Ոչ մի բանական մարդ խաղաղության դեմ չի:

Մեկ տարի շարունակ տասնյակ անգամներ նշել եմ, որ արևմտյան խաղաղության օրակարգի իրագործման առաջին նախապայմանը նոյեմբերի 9-ի եռակողմ համաձայնագրի չեղարկումն է։ Ավելի պարզ, հակամարտության հիմնական առարկայի` Արցախի «ինքնալուծարումը» և ապաշրջափակվող կապուղիների նկատմամբ ռուսական ազդեցության չեզոքացումը։

ՈՒկրաինական պատերազմի ելքը վճռված է։ Վճռված է, որովհետև ՈՒկրաինան չունի ռեսուրս ևս մեկ տարի նույն ինտենսիվությամբ շարունակելու պատերազմը։ Խնդիրը պարզապես այն է, թե ինչպիսին է լինելու վերջնական հանգուցալուծումն ՈՒկրաինայի համար` վա՞տ, թե՞ շատ վատ։

Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը Ադրբեջանի բռնապետ Իլհամ Ալիևին կոչել է ամենաժողովրդավար տղա:

Պերաշկի ուտելու հայտնի նկարից հետո վերջապես Նիկոլը որոշեց հավուր պատշաճի երևալ Գյումրիում։ Ամբողջապես ղըլըղը ( տեսքը) փոխած, կոկիկ ու կեպիով։

Ինչպես սպասվում էր, Հայաստանին դեմ առ դեմ, առանց միջնորդի բանակցության բերելուց հետո Ադրբեջանն անցավ հաջորդ փուլին՝ գործի մեջ ներքաշելով Թուրքիային։

Բարի կամքի դրսևորումը ենթադրում է բոլորը բոլորի դիմաց: Իսկ նիկոլ-ալիեվ վերջին պայմանավորվածությունը, գերիների փոխանակման հարցով, ընդամենը գործարք էր, ինչը բխում էր երկուսի նեղ անձնական շահերից, և այստեղ չկար բարի կամքի դրսևորում: Կար գործարք, սակարկում։

Ե՛վ հայրենական, և՛ միջազգային վերլուծաբանները արդեն սկսել են խոսել այն բաների մասին, ինչ վաղուց անպաճույճ ու պարզ բառերով գրում էի ՖԲ իմ գրառումներում:

Եթե Ադրբեջանը Հայաստանի հետ կայուն, հարատև խաղաղության է պատրաստվում, Արցախը հայաթափելուց , հսկայական քանակի ռազմական տեխնիկա տիրելուց հետո ինչո՞ւ է շարունակ Հայաստանից նորանոր զիջումներ պահանջում, հակահայկական ագրեսիվ քարոզչություն իրականացնում, արտերկրից հսկայական քանակի զինտեխնիկա գնում, Հայաստանի սահմանին նոր զորամասեր բացում, զորանոցներ կառուցում, շարունակում իր բանակը վերակառուցել ՆԱՏՕ-ի չափանիշներով։ Այդ հսկայական ծախսերն արվում են այն դեպքում, որ այս տարի Ադրբեջանի տնտեսական աճը ընդամենը 0,8 տոկոս է, մեծ է աղքատությունը, սոցիալական բևեռացումը։

1950 թ. Չինաստանն օկուպացրեց Տիբեթը: Այնուամենայնիվ, Չինաստանի հետ հատուկ համաձայնագրով մինչև 1959 թ. Տիբեթը ղեկավարում էր Դալայ Լաման: Վերջինս 1959 թ. փախուստի դիմեց և Հնդկաստանի հյուսիսում Տիբեթի վտարանդի կառավարություն ստեղծեց: