Մի լեգենդ կա Լենկ Թեմուրի մասին. ասում են՝ մի անգամ Լենկ Թեմուրը պաշարեց մի քաղաք և ուղարկեց պատվիրակներին՝ ժողովրդից ոսկի հավաքելու։ Մարդիկ վճարեցին հարկը, և պատվիրակները վերադարձան ոսկու պարկով:
Երկրորդ անգամ Լենկ Թեմուրը պատվիրակներ ուղարկեց ոսկու հետևից, բայց նրանք վերադարձան դատարկաձեռն՝ ասելով.
- Մարդիկ լաց են լինում, ասում են, որ այլևս ոչինչ չունեն:
- Եթե լաց են լինում, ուրեմն ինչ-որ բան դեռ մնացել է,- պատասխանեց Լենկ Թեմուրը և կրկին ուղարկեց պատվիրակներին:
Եվ իսկապես, պատվիրակները վերադարձան ոսկով, և Լենկ Թեմուրը հարցրեց նրանց.
- Ինչպե՞ս էր տրամադրությունը քաղաքում:
- Մարդիկ ծիծաղում են, պարում, զվարճանում,-պատասխանեցին պատվիրակները:
Այդժամ Լենկ Թեմուրն ասաց.
- Դե, եթե ծիծաղում են, զվարճանում, ուրեմն իսկապես այլևս ոչինչ չի մնացել…
Տարատեսակ ֆեստիվառների, կերուխումի փառատոների ու տարատեսակ զվարճանքների մասնակիցների ու սատարողների համար վաղուց էլ կորցնելու բան չկա: Ամեն բան տվել, հանգիստ ապրում են: Կորցնելու վախ չկա:
Ցավը դեռ մինչ օրս մղկտացողներինն ու կորստի համար վախեցողներինն է, ովքեր հայրենիքի, պատմական արդարությունը կորցնելու վախ ունեն: Դրա համար էլ Լենկ Թեմուրը դեռ ուզում ու ուզում է:
Արամ Գևորգյան