ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Պատմության մեջ ամենամեծ գազային պայմանագիրը վճարվելու է ոչ դոլարով

Պատմության մեջ ամենամեծ գազային պայմանագիրը վճարվելու է ոչ դոլարով
11.07.2014 | 00:23

(սկիզբը` այստեղ)
Որ դոլարի առաջատար դիրքերի թուլացումը երկարատև գործընթաց է, համաձայն է և Դմիտրի Աբզալովը: Իբրև սկիզբ` Ռուսաստանի ու Չինաստանի տարադրամները պետք է պայքարեն տարածաշրջանայինի կարգավիճակի համար: «Չինաստանը պետք է անցնի լողացող կուրսի, որ տարիների ջանքեր է պահանջում: Իսկ ռուսական ռուբլին պետք է ապահովի անկախությունը, այսինքն` մեծացնի ՀՆԱ-ի արդյունաբերական բաղկացուցիչը: Ռուբլու ուժեղացման մեջ լուրջ դեր կունենա տարադրամային գոտու ստեղծումը Մաքսային միության տարածքում, ուստի դա ևս մոտ ժամանակների հարց չէ: Առավել հավանական է անցումը տարածաշրջանային ֆինանսական համակարգերի ստեղծման մոդելին եվրոյի սկզբունքով, իսկ հետագայում` անցում պահուստային կարգավիճակի: Փաստ չէ, որ պահուստային կարգավիճակ կստանա կոնկրետ տարադրամը: Պետք է հասկանալ, որ առաջիկա երկու-երեք տարում դոլարին ոչինչ չի սպառնում, այդ գործընթացը կտևի հինգ-յոթ տարի: Այդքան ժամանակ է պետք` ապահովելու հետևողական փոխանակելիությունն առանց լրացուցիչ ռիսկերի»,- կարծում է տնտեսագետը:
Այնուհանդերձ, ազգային տարադրամների ուժեղացման միտումը, խոշորագույն գազային պայմանագիրը ազգային տարադրամներով հաշվարկելը լուրջ հարված է դոլարին, նկատում է Աբզալովը: Սկզբում այդ տատանումը նշանակալից չի լինի, և ԱՄՆ կառավարությունը կարող է վերահսկել իրավիճակը: Այս տեսակետի հետ համաձայն է և ՌԴ Քաղաքական տեղեկատվության կենտրոնի տնօրեն Ալեքսեյ Մուխինը: «Անկասկած, դա վատ նորություն է դոլարի համար, որովհետև երկկողմանի հարաբերություններում ազգային տարադրամի օգտագործման գաղափարը վաղուց է հայտնվել: Ռուսաստանն ու Չինաստանը այդ թեմայով բազում համաձայնագրեր ունեն, բայց լոկալ ճյուղային ոլորտներում, ուստի չեն կարող դիտարկվել ռեալ այլընտրանք դոլարով հաշվարկներին: Շարժվելով այդ ուղղությամբ, անկասկած, Չինաստանն ու Ռուսաստանը ինչ-որ չափով գրգռում են ԱՄՆ-ին, որը ծայրաստիճան զգայուն է վերաբերվում ցանկացած տեղեկության, որ կասկածի տակ է դնում դոլարի դիրքը»,- նկատում է քաղաքագետը: Աբզալովի կարծիքով` Չինաստանի հետ բանակցությունները ոչ միայն լարման մեջ են պահում ԱՄՆ-ին, այլև Մոսկվայի արևմտյան գործընկերների համար ռեալ խոչընդոտներ են: «ԵՄ-ի համար մուտքը ռուսական շուկա խիստ կարևոր է: Չինաստանի հետ պայմանավորվածությունների բուն փաստը կարող է լուրջ գործիք դառնալ Եվրոպայի հետ բանակցություններում: Հաշվի առնելով, որ հիմնական խնդիրը պայմանավորված է Չինաստանի բավականաչափ մեծ ֆինանսական աղբյուրների` կապիտալի միջազգային շուկա մուտքի սահմանափակումներով, հաշվարկների համար այլընտրանքային տարադրամային միավորի օգտագործումը նորություն է, որ կարող է որոշ ճնշում դառնալ Բրյուսելի հետ բանակցություններում»,- բացատրեց Աբզալովը: Այդ հնարավորությունը դիտարկում է և Մուխինը. «Կան երկրներ, որ լիովին կողմնորոշված են դեպի դոլարը, բայց ավելի շատ երկրներ օգտագործում են երկտարադրամային զամբյուղ: Իսկ Ռուսաստանի ու Չինաստանի որոշումը ապրիորի օգտակար ու ձեռնտու է նրանց համար, ովքեր հաշվարկում են եվրոյով, որովհետև եվրոն ևս ազգային տարադրամ է և դոլարի մրցակիցը: Մրցակցի ցանկացած թուլացում բարիք է եվրոյի համար»:
Թեպետ առաջիկայում դոլարից հրաժարումը տեխնիկապես հնարավոր չէ, մենք դիտարկում ենք ԱՄՆ-ի կայսերական ամբիցիաների զսպման փորձ, ըստ ամենայնի, ռուսական ու չինական ղեկավարությունը վճռական է տրամադրված: Ռուս տնտեսագետ Օլեգ Սուխարևը հիշեցնում է «դոլարի ու սվինի» դոկտրինը, որ հռչակել էր ԱՄՆ-ը XX դարասկզբին, որի համապատասխան իր առաջ խնդիր էր դրել հասնել համաշխարհային տիրապետության: Արդեն մեկ դարից ավելի երկրի ղեկավարությունը չի հեռանում այդ քաղաքականությունից: Տարադրամը մնում է աշխարհում տնտեսական ու քաղաքական ազդեցության ամրապնդման գլխավոր միջոցը, երբ ազգային տարադրամը համաշխարհային պահուստ է, մնացած աշխարհը վարկավորում է տարադրամի տեր երկրին: «Երբ ձեր տարադրամի դիրքերը թուլանում են աշխարհում, դուք ունեք ոչ այնքան դրական ազդեցություն ձեր տնտեսական համակարգի զարգացման վրա և հնարավորինս կխոչընդոտեք այդ գործընթացին: Այսինքն` ԱՄՆ-ին ձեռնտու չէ ուրիշ պահուստային տարադրամի ի հայտ գալը, որը դոլարի հետ կապված չէ և կարող է դոլարից ուժեղ լինել: Իսկ եթե այդպես է, այստեղից հետևում է և միջազգային, և ռազմական, և տնտեսական, և տարադրամային քաղաքականությունը: Բնականաբար, Ռուսաստանի ու Չինաստանի պայմանավորվածությունները զգետնող են, նյարդայնացնում են Արևմուտքին: Ինչո՞ւ կատաղություն ու հիստերիա բռնկվեց Ղրիմի պատճառով: Հանրաքվեի պատճառով: Իրենց գործողությունների, իրենց գաղափարախոսության ձախողման: Մարդիկ հավատում էին իրենց անխոցելիությանը, անպատժելիությանը, վեհությանը, գերազանցությանը»,- նկատում է Սուխարևը:
Իրականում ամեն ինչ այդքան հարթ չէ: Սիրիական կոնֆլիկտի լուծումը, Սոչիի օլիմպիադան, Ղրիմի հանրաքվեն և նրա վերադարձը ՌԴ կազմ, հիմա էլ ռուս-չինական առևտրային հարաբերությունների ամրապնդումը ազգային տարադրամի դիրքերի ուժեղացմամբ հանգիստ չեն տալիս Սպիտակ տանը: «Գլխավոր գործոնը` բուն ԱՄՆ-ում Վլադիմիր Պուտինը որոշ հարցումներով ու վարկանիշներով իրենից շատ հեռու է թողել Բարաք Օբամային»,- նկատում է քաղաքագետ Ալեքսեյ Մուխինը:
Իհարկե, թվարկված գիտնականների ու փորձագետների տեսակետները պարտադիր չէ, որ արտահայտեն աշխարհում տեղի ունեցող իրադարձությունների էությունը: Սակայն ուկրաինական ողբերգության հետ զուգահեռները պարզ երևում են, եթե հիշենք, որ Մոսկվայի ու Պեկինի պայմանագիրը ստորագրվել է մայիսի 21-ին: Մայիսի 25-ին տեղի ունեցան ՈՒկրաինայի նախագահական ընտրությունները: Ռուս-չինական համաձայնագրերի կնքմանը նախորդել են տևական բանակցություններ 2013-ի մայիսից, սակայն առավել նպատակասլաց ու առարկայական կողմերը սկսեցին խոսել հոկտեմբեր-նոյեմբերից: Փետրվարից հետո Չինաստանը մի քանի անգամ սպառնաց ՈՒկրաինայից պարտքը պահանջել, իսկ այդ պարտքը փոքր չէ: Ամփոփելով` անխուսափելի է եզրակացությունը, որ ԱՄՆ-ի ու ԵՄ-ի ամբիցիաները հանգեցրին նրան, որ համաշխարհային երկու տերությունները (Ռուսաստանի ու Չինաստանի ազդեցությունը Եվրասիայով չի սահմանափակվում) առավել ու առավել սերտ են գործում: 2014-ի մայիսի 21-ի Մոսկվայի ու Պեկինի գազային համաձայնագիրը փաստական հաստատումն է Չինաստանի ու Ռուսաստանի աշխարհաքաղաքական ու աշխարհատնտեսական սերտացող մերձեցման:
Հավարտ դիմում Հայաստանի իշխանություններին ու ընթերցողներին` հոդվածում մեջբերված են տարբեր գիտնականների ու փորձագետների տեսակետներ, ճիշտ է` միայն ռուս: Այս տեսակետները կողմնորոշվելու համար քիչ են: Սակայն ռուս-չինական հարաբերությունների դինամիկան ուսումնասիրել անհրաժեշտ է ոչ միայն մեր երկիրը ապագայում գազային վառելիքով ապահովելու տեսակետից, և համապատասխանաբար` մեր երկրի էներգետիկ անվտանգության ու անկախության: Առաջին պարբերությունում թվարկված ու շարունակվող բացասական գործընթացները վերաբերում են և հայ ժողովրդին, թեպետ, հնարավոր է, ինչ-որ մեկին իմ տեսակետը տարօրինակ թվա: Բայց զուգահեռների ու ասոցիատիվ մտածողության սկզբունքը դեռ ոչ ոք չի բեկանել: Նշանակում է` Ռուսաստանի ու Չինաստանի փոխգործակցությունը էներգետիկայի ու էներգակիրների ոլորտում, որ թվում է` ուղղված է միայն Ասիական-Խաղաղօվկիանոսյան տարածաշրջանին, վաղ թե ուշ կուղղվի և Եվրոպա ու Առաջավոր Ասիա, հետո էլ Մերձավոր Արևելք: Առաջավոր Ասիան մենք ենք` Անդրկովկասը և Իրանը: Մերձավոր Արևելքը նաև Սիրիան ու Իրաքն են: Սպասելու շատ ժամանակ չի մնացել: Այդ պատճառով Հայաստանի ու հայերի համար «իքս ժամը» մոտենում է, երբ հարկ կլինի երկրի ու ազգի համար ընդունելու ճակատագրական որոշում:

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 2356

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ