Ներկա աշխարհակարգը հիմնականում ձևավորվել է երկրորդ աշխարհամարտի արդյունքներով: Եվրոպայում նացիստների նկատմամբ հաղթանակը դարձավ կոնֆլիկտի վերջին գլուխը: Մնում էր դեռ հաղթել Ճապոնիային:

Ֆրանսիայում 1945-ի մայիսի 8-ի հաղթանակի օրը այս տարի նշվեց՝ պահպանելով հիմնական միջոցառումները, որ կարանտինի պայմաններում անցան առանց հանրության: Նախագահ Էմանուել Մակրոնը մասնակցեց հիշատակի ավանդական արարողություններին Փարիզում, ամբողջ երկրում պսակներ դրվեցին երկրորդ համաշխարհային պատերազմի զոհերի հուշարձաններին:

2020-ի գարնանը Covid-19-ի դեմ պայքարը լուրջ հարցեր հարուցեց մեր հասարակությունների կազմակերպվածության և միջազգային հարաբերությունների վերաբերյալ: Միաժամանակ՝ ևս մեկ պատերազմ՝ ռազմական, ամբողջ ուժով վերադառնում է երկրորդ աշխարհամարտի ավարտի 75-ամյակով և առաջարկում է այս բոլոր հարցերին նայել այլ տեսանկյունից՝ L'Opinion-ում գրում են Ալեքսանդրա Կամենսկայան և Ադրիան Պաբստը:

Ադրբեջանում շարունակվում են «հին գվարդիայի» զտումները: Դեռ 2019-ի աշնանը սկսված միջին մակարդակի պաշտոնյաների պաշտոնանկություններն ու ձերբակալությունները չեն դադարում և 2020-ի պանդեմիայի ու կոշտ կարանտինի պայմաններում:

Միայն Գերմանիան է պատասխանատվություն կրում երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ու հոլոքոստի համար: Նա, ով կասկածներ է սերմանում ու այլ ժողովուրդների է վերագրում հանցավոր դեր, անարդար է զոհերի նկատամաբ՝ Der Spiegel-ում գրում են Գերմանիայի ԱԳ նախարար Հեյկո Մաասը և Մյունխենի ժամանակակից պատմության ինստիտուտի տնօրեն Անդրեաս Վիրշինգը:

Երբ Նիկոլ Փաշինյանն ԱԺ-ում սրեր է ճոճում, թե արտաքին քաղաքականություն է ստեղծում, որից աշխարհի չորս կողմում էլ դեռ գլուխ չեն հանում, ի վերջո, չհասկացա՞վ, որ իր խոսքերն անհետևանք երկրի ներսում գուցե մնան, բայց դրսում՝ երբեք։ Եթե մեզ համար արդեն սովորական է դարձել պետության ղեկավարի անպատասխանատու խոսքը, հազիվ թե դրսում նման բաները կոնկրետ հետևանքներ չունենան ու ցավոք, դրա համար տուժում է ոչ թե այդ անձը, այլ մի ողջ պետություն։

3 տարի առաջ՝ 2017-ի մայիսի 7-ին Էմանուել Մակրոնն ընտրվեց Ֆրանսիայի նախագահ: Եռամյակը համընկավ COVID-19-ի պանդեմիայի և ածանցյալ աննախադեպ տնտեսական անկման հետ: Ելիսեյան պալատում չեն պատրաստվում նշել եռամյակը: Իրոք, հիմա տոնի ժամանակ չէ՝ Ֆրանսիայի քաղաքական, տնտեսական ու սոցիալական օրակարգը կառուցվում է կորոնավիրուսի դեմ պայքարի և հարուցած տնտեսական ճգնաժամի շուրջ:

«Թերևս ոչ ոք այն­քան ու­րախ չէ բա­ցա­սա­կան գո­տի ա­մե­րի­կյան նավ­թի գնե­րի անկ­ման հա­մար, որ­քան Սաու­դյան Ա­րա­բիա­յի թա­գա­ժա­ռանգ Մու­հա­մեդ իբն Սալ­մա­նը և ՌԴ նա­խա­գահ Վլա­դի­միր Պու­տի­նը»։

Վեր­ջին օ­րե­րին ակն­հայ­տո­րեն սկ­սե­ցին ուր­վագծ­վել հա­մա­վա­րա­կից ա­ռա­ջա­ցած տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մի հետևանք­նե­րը հա­յաս­տա­նյան ներ­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի վրա։ Ո­րոշ ժա­մա­նակ այդ գոր­ծըն­թաց­նե­րը երկ­րորդ պլան էին մղ­վել, քա­նի որ հա­սա­րա­կու­թյունն ու իշ­խա­նու­թյու­նը, տար­ված լի­նե­լով հա­մա­վա­րա­կի հետ կապ­ված խն­դիր­նե­րով, կար­ծես թե դրանք ա­ռաջ­նա­յին չէին հա­մա­րում։

Նախ՝ Ա­ՆԱՆ­ՑԻ մա­սին. այ­սօր Շու­շիի ա­զա­տագր­ման օրն է: Տա Աստ­ված, որ 21-րդ դա­րում էլ ու­նե­նանք այդ­պի­սի մի օր ու այդ­պի­սի հաղ­թա­նակ: Թեև ա­սում են՝ պար­տու­թյունն է որբ, հաղ­թա­նա­կը ու­նի բա­զում տե­րեր, մեր պա­րա­գա­յում ստաց­վեց, որ հաղ­թա­նա­կը թե որբ էր, թե բա­զում տե­րեր ու­նի: