Հայաստան- Եվրամիություն բանակցությունները որևէ կապ չունեն անդամության թեկնածության հնարավորությունների հետ, «Ազատության» հետ հարցազրույցում ասել է Եվրամիության (ԵՄ) արտաքին հարաբերությունների հարցերով խոսնակ Պետեր Ստանոն։

Անցած մեկ- երկու օրերի ընթացքում շատերն անդրադարձան այն հարցին, թե ինչու Ռուսաստանի ԱԽ քարտուղար Սերգեյ Շոյգուն Թեհրանից հետո ժամանեց Բաքու: Ոմանք անգամ դավրապաշտական վարկածներ հյուսեցին Հայաստանի դեմ «ռուս- ադրբեջանական հերթական գործարքի» մասին:

Հակիրճ` ռազմա - ստրատեգիական տեսանկյունից բացարձակ անիմաստ, ՈՒկրաինային ոչինչ չտվող, Կուրսկի մարզ տակտիկական ներխուժման իրական նպատակի մասին:

ՈՒկրաինան ճիշտ, բայց վտանգավոր մարտավարություն է ընտրել՝ գործողություններ հակառակորդի տարածքում։ Սա պատերազմի ոսկե կանոններից մեկն է հաջողության հասնելու համար՝ ռազմական գործողությունները տեղափոխել հակառակորդի դաշտ։ Մարտավարական առումով սա ճիշտ քայլ է, բայց այ ռազմավարական առումով՝ ծայր աստիճան վտանգավոր։ ՈՒկրաինան պետք է գրեթե հարյուր տոկոսով վստահ լինի, որ կարող է հետ մղել ռուսական զորքն այն տարածքներից, որոնց վրա, մեծ հավանականությամբ, մոտ շրջանում հարձակում կգործի ՌԴ-ն։

Ներկա իրադրության բարդ ու ծայրահեղ վտանգավոր լինելը կապված է պատերազմի մեջ միջուկային երկու պետությունների անմիջական ներգրավվածության հետ...

Նիկոլ Փաշինյանը հերթով բավարարում է Թուրքիայի նախապամանները կամ քայլեր է կատարում դրանք բավարարելու ուղղությամբ։ Այդ նախապայմաններն անվերջ են ու առաջ են քաշվում մեր երկիրը կազմաքանդելու համար...

Առավոտյան մեծ դժվարությամբ արթնացա։ Արևը թաքնված էր. մռայլ մի օր էր։ Ամբողջ գիշեր մտածում էի, թե որտեղ է այն զորավոր հավատը, որ սարեր է շարժում, մորեխներ է բերում թշնամուն կասեցնելու համար։ Որտեղ է այն պառավը կամ ծերունին, որ ցույց է տալիս Թուր Կեծակիի և Քուռկիկ Ջալալու տեղը։

Քանի որ իրանական փորձագիտական շրջանակները ակտիվորեն քննարկում են Հայաստան-Իրան ռազմավարական համագործակցության հարցը, կարծում եմ՝ տեղին է հարցի մասին որոշակի պարզաբանումներ տալը։ Հայաստան-Իրան ռազմաքաղաքական դաշինքը Հայաստանի Հանրապետության համար ունի կենսական նշանակություն ռեգիոնալ անվտանգային ճարտարապետության համատեքստում...

Ամբողջ կյանքը ապրել են միասին՝սկեսուրի հետ, ու հաճախ թվացել է, թե դա իր երազած կյանքը չէ, միշտ երրորդի ներկայությունը աղճատել է երջանկության մասին իր պատրանքները: Նրան անգամ նյարդայնացնում էր, թե ինչպես է սկեսուրը առանց ամանների հեղուկի ափսեները լվանում, առանց արդուկելու ո՜նց է կոշտ ձեռքերով հարդարում երեխայի շորերը, անգամ հոտ առնում, ամեն անգամ հիշեցնում է, որ կերակուրները սոխարածով չեփի, քանի որ երեխաները չեն սիրում, ու շատ-շատ բաներ, որ խաթարում էր կյանքը:

Հաճախ են ինձ ասում՝ չես հանդարտվում, չես խաղաղվում, պետք է առաջ նայել... չգիտեմ՝ հանդիմանա՞նք է, զորակցությու՞ն, թե՞ ուղղորդում...