԿԱՐՄԵՆ ԲԱԼՅԱՆԸ:

Նա ամուսնու հետ 1992-ին է տեղափոխվել այստեղ: Իր խոսքով՝ շուտով պետք է վերջնականապես մեկնեն ԱՄԷ-ից. «Հեռանում ենք շատ լավ հիշողություններով, իմ երեխաների դաստիարակությունը, համայնքում մեր պարտավորությունները՝ որպես ամուսնու և կնոջ, և հիանալի ընկերությունը, որ ձեռք ենք բերել այստեղ, ողջ կյանքում կուղեկցեն մեզ»: Անդրադառնալով Աբու Դաբիում ապրած տարիներին՝ նա ընդգծեց, որ այստեղ փոխվում է մտածողությունդ, սովորում ես հարգանքով վերաբերվել այլ կրոններին, հարգել մարդկանց՝ անկախ քաղաքական դիրքորոշումից. «Ամենից առաջ պետք է իմանալ Աբու Դաբիում հայ ընտանիքի մասնիկ լինելու իսկական իմաստը: Շատերս գալիս ենք այստեղ մեր ամուսինների հետ և ձևավորում մեր սեփական ընտանիքը՝ թողնելով մեր ծնողներին, քույրերին, եղբայրներին: Մենք սովորում ենք միմյանց համար լինել քույր, եղբայր, հայր, մայր և անվերապահորեն աջակցել միմյանց»:


Ինչ վերաբերում է ընտանիքի և հատկապես կողակցի աջակցությանը, տիկին Բալյանը գոհունակությամբ նշեց. «Օրհնված եմ, որ ունեմ աջակից ամուսին, որդի և դուստր, որոնք միշտ հավատում են ինձ և իմ կարողություններին»: Նա հավելեց, որ ցանկացած հանձնառություն կինը պետք է համաձայնեցնի ամուսնու հետ, քանի որ փոխադարձ համաձայնության դեպքում ընտանիքում թյուրիմացություններ չեն լինի:
Այս ուժն ունենալով իր թիկունքում՝ նա երկու տարի առաջ համաձայնել է ընդունել Ազգային վարչության՝ Տիկնանց հանձնախումբը ղեկավարելու առաջարկը: Մեր զրույցի ընթացքում տիկին Բալյանը կարևորեց Տիկնանց հանձնախմբում աշխատելու համար մի քանի հատկություն, այդ թվում՝ լայնախոհությունը և մեծ թվով կանանց հետ աշխատելու պատրաստակամությունը. «Պետք է համբերատար լինես և միշտ հավատաս քո թիմի կարողություններին»:

Նա նշեց, որ այս աշխատանքն իր համար ինչ-որ իմաստով մարտահրավեր էր, քանի որ ութ տարեկանից թողել է հայկական դպրոցը և կրթությունը շարունակել անգլիական դպրոցում: Սակայն պետք է նկատել, որ տիկին Բալյանը շատ լավ է հայերեն հաղորդակցվում: Գաղտնիք չէ, որ աշխատանքում բոլոր խնդիրները հաղթահարելի են, եթե կա աշխատանքային բարենպաստ միջավայր. «Բախտավոր եմ, որ աշխատում եմ Ազգային վարչության հիանալի թիմի հետ, որը ղեկավարում է Բագրատ Բալաբանյանը: Նրանք, ինչով կարող են, աջակցում են Տիկնանց հանձնախմբին: Առավել բախտավոր եմ, որ ունեմ դինամիկ, խանդավառ և աջակցող Տիկնանց հանձնախմբի անդամներ»: Այս կառույցում որոշումները համատեղ են կայացվում, լսում են միմյանց կարծիքները, առաջարկները: Նրանց հաջողվել է միասին դժվարություններ հաղթահարել, իրականացնել իրենց առջև դրված խնդիրները և համայնքին բազմաթիվ տոներ պարգևել: Ինչպես տիկին Բալյանը նշեց, եղել են ծրագրեր, որոնք ավելի մեծ ջանքեր են պահանջել, ինչպես, օրինակ, անցյալ տարվա Միջինքը, որին անձամբ են ավանդական կերակուրներ պատրաստել: Կան նաև երազանք մնացած ծրագրեր, ինչպես, օրինակ, հայկական կարաոկեի երեկոն:


Ի դեպ, բոլոր տարիների Աբու Դաբիի Տիկնանց հանձնախմբերի ղեկավարներին և անդամներին պետք է ըստ արժանվույն գնահատել իրենց նվիրվածության, նախանձախնդրության, համառության համար: Յուրաքանչյուրն իր լուման է ներդրել համայնքի զարգացման, համայնքային առօրյան գունեղ դարձնելու գործում: Ինչ վերաբերում է այսօրվա հանձնախմբին, այն հաճախ է տարբեր առիթներով Աբու Դաբիի Սրբոց Նահատակաց եկեղեցու հյուրընկալ հարկի տակ հյուրասիրություններ կազմակերպում, որոնք մտերմիկ տոնի են վերածվում. «Մենք օրհնված ենք, որ ունենք նվիրյալ և հյուրընկալ հայր սուրբ, քահանա: Որպես Տիկնանց հանձնախումբ՝ մեր խնդիրն է խրախուսել համայնքի անդամներին` ավելի հաճախ այցելելու եկեղեցի»:
Այնուամենայնիվ, հետաքրքիր է՝ եթե հնարավորություն լիներ, նա կցանկանա՞ր շարունակել աշխատանքը Տիկնանց հանձնախմբում: Տիկին Բալյանը խոստովանեց, որ կցանկանար որպես կառույցի անդամ և ոչ թե ղեկավար շարունակել աշխատանքը. «Չնայած ես հիանալի թիմ ունեի, այնուամենայնիվ, բավական մեծ ծանրաբեռնվածություն է ղեկավարի համար, քանի որ նա պետք է ներկայացնի կառույցը: Ես հավատում եմ, որ մենք կիրթ, տաղանդավոր, խանդավառ շատ անդամներ ունենք հանձնախմբում, որոնք թարմ գաղափարներ ունեն: Պետք է ուրիշներին էլ հնարավորություն տրվի»: Ամփոփելով մեր զրույցը՝ նաև ցանկացա իմանալ՝ նրա կարծիքով տարիների ընթացքում փոխվե՞լ է Աբու Դաբիում ապրող հայ կնոջ դիմագիծը:

Տիկին Բալյանը սկզբում իր օրինակով ասաց, որ Աբու Դաբի տեղափոխվելու առաջին տարիներին աշխատել է, կոշիկի սեփական խանութ է ունեցել: Սակայն աշխատանքը դժվար է եղել համատեղել ընտանեկան պարտականությունների և մանկահասակ երեխաների խնամքի հետ, ուստի որոշել է հիմնական ժամանակը տանն անցկացնել. «Տարիների ընթացքում ավելի ու ավելի կիրթ են դառնում հայ կանայք: Մենք կրթությունը պետք է օգտագործենք հօգուտ մեզ, մեր ընտանիքի, մեր համայնքի: Եթե մենք հրաժարվենք օգնելուց միմյանց, ինչո՞ւ ենք մեզ կոչում հայեր: Մենք ապրում ենք մեր հայրենիքից՝ Հայաստանից դուրս: Որպեսզի կարողանանք մնալ և մեծացնել առողջ հայկական ընտանիք, պետք է հնարավորինս աջակցենք իրար»:


Համասփյուռ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
ԱՄԷ-ում մեր հատուկ թղթակից

Լուսանկարներ

. .
Դիտվել է՝ 18794

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ