Սի­րում եմ, ան­պա­րա­գիծ սի­րում եմ

Գու­ցե Խաչ­վե­րա­ցի տոնն էր պատ­ճա­ռը, գու­ցե հա­սել եմ նիր­վա­նա­յի, գու­ցե հան­րա­հայտ «հո­գե­խան­գար­մուն­քի» փու­լին, կամ՝ պայ­ծա­ռա­տե­սու­թյան, չգի­տեմ: Գի­տեմ, որ արթ­նա­ցա ու հաս­կա­ցա, որ սի­րում եմ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նին, ան­պա­րա­գիծ սի­րում եմ: Ա­նանձ­նա­կան: Մար­դը լեռ­ներն է մագլ­ցում ու զու­գա­հեռ հրա­ման­ներ տա­լիս, ո­րոն­ցից հա­մոզ­վում ես, որ բարձր լեռ­նե­րում կա թթ­ված­նա­յին քաղց և ազ­դում է վերևից ներքև բո­լոր օր­գան­նե­րի վրա: Հաս­կա­ցա, որ նույն­քան ու ա­վե­լի սի­րում եմ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նին, ում ան­վս­տա­հու­թյան հայտ­նե­լու հարցն էր ԱԺ-ն քն­նար­կում սեպ­տեմ­բե­րի 16-ին: Բայց ա­մե­նից շատ սի­րում եմ Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նին: Պատ­ճա­ռը մի հարց­րեք: Սե­րը պատ­ճառ չի ու­նե­նում:

Ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան բաս­տիոն Հա­յաս­տա­նի ԱԺ-ն եր­կու օ­րում վե­րաց­րեց սահ­մա­նադ­րա­կան ճգ­նա­ժա­մը: Մեն-մե­նակ՝ ա­ռանց ԼՀԿ-ի ու ԲՀԿ-ի, «Իմ քայլն» ընտ­րեց ՍԴ 3 դա­տա­վոր­նե­րի: Ընտ­րեց՝ իր հա­մար էլ անս­պա­սե­լի, հա­մե­նայն դեպս, դա­տե­լով թեկ­նա­ծու­նե­րին ուղղ­ված հար­ցե­րից ու ե­լույթ­նե­րից, հատ­կա­պես ՀՀ նա­խա­գա­հի թեկ­նա­ծու Ար­թուր Վա­ղար­շյա­նին, ում մեկ տա­րի ա­ռաջ մեր­ժել էր, բայց ա­վե­լի շատ ձայ­ներ տվեց, քան մյուս եր­կու­սին: Փաս­տա­ցի՝ նրա երկ­րորդ ա­ռա­ջադ­րու­մը ոչ թե խոր­հր­դա­րա­նի ինս­տի­տու­տի նկատ­մամբ ա­նար­գանք էր, այլ խոր­հր­դա­րա­նի հար­գանքն էր նա­խա­գա­հի ինս­տի­տու­տի նկատ­մամբ: Կամ՝ ե­րե­խա­նե­րը մե­ծա­նում են:

Եր­վանդ Խունդ­կա­րյա­նը ստա­ցավ կողմ՝ 84, դեմ՝ 2, Ար­թուր Վա­ղար­շյա­նը՝ կողմ՝ 86, դեմ՝ 1, Էդ­գար Շա­թի­րյա­նը՝ կողմ՝ 85, դեմ՝ 3: «Իմ քայ­լը» հաղ­թեց ինքն ի­րեն:
ԱԺ-ն հին նախ­կին­նե­րի փո­խա­րեն ՍԴ ու­ղար­կեց նոր նախ­կին­նե­րի, ի­մա՝ ա­պա­ցու­ցեց, որ հին ու նոր չկա, կա անհ­նա­զանդ, ու՝ հնա­զանդ հին, որ դառ­նում է նոր: Փոր­ձա­գետ­նե­րին մնում է բուռն քն­նար­կում­ներ ծա­վա­լել՝ ի՞նչ է լի­նե­լու Ալ­վի­նա Գյու­լու­մյա­նի հար­ցը, և գու­շա­կել՝ ի՞նչ վճիռ կկա­յաց­նի ՄԻԵԴ-ը, փոխ­հա­տու­ցու՞մ, թե՞ աշ­խա­տան­քի վե­րա­կանգ­նում: Կամ՝ ի՞նչ շան­սեր ու­նի Հրայր Թով­մա­սյա­նը ՍԴ նա­խա­գահ վե­րըն­տր­վե­լու: Նոր ՍԴ-ում` ոչ մի: ՄԻԵԴ-ն էլ, թերևս, կա­ռաջ­նորդ­վի ՍԴ ճգ­նա­ժա­մը չխո­րաց­նե­լու սկզ­բուն­քով ու կընտ­րի փոխ­հա­տուց­ման տար­բե­րա­կը:
Վա­հե Գրի­գո­րյա՞­նը, թե՞ Եր­վանդ Խունդ­կա­րյա­նը, ո՞վ կըն­տր­վի ՍԴ նա­խա­գահ՝ սա է հար­ցը, ո­րի պա­տաս­խա­նը գի­տի միայն Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը: ՈՒ­րիշ հարց էլ կա՝ ընդ­հան­րա­պես ՍԴ կու­նե­նա՞նք: Գու­ցե ա­յո, գու­ցե՝ ոչ: Կազ­մա­վոր­վող ՍԴ-ն այլևս իշ­խա­նու­թյան սր­տի ՍԴ-ն է, ինչ պետք է՝ կվա­վե­րաց­նի, ինչ պետք է՝ կո­րո­շի ու կմեր­ժի: Դա­տա­կան հա­մա­կար­գը Հա­յաս­տա­նում միշտ է ե­ղել իշ­խա­նահ­լու, ըն­դա­մե­նը իշ­խա­նու­թյունն է փոխ­վել: Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյուն կլի­նի, ինչ­պես խոս­տա­ցել է իշ­խա­նու­թյու­նը, ու գու­ցե վե­րաց­վի ՍԴ-ն՝ վե­րաց­նե­լով նաև վե­րա­կազ­մա­վոր­ման սահ­մա­նադ­րա­կան-հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան լի­նե­լու ի­րա­վա­կան ու քա­ղա­քա­կան վե­ճը: Կլի­նի Գե­րա­գույն դա­տա­րան՝ ա­մե­նաար­դարն ու… տեքս­տը` ըստ «Կով­կա­սի գե­րու­հու»: Իսկ մինչ այդ ՍԴ-ն կլու­ծի իշ­խա­նու­թյան ըն­թա­ցիկ խն­դիր­նե­րը: ՈՒ դա սքան­չե­լի է, ո­րով­հետև իշ­խա­նու­թյանն ընտ­րել է ժո­ղո­վուր­դը, ու­րեմն՝ ժո­ղո­վուր­դը լու­ծում է ինքն իր հար­ցե­րը: «Իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը ա­սել են, որ չեն ձևա­վո­րե­լու ՍԴ, ո­րը լի­նե­լու է խա­մա­ճի­կա­յին կամ պատ­կա­նե­լու է իշ­խա­նու­թյու­նը, այլ իշ­խա­նու­թյու­նը ձևա­վո­րե­լու է ՍԴ, ո­րը լի­նե­լու է նոր, ո­րը լի­նե­լու է սկզ­բուն­քա­յին: ԱԺ պատ­գա­մա­վոր­նե­րը քն­նար­կում­նե­րից հե­տո ի­րենց ո­րո­շու­մը կա­յաց­րել են, և չեմ հա­մա­րում, որ այս­տեղ մենք որևէ մե­կին դա­վա­ճա­նել ենք»՝ ա­սաց ԱԺ փոխ­նա­խա­գահ Ա­լեն Սի­մո­նյա­նը: Հա՞ որ:

Հա, Աժ-ն նաև հեր­թա­կան քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղո­վը ստեղ­ծեց՝ նոր կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րի ար­դյու­նա­վե­տու­թյունն ու­սում­նա­սի­րող: Ա­վե­լի ճիշտ՝ հանձ­նա­ժո­ղո­վը հու­լի­սին էր ստեղծ­վել՝ ԲՀԿ-ի ու ԼՀԿ-ի նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ ու ի­րա­վուն­քի ու­ժով, բայց որ­պես­զի գոր­ծի, Աժ-ն պետք է սահ­մա­ներ ան­դամ­նե­րի թի­վը: ԼՀԿ-ն ու ԲՀԿ-ն ու­զում են հանձ­նա­ժո­ղո­վի քն­նու­թյան ա­ռար­կա դարձ­նել ոչ միայն հա­մա­ճա­րա­կի վե­րաց­ման ուղ­ղու­թյամբ կա­ռա­վա­րու­թյան և պա­րե­տա­տան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի ար­դյու­նա­վե­տու­թյու­նը, այլև ար­տա­կարգ դրու­թյան ըն­թաց­քում մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րի ի­րա­վա­չա­փու­թյու­նը։ Դժ­վար չէ ա­սել՝ ինչ ըն­թացք կու­նե­նա հանձ­նա­ժո­ղո­վի աշ­խա­տան­քը, ո­րի կազ­մա­վո­րու­մը մի­նի բա­խում էր՝ Աժ փոխ­նա­խա­գահ Լե­նա Նա­զա­րյա­նի դի­րի­ժո­րու­թյամբ:

«Իմ քայ­լը» փոր­ձե­լու է քն­նար­կում­նե­րը մտց­նել իշ­խա­նու­թյուն-ընդ­դի­մու­թյուն փոխ­հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի պար­զա­բան­ման փա­կու­ղի, ոչ թե կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րում կա­ռա­վա­րու­թյան ու պա­րե­տա­տան գոր­ծու­նեու­թյան ար­դյու­նա­վե­տու­թյան գնա­հատ­ման: Հա­մե­նայն դեպս՝ Աժ փոխ­նա­խա­գահ Լե­նա Նա­զա­րյա­նի հար­ցե­րը այդ տրա­մա­բա­նու­թյան մեջ էին:
Հանձ­նա­ժո­ղո­վը 12 ան­դամ կու­նե­նա. 7-ը` «Իմ քայ­լից», 3-ը` ԲՀԿ-ից, 2-ը` ԼՀԿ-ից: Ո­րո­շումն ըն­դուն­վեց 110 կողմ, 5 ձեռն­պահ, 0 դեմ ձայ­նե­րով: «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան ղե­կա­վար Լի­լիթ Մա­կուն­ցը հայ­տա­րա­րեց, որ հանձ­նա­ժո­ղո­վի ստեղ­ծումն ան­հաս­կա­նա­լի է. «ՀՀ-ում և ամ­բողջ աշ­խար­հում կո­րո­նա­վի­րու­սով պայ­մա­նա­վոր­ված հա­մա­վա­րա­կը դեռ հաղ­թա­հար­ված չէ: Այ­սօր շատ գիտ­նա­կան­ներ, բժիշկ­ներ փոր­ձում են պար­զել կո­րո­նա­վի­րու­սի ի­րա­կան ծա­գում­նա­բա­նու­թյու­նը, ո­րը հնա­րա­վո­րու­թյուն կտա հս­տակ հաս­կա­նալ, թե ո­րոնք են ար­դյու­նա­վետ, պաշտ­պա­նիչ և կան­խար­գե­լիչ մի­ջո­ցա­ռում­նե­րը, ո­րոնք հնա­րա­վո­րու­թյուն կտան հան­րու­թյուն­նե­րին զերծ պա­հել վա­րա­կից: Հետևա­բար, մենք մնում ենք այն կար­ծի­քին, որ նման քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղով ստեղ­ծելն այս պա­հի դրու­թյամբ առն­վազն ան­հաս­կա­նա­լի է, ո­րով­հետև որևէ ի­րա­կան, շո­շա­փե­լի ար­դյունք չի տա­լու»: ՈՒ սա ևս մեկ հաս­տա­տում է, որ հանձ­նա­ժո­ղո­վում 7 ան­դամ ու­նե­ցող «Իմ քայ­լը» փոր­ձե­լու է ոչ թե վար­չա­պե­տի, պա­րե­տա­տան ու նա­խա­րա­րա­րի ձեռ­նար­կած քայ­լե­րի ար­դյու­նա­վե­տու­թյու­նը պար­զել, այլ ըն­թա­ցիկ փոխ­մե­ղադ­րանք­նե­րի ճշ­մար­տա­ցիու­թյու­նը:

Ոնց է բե­րում իմ սի­րե­լի Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի բախ­տը. մար­դը ար­ձա­կուր­դում է, կա­ռա­վա­րու­թյան նիս­տե­րին չի մաս­նակ­ցում, ԱԺ չի գնում, բայց հրա­ման­ներ է տա­լիս: Օ­րի­նակ՝ բու­հե­րի ռեկ­տոր­նե­րին: Առ այն, որ բո­լոր բու­հերն ու մի­ջին մաս­նա­գի­տա­կան հաս­տա­տու­թյուն­նե­րը պետք է ա­րագ փո­խա­րի­նեն 65 և ա­վե­լի տա­րե­կան բո­լոր դա­սա­խոս­նե­րին ու ընտ­րեն նրանց փո­խա­րի­նող ե­րի­տա­սարդ կադ­րեր: Փաս­տա­ցի՝ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը հաս­կա­ցել է ու հրա­պա­րա­կավ ըն­դու­նել, որ կո­րո­նա­վի­րու­սը իր պատ­կե­րաց­րած թեթև հի­վան­դու­թյու­նը չէ, վա­րակ է, ո­րից ռեալ մեռ­նում են: Բայց ին­չու՞ հի­մա: ՈՒ­սում­նա­կան տա­րին սկս­վե­լուց հե­տո է ԱՆ նա­խա­րա­րը ձևա­վո­րում դա­սա­խոս­նե­րի ու ու­սա­նող­նե­րի ռիս­կի խմ­բե­րը, նրանց մուտ­քը ու­սում­նա­կան հաս­տա­տու­թյուն ար­գե­լում: Խո­րին շնոր­հա­կա­լու­թյուն նրան՝ իր աշ­խա­տան­քի պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան բարձր գի­տակ­ցու­թյան հա­մար, հու­սանք, որ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը ձեռք կբե­րի նաև ժա­մա­նա­կի զգա­ցո­ղու­թյուն, զգա­ցո­ղու­թյուն­ներն ու գի­տե­լիք­նե­րը հա­մադ­րե­լու ու­նա­կու­թյուն: Այ­լա­պես՝ ստաց­վում է, որ նա պա­տա­հա­բար կաթ­վա­ծա­հար է ա­նում Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի ո­լորտ­նե­րը: Նաև տպա­վո­րու­թյուն է ստեղծ­վում, որ ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նում նա­խա­րար­ներն ի­րար հետ… չեն շփ­վում: Նման հրա­ման ոչ թե ար­ձա­կուրդ­ված Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը պետք է տար, այլ՝ ԿԳՍՄ նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նը՝ օ­գոս­տո­սի կե­սին՝ նա­խա­պես խոր­հր­դակ­ցե­լով ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան ու ֆի­նանս­նե­րի նա­խա­րար­նե­րի հետ, և՝ ՄԻՊ-ի, ո­րով­հետև խնդ­րա­հա­րույց հրա­մա­նում կան անձ­նա­կան տվյալ­նե­րի բա­ցա­հայտ­ման պա­հանջ­ներ: ՈՒ մի հարց էլ՝ ին­չու՞ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը մի հրա­ման էլ չի ու­ղար­կում ՀՖՖ, որ ո­րո­շել է մար­զա­սեր­նե­րին մար­զա­դաշտ վե­րա­դարձ­նել, թե՞ ՀՖՖ-ն միայն թես­տա­վոր­ված ու բա­ցա­սա­կան պա­տաս­խա­նով է մար­զա­դաշտ թող­նե­լու ֆուտ­բո­լա­սեր­նե­րին: Կամ՝ ֆուտ­բո­լը խաղ է, որ կո­րո­նա­վի­րու­սը չի սի­րում ու չի գնա­լու մար­զա­դաշտ: Ժա­մա­նա­կին Սալ­տի­կով-Շչեդ­րինն ա­սում էր, որ Ռու­սաս­տա­նը մինչև հի­մա գո­յու­թյուն ու­նի, ո­րով­հետև վատ օ­րենք­ներն ա­վե­լի վատ կա­տար­վում են: Չա­պա­վի­նենք դա­սա­կա­նի ի­մաստ­նու­թյա­նը և հի­պո­թե­զին, որ վատ հրա­ման­ներն ա­վե­լի վատ կա­տար­վե­լու են: Կո­րո­նա­վի­րու­սը կյան­քի ու մահ­վան հար­թու­թյան մեջ գոր­ծող ան­տե­սա­նե­լի ուժ է, ո­րի դեմ նույն­քան ու­ժեղ, խե­լա­ցի ու ա­պա­քա­ղա­քա­կան պետք է լի­նել, որ­քան ինքն է: Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի բախ­տը բե­րում է, ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան հա­մա­կար­գի կազ­մա­քանդ­ման, կո­ռուպ­ցիոն ռիս­կե­րի, հա­կա­սա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի ու հա­զա­րից ա­վե­լի մա­հե­րի բեռն իր ու­սե­րին է, ԱԺ-ում Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նին ան­վս­տա­հու­թյուն հայտ­նե­լու հարցն էին քն­նար­կում: ԿԳՍՄ նա­խա­րա­րի ծանր օ՞­րը: Ոչ: Նա սեպ­տեմ­բե­րի 16-ին ԱԺ ե­կավ ա­սու­լի­սից, որ­տեղ ար­դեն պա­տաս­խա­նել էր իր հրա­ժա­րա­կա­նի հար­ցին. «Ե­թե հիմ­քեր լի­նեն, ես մեկ րո­պե ա­վե­լի չեմ մնա այս պաշ­տո­նին և ինքս դի­մում կգ­րեմ: Կխնդ­րեմ մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րին հրա­ժա­րա­կան­նե­րով ինձ չվա­խեց­նել: Ես չեմ վա­խե­նում դրա­նից: Ես հե­ղա­փո­խա­կան թի­մի ա­ռաջ­նորդ­նե­րից մեկն եմ ե­ղել և եմ»: Այս պա­տաս­խա­նի մեջ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի ամ­բողջ տրա­մա­բա­նա­կան հա­մա­կարգն է. ին­քը հե­ղա­փո­խա­կան թի­մի ա­ռաջ­նորդ է, ու­րեմն անս­խա­լա­կան է, սխալ­վում են իր սխալ­նե­րը բարձ­րա­ձայ­նող­նե­րը: ՈՒ ոնց չսի­րես այս եր­կա­թե տրա­մա­բա­նու­թյու­նը: Մա­նա­վանդ, որ նրա օ­րա­կար­գում հրա­ժա­րա­կան չկա, կա ո­լոր­տի բա­րե­փո­խում­ներ ու նո­րու­թյուն­ներ բե­րե­լը: Իսկ խոր­հր­դար­նում չհն­չեց հո­դա­բաշխ ու հիմ­նա­վոր պատ­ճա­ռա­բա­նու­թյուն, թե ին­չու չպետք է լի­նեն այդ բա­րե­փո­խում­նե­րը, ինչ վտանգ են ներ­կա­յաց­նում հայ ինք­նու­թյա­նը, ե­րե­խա­յի պատ­մամ­շա­կու­թա­յին մտա­ծո­ղու­թյան ձևա­վոր­մա­նը, հա­յոց պատ­մու­թյանն ու հա­յոց լեզ­վին, հայ գրա­կա­նու­թյանն ու Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցուն: Ընդ­հան­րա­պես՝ մտա­ծո­ղու­թյան ու­նա­կու­թյան ձևա­վոր­մա­նը: Չհն­չեց: Հն­չե­ցին նույն­քան պո­պու­լիս­տա­կան մե­ղադ­րանք­ներ, որ­քան դե­մա­գո­գիկ էին նա­խա­րա­րի պա­տաս­խան­նե­րը: Ոչ սկզ­բուն­քա­յին, ոչ ըն­թա­ցիկ հար­ցե­րում չե­ղան լու­ծում­ներ:

Սկս­վել է կո­րո­նա­վի­րու­սի երկ­րորդ ա­լի­քը, շատ եր­կր­նե­րում բու­հերն ու դպ­րոց­նե­րը չեն բաց­վել, ի՞նչ ենք ո­րո­շում մենք: Բա­ցենք՝ փա­կե՞նք: Նույ­նիսկ ե­թե թես­տա­վոր­ված 7000 ու­սու­ցիչ­նե­րի 1 տո­կոսն է կո­րո­նա­վի­րուս ու­նե­ցել, դա­սա­խոս­նե­րի թես­տա­վոր­ման մա­սին նա­խա­րա­րը չի էլ մտա­ծել, ա­ռա­վել ևս՝ ա­շա­կերտ­նե­րի կամ ու­սա­նող­նե­րի, մի­մյանց հան­դի­պու­մը դա­սա­րա­նում կամ լսա­րա­նում մե­ծաց­նում է վա­րա­կի ռիս­կը: Ան­կախ՝ ռիս­կի խմ­բե­րու՞մ են, թե՞ ոչ: Թղ­թի վրա ա­մեն ինչ հեշտ է, կյան­քը ի­ջեց­նում է ի­րա­կան գետ­նի վրա: Իսկ ի­րա­կան գետ­նի վրա ակն­հայտ է.
1. Ոչ թե իշ­խա­նու­թյունն է ու­ժեղ ու ճիշտ, այլ ընդ­դի­մու­թյունն է թույլ ու ան­հա­մո­զիչ: Ընդ­դի­մու­թյան փաս­տարկ­ներն են բա­ժա­կա­ճա­ռա­յին մա­կար­դա­կի, կյան­քը լիու­լի նրանց հնա­րա­վո­րու­թյուն է տա­լիս ա­վե­լի կոնկ­րետ ու ա­վե­լի նպա­տա­կա­մետ լի­նել:
2. Տա­րօ­րի­նակ պատ­կեր է Հա­յաս­տա­նում. դե­րա­կա­տար­նե­րը նույնն են, բայց դե­րե­րով փո­խա­տեղ­վել են: Իշ­խա­նու­թյանն ընտ­րել է ժո­ղո­վուր­դը, և, փաս­տա­ցի, ժո­ղո­վուր­դը այ­սօր չու­նի ընդ­դի­մու­թյան կա­րիք ու չի ա­ջակ­ցում իշ­խա­նու­թյան ընդ­դի­մա­խոս­նե­րին: Նախ­կի­նում ընդ­դի­մու­թյու­նը միան­շա­նակ ու­ներ ժո­ղովր­դի ա­ջակ­ցու­թյունն ու չու­ներ ֆի­նանս­ներ՝ իբրև կու­սակ­ցու­թյուն կա­յա­նա­լու ու մար­զե­րում տա­րած­վե­լու՝ հա­մա­կիր­ներ գտ­նե­լու: Այ­սօր ընդ­դի­մու­թյունն ու­նի միայն փող, ու՝ ոչ ժո­ղովր­դի ա­ջակ­ցու­թյու­նը: Հատ­կա­պես ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կա­նը: Ակն­հայտ է, որ դի­մակ­ներ դնե­լու պա­հան­ջի, խա­ղո­ղի ցածր գնի և այն պատ­ճա­ռով, որ Ռու­սաս­տա­նը Հա­յաս­տա­նի ա­ռաջ օ­դա­յին սահ­մա­նը չի բա­ցում, իշ­խա­նու­թյան հրա­ժա­րա­կա­նի պա­հան­ջը չի գտ­նե­լու հա­մա­ժո­ղովր­դա­կան ա­ջակ­ցու­թյուն: Այդ նպա­տակ­ներն ա­ռա­ջադ­րող ընդ­դի­մու­թյու­նը կտր­ված է կյան­քից ու կաս­տա­յա­նա­լու է մինչև ընտ­րու­թյուն­ներ: Ե­թե ան­գամ ինչ-որ պատ­ճա­ռով ար­տա­հերթ լի­նեն:
3. Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ձևա­վո­րած իշ­խա­նու­թյու­նը ու­նի բա­զում սխալ­ներ ոչ միայն իր ա­րած, այլև չա­րած քայ­լե­րով: Ի­րա­կան ընդ­դի­մու­թյու­նը ոչ թե պի­տի պայ­քա­րի քա­ղա­քա­կան իշ­խա­նու­թյան դեմ, այլ ներ­կա­յաց­նի զար­գաց­ման իր ա­ռա­ջարկ­ներն ու ծրագ­րե­րը և ընտ­րու­թյուն­նե­րում ստա­նա բո­լո­րից շատ ձայ­ներ: Բայց Հա­յաս­տա­նում թե իշ­խա­նա­կան, թե ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տում տե­րու­տի­րա­կա­նը պո­պու­լիզմն է ու մեկ էլ՝ մի­մյանց մե­ղադ­րե­լով միա­վոր հա­վա­քե­լու պատ­րան­քը: Ցա­վոք:

Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Միով բա­նիվ՝ ՔՊ-ն չոր հաշ­վով հաղ­թեց ՍԴ-ում ու ԱԺ-ում: Հի­մա ո՞նց ան­պա­րա­գիծ սի­րով չսի­րես այս եր­կի­րը, որ­տեղ ա­մեն ինչ ան­ցո­ղիկ է, հա­րա­բե­րա­կան ու փո­փո­խա­կան: Սե­րը ստ­վեր չու­նի, ինչ­պես լույ­սը, մնա­ցած ա­մեն ինչն ու ա­մեն ոք ստ­վեր են գցում նույ­նիսկ սի­րո վրա: Ողջ լե­րուք:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ