Գերհզոր ուժերի միջև ծայրահեղ լարվածության ժամանակ որևէ կողմի կատարած քայլի գնահատականը դիմացինի կողմից ստանում է արտակարգ կարևորություն, քանի որ, ոչ ադեքվատ ու սխալ գնահատելու դեպքում, կտրուկ կավելանա ոչ միտումնավոր էսկալացիոն ռիսկերի մակարդակը։

Որոշ իրենց «ընդդիմադիր» հռչակած երևույթներ քննադատատում են Բագրատ Սրբազանին, շարժումը, ջուր լցնելով նիկոլֆազի ջրաղացին, ձեռքի հետ էլ իրենց թայֆաբազության մեջ շշուկով տարածում են, թե իբր անձամբ իրենք ունեն պուտինենց աջակցությունն այլ ոչ թե ուրիշները։ Համոզված եմ, որ պուտինենց համար միևնույն է թե ո՛ր քաղաքական թիմը կվերցնի իշխանությունը։

Պուտինը, Ֆրանսիայի նկատմամբ կիրառում է ճիշտ նույն քաղաքականությունը, ինչ Ստալինը Դը Գոլյան Ֆրանսիայի:

Նոր Հայաստանի ժողվարչապետը Հայաստանի ողջ պատմության ամենաէֆեկտիվ ղեկավարն է՝ սա իր առաքելությունը կատարում է 100 տոկոսով: Եթե Տիգրան Մեծին հաջողվեց իր երկրային առաքելությունն իրականացնել, ասենք, 60 տոկոսով (դե, Ք.ա. 66 թվականին), ապա սա, համենայն դեպս մինչ օրս, աշխատում է կատարյալ:

Երեք օր է, ինչ Ադրբեջանը նորից կեղծ տեղեկություններ է հրապարակում, թե իբր ռազմաճակատի գծի տարբեր ուղղություններով հայկական կողմը կրակ է բացել իրենց ուղղությամբ։

Նկատե՞լ եք, թե ինչ լուրջ տրանսֆորմացիայի է ենթարկվել «թողե՛ք աշխատեն» շոուն:

Լեգիտիմությունը «թրենդային» տերմին է դարձել և ով չի ալարում, օգտվում է իր բաժին լեգիտիմությունից՝ ասելու կամ անելու ինչ-որ բան: Չդիմանալով գայթակղությանը, ես ևս օգտվում եմ ազգային-պահպանողական արժեհամակարգի կրող ՀԱՅԻ իմ բարձր լեգիտիմությունից, այդ լեգիտիմության բարձունքից ԹՔՈՒՄ ԵՄ ԲՈԼՈՐ ՆՐԱՆՑ ՃԱԿԱՏԻՆ, ովքեր հանուն «խաղաղ, բայց նվաստ խաչմերուկում» «կյանքից հաճույք ստանալու» վաճառում կամ նվիրում են տարածքներ իմ Հայրենիքից:

Կանադան «Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուս»-ի անունը ներառել է ահաբեկչական կազմակերպությունների ցանկում:

1974 թ. Միացյալ Նահանգները և Սաուդյան Արաբիան կնքեցին գաղտնի համաձայնագիր, որով Սաուդյան Արաբիան պարտավորվում էր սահմանել արտահանվող նավթի գինը ԱՄՆ դոլարով և իր հասույթը ներդնել ամերիկյան պետական պարտատոմսերում՝ դրա դիմաց ստանալով ռազմական աջակցություն և պաշտպանություն Միացյալ Նահանգներից:

Եթե իրավապահ համակարգի, այդ թվում «անկախ» դատական համակարգի աշխատակիցների աշխատավարձերի բարձրացումը, տարատեսակ հավելավճարները ներկակացվում են իբրև իշխանության գլուխ նստած անձի կամք, այլ ոչ թե պետության պարտավորության կատարում, իսկ դրան զուգահեռ, ստացողներն այդ գումարն ընկալում են որպես կոնկրետ անձի կողմից իրենց ուղղված գումար, ով բազմաթիվ շահեր ու ակնկալիքներ ունի իրենցից, ապա սա ոչ այլ ինչ է, քան կոռուպցիա: