ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Ռուսական սխալները և արևմտյան չհասկացողությունը

Ռուսական սխալները և արևմտյան չհասկացողությունը
21.06.2015 | 21:13

Պատմում են, որ Նիկոլայ I-ը՝ առնելով 1848-ի Փարիզում սկսված հեղափոխության լուրը, հրաման է տվել. «Պարոնայք սպաներ, թամբեք ձիերը, Փարիզում նորից հեղափոխություն է»: «Վլադիմիր Պուտինի Կրեմլը ապրում է նույն տրամադրությամբ», գրում է բուլղարացի քաղաքագետ Իվան Կրաստևը Financial Times-ում: Երբ Մակեդոնիայում բողոքավորները, զայրացած կոռուպցիայից և չարաշահումներից, անցած ամիս պահանջեցին կառավարության հրաժարականը, ՌԴ արտաքին գործերի նախարարը շտապեց մեղադրել Սկոպիեում պատրաստվող «գունավոր հեղափոխությունը»: Ինչո՞ւ: Պատասխանը այս տարվա ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայում Սերգեյ Լավրովի ելույթում է, երբ ՌԴ արտգործնախարարը կոչ արեց դեկլարացիա ընդունել պետությունների ներքին գործերին խառնվելու անթույլատրելիության, պետական հեղաշրջումները իբրև իշխանության փոփոխության միջոց չընդունելու մասին: Մոսկվան, ժամանակին համաշխարհային կոմունիստական հեղափոխության ռազմատենչ կենտրոնը, դարձել է գոյություն ունեցող կառավարությունների գլխավոր պաշտպանը իրենց անհանգիստ քաղաքացիներից:

ՈՒկրաինայի 2004-2005 թթ. նարնջագույն հեղափոխությունը խիստ վախեցրեց ռուսական էլիտային: «Արաբական գարունը» և հատկապես անվայելուչ շտապողականությունը, որով Բարաք Օբաման դժբախտության մեջ թողեց Հոսնի Մուբարաքին, որ դիրքավորվում էր իբրև ԱՄՆ-ի հավատարիմ դաշնակից, երբ իշխանության եկավ 1981-ին, ամրացրին Կրեմլի վստահությունը, որ ԱՄՆ-ը համաշխարհային գործակալ է, որ քայքայիչ գործունեություն է ծավալում և սերմանում անկարգություններ: Դա ամրապնդեց Ռուսաստանի կապերը ոչ միայն կենտրոնասիական դաշնակիցների, այլև, որ ավելի կարևոր է, Չինաստանի հետ:

Ռուսաստանը փորձում է շարքից հանել ան, ինչ Արևմուտքը համարում է գլոբալ աշխարհակարգ ոչ այն պատճառով, որ վերադառնում է խորհրդային «իմպերիալիզմին», այլ այն պատճառով, որ դարձել է աշխարհում հակահեղափոխականության գործի կողմնակից, իսկ Վաշինգտոնը դիտարկվում է գլխավոր հեղափոխական ուժ: Դա անվերջանալի կոնֆլիկտի բանաձևն է:

Ռուսաստանին հասկանալու Արևմուտքի անընդունակությունը բխում է ոչ թե Մոսկվայի օրինական շահերը լուրջ ընդունելու ենթադրելի հրաժարականից, այլ չհասկանալուց, թե ինչպես է Կրեմլը մնացած աշխարհի մեծ մասի հետ մեկնաբանում Արևմուտքի հիմնական նպատակներն ու մտադրությունները:

Իվան Կրաստև, Financial Times

Հ.Գ. Սա, իհարկե, հետաքրքիր տեսակետ է, բայց ամբողջությամբ չի բացատրում Ռուսաստան- Արևմուտք դիմակայության պատճառները, որ ոչ միայն անցյալում են, այլև՝ ապագայում: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո սկսած սառը պատերազմը, ԽՍՀՄ-ի փլուզումը, Բեռլինի պատը քանդվելը, անցյալ դարի իննսունական թվականներին փաստացի նոր աշխարհակարգի ձևավորումը, միաբևեռ, թե բազմաբևեռ ազդեցության դաշտի հաստատումը բարդ, անկանխատեսելի տարրեր պարունակող գործընթացներ են, որոնց կառավարումը անհնար է դարձնում հաշվարկները ստատիկ վիճակի վերաբերյալ կատարելը, մինչդեռ իրավիճակը անընդհատ փոփոխվում է և առաջարկվող միջոցները վերաբերում են երեկվա օրվան ու այսօր գործածելի չեն: Իսկապես մենք անցումային շրջանում ենք, որը չափից դուրս երկարեց: Իսկ դա հնարավորություն է տալիս ասպարեզ գալ հասարակության մեջ միշտ գործող դեստրուկտիվ ուժերին, որոնք ընդամենը ուզում են ավելի շատ իշխանություն, հնարավորինս՝ բացարձակ:

Բանաձևերը շատ են, բայց որևէ բանաձև ամբողջական չէ ու հավերժական չէ, գլոբալ աշխարհում արագությունները ամեն ինչ դարձնում են երերուն ու փոփոխական: Ոմանք դրանից վախենում են, ոմանք փորձում են կառավարել արագությունը: Ովքեր վախենում են, դառնում են հակահեղափոխական, որովհետև փոփոխությունները, այն էլ արագ ու անկանխատեսելի, միշտ առնչվում են հեղափոխության հետ:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1304

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ