Մի հին անեկդոտ կա. լեզուն նոր բացված երեխեն ում անունը տալիս ա, հաջորդ օրը էդ մարդը մեռնում ա: Էս երեխու հերը ահը սիրտը սպասում ա, որ երբ էդ երեխեն պապա ասի՝ ո՞վ ա մեռնելու:
Հիմա նիկոլինն է. մի օր Արցախի մասին «խորհեց», մի քանի ամսից կռիվ սկսվեց, ու Արցախի մեծ մասը տվեց թուրքերին: Մի քանի ամիս առաջ «հանկարծ» Հայաստանի զինանշանին էր նայել, ու «բեզ պիծի մինուտ» Արարատ սարը զինանշանից կարելի է հանած համարել: Հիմա էլ էս տհասը Անկախության հռչակագիրն է կարդացել:
Կա՛մ դրան անընդհատ դիմեդրոլի ու դիազեպամի տակ պահեք, կա՛մ էլ ասեք՝ թող Թուրքիայի ու Ադրբեջանի սահմանադրությունն ուսումնասիրի, կարող է մի փորձանք էլ դրանց գլխին գա:
Էդուարդ Սարիբեկյան