Մանրամասն որոնում (արխիվ)
04.11.2024
 
Գազայի հատվածում և Լիբանանում հրադադարի մասին Իսրայելի համաձայնությունը կարող է ազդել հոկտեմբերի 26-ի հարձակումից հետո հրեական պետությանը հակահարված տալու Իրանի որոշման վրա՝ հայտարարել է ԻԻՀ նախագահ Մասուդ Փեզեշքիանը։ «Նրանք լավ գիտեն, որ եթե որևէ սխալ թույլ տան Իրանի Իսլամական Հանրապետության դեմ, կստանան ջախջախիչ պատասխան»,- ասել է նա:               
 
Նորություններ » Մեր ա­քի­լե­ս­յան գար­շա­պա­րը, կամ բազ­մա­կի ստան­դարտ­ներ

Մեր ա­քի­լե­ս­յան գար­շա­պա­րը, կամ բազ­մա­կի ստան­դարտ­ներ

Մեր ա­քի­լե­ս­յան գար­շա­պա­րը, կամ բազ­մա­կի ստան­դարտ­ներ
01.10.2019 | 00:02
Հա­մե­նայն դեպս հի­շեց­նեմ. Հին աշ­խար­հի ա­մե­նա­հայտ­նի հե­րոս­նե­րից մե­կին՝ Ա­քի­լե­սին գու­շակ­վել էր, որ ապ­րե­լու է եր­կար ու ան­փա­ռու­նակ կյանք կամ հե­րո­սա­բար զոհ­վե­լու է Տրո­յա­յի պա­րիսպ­նե­րի տակ: Մայ­րը՝ Ֆե­տի­դան, որ­դուն ան­խո­ցե­լի դարձ­նե­լու հա­մար ծն­վե­լուց հե­տո սու­զեց ստոր­գետ­նյա Ստիքս գե­տի սր­բա­զան ջրե­րի մեջ՝ կրուն­կից բռ­նած: Տա­րի­ներ անց Ա­քի­լե­սը հույ­նե­րի հետ գնաց Տրո­յան նվա­ճե­լու: Պա­րի­սի հետ մե­նա­մար­տում Ա­պոլ­լո­նը (ում Ա­քի­լե­սը վի­րա­վո­րել էր) նրա նետն ուղ­ղեց Ա­քի­լե­սի կրն­կին: Վեր­քը մեծ չէր, բայց մա­հա­ցու էր: ՈՒ այդ­պես ծն­վեց «ա­քի­լե­սյան գար­շա­պար» ար­տա­հայ­տու­թյու­նը, վկա­յե­լու, որ ան­խո­ցե­լի­ներն էլ թի­րախ են ու խոց­վե­լու տեղ ու­նեն:
Ա­քի­լե­սյան գար­շա­պար ու­նենք բո­լորս: Մի քիչ շատ, մի քիչ՝ քիչ: Ան­խո­ցե­լի չեն նաև նրանք, որ ի­րենց հա­մա­րում են կրն­կով Ստիք­սը ընկ­ղմ­ված: Մեր ա­քի­լե­սյան գար­շա­պար­նե­րը՝ պո­պու­լիզմ ու բազ­մա­կի ստան­դարտ­ներ: Ոչ պո­պու­լիզմն է մեր հայտ­նա­գոր­ծու­թյու­նը, ոչ բազ­մա­կի ստան­դարտ­նե­րը: Բո­լոր պե­տու­թյուն­ներն այդ զեն­քերն ու­նեն միջ­պե­տա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի զի­նա­նո­ցում, կա­ռա­վա­րու­թյուն­նե­րը՝ նաև երկ­րի ներ­սում հար­ցեր լու­ծե­լիս: Մենք ինք­նա­տիպ չենք, բայց դրա­նից ան­խո­ցե­լի չենք դառ­նում: Պո­պու­լիստ­նե­րի գլ­խա­վոր կար­գա­խո­սը՝ «Ժո­ղո­վուրդն է այդ­պես ու­զում», ծայ­րա­հեղ դեպ­քում՝ «ժո­ղո­վուր­դը պետք է ո­րո­շի»։ Ի­րա­կա­նում նրանք ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյուն հաս­տա­տե­լու ան­վան տակ փոր­ձում են վե­րա­շա­րադ­րել ու ի­րենց իշ­խա­նու­թյա­նը հար­մա­րեց­նել Սահ­մա­նադ­րու­թյունն ու օ­րենք­նե­րը:
Ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյուն չի նշա­նա­կում, որ ժո­ղովր­դի իշ­խա­նու­թյունն ան­սահ­մա­նա­փակ է՝ ինչ ու­զի՝ կա­նի՝ ստի­պե­լով գոր­ծա­դիր, օ­րենս­դիր ու դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյա­նը հան­րա­հա­վա­քում կամ փո­ղո­ցում կա­յաց­րած ո­րո­շում­նե­րը կա­տա­րել: Դա աբ­սուրդ է: Հա­յաս­տա­նի ներ­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կը ա­պա­ցու­ցում է այդ ճշ­մար­տու­թյու­նը՝ ցու­ցա­րար­նե­րը հա­վաք­վում են Ջեր­մու­կում ու ժա­մա­նակ են տա­լիս կա­ռա­վա­րու­թյա­նը, որ փա­կի Ա­մուլ­սա­րի հան­քը՝ խո­րա­պես հա­վա­տա­ցած, որ գոր­ծում են ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան շր­ջա­նակ­նե­րում: Վար­չա­պե­տը հրա­հան­գում է շր­ջա­փա­կել դա­տա­րան­նե­րը՝ խո­րա­պես հա­մոզ­ված, որ գոր­ծում է հա­նուն ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան: Կամ՝ հայ­տա­րա­րում է, որ դա­տա­վոր­նե­րից ո­մանք «վնգս­տում են պա­տե­րի տակ», երբ իր հետևորդ­նե­րը կոնկ­րետ դա­տա­վո­րի հե­տապն­դում են, հար­ցով՝ «Դուք պա­տե­րի տակ վնգս­տա­ցող դա­տա­վոր­նե­րից չե՞ք», նրանց ձեր­բա­կա­լում են ու ար­դա­րա­դա­տու­թյան նա­խա­րա­րով, ՔՊ-ով, ՄԻՊ-ով, ՀԿ-նե­րով ար­շավ է սկս­վում ա­նօ­րի­նա­կա­նու­թյան դեմ: Բազ­մա­կի ստան­դար­տը ու­րի՞շ կերպ է լի­նում: Թե՞ ինչ կա­րե­լի է Կե­սա­րին, ցլին ար­գել­ված է: Սրանք ե­զա­կի օ­րի­նակ­ներ չեն, բայց մտա­ծե­լու տե­ղիք են տա­լիս, թե ինչ է կա­տար­վում Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան գա­ղա­փա­րա­կան դաշ­տում: Ի՞նչ ար­ժեք­նե­րի ենք դա­վա­նում: Ա­վե­լի ճիշտ՝ ինչ-որ ար­ժեք­նե­րի դա­վա­նու՞մ ենք, թե՞ ըն­թա­ցիկ միակ ու ան­խո­տե­լի ար­ժե­քը՝ հե­ղա­փո­խա­կան նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյունն է: Ան­ցու­մա­յին շր­ջա­նի միակ աք­սիո­մը՝ հե­ղա­փո­խու­թյունն այդ­պես է պա­հան­ջում:
Հի­մա հեր­թա­կան դի­լե­մա­յի ա­ռաջ ենք: Ինչ­պե՞ս վար­վել Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նի հետ: Մի կող­մից՝ միան­շա­նակ է, որ տաս­նա­մյակ­նե­րով ՍԴ-ն կա­տա­րել է եր­կա­կի գոր­ծա­ռույթ՝ օ­րեն­սդ­րու­թյամբ սահ­ման­ված կար­գով եզ­րա­կա­ցու­թյուն­ներ է տվել օ­րի­նագ­ծե­րի սահ­մա­նադ­րա­կան հա­մա­պա­տաս­խա­նու­թյան վե­րա­բե­րյալ, և՝ մեր­ժել է հա­մա­պե­տա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րի բո­ղո­քար­կում­նե­րը՝ փաս­տա­ցի վա­վե­րաց­նե­լով ընտ­րու­թյան ար­դյունք­նե­րը, որ չեն ար­տա­հայ­տել հա­սա­րա­կու­թյան ի­րա­կան վե­րա­բեր­մուն­քը: Կա՞, թե՞ չկա հա­սա­րա­կա­կան վս­տա­հու­թյուն Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նի նկատ­մամբ: Նվա­զա­գույ­նը տա­րօ­րի­նակ է, որ այս ըն­թաց­քում որևէ սոց­հար­ցում այս թե­մա­յով չի կա­տար­վել՝ պար­զե­լու հա­սա­րա­կու­թյան վե­րա­բեր­մուն­քը փաս­տե­րով: Փո­խա­րե­նը հն­չում են հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ, պա­հանջ­ներ, մե­ղադ­րանք­ներ: ՍԴ նա­խա­գա­հին ան­վս­տա­հու­թյան հար­ցը մտ­նում է ԱԺ: Ան­կախ նրա­նից, թե ինչ կվճռ­վի ԱԺ-ում ու հար­ցը ինչ ըն­թացք կս­տա­նա, ակն­հայտ է, որ այս պայ­ման­նե­րում չկան ի­րա­պես ան­կախ Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րանն ու դա­տա­կան հա­մա­կարգ ու­նե­նա­լու նա­խադ­րյալ­ներ: Մեծ է հա­վա­նա­կա­նու­թյու­նը, որ վերս­տեղծ­վե­լու է նոր ՍԴ, որ հի­մա էլ են­թա­կա է գոր­ծող իշ­խա­նու­թյա­նը: Նույ­նը՝ դա­տա­րան­նե­րի պա­րա­գա­յում՝ կվե­թինգ­վեն, թե չեն վե­թինգ­վի: Ի­րա­կա­նում դա­տա­կան հա­մա­կար­գի ան­կա­խու­թյու­նը նրա ան­կա­խու­թյունն է ոչ միայն իշ­խա­նու­թյու­նից, այլև հա­սա­րա­կա­կան կար­ծի­քից:
Ան­կախ դա­տա­վո­րի հա­մար չպետք է նշա­նա­կու­թյուն ու­նե­նա, թե ինչ է ու­զում ի­րե­նից իշ­խա­նու­թյու­նը, քա­ղա­քա­կան ու­ժերն ինչ­պե՞ս են իր աշ­խա­տան­քը գնա­հա­տում, ա­ռա­վել ևս՝ որ­քա՞ն են իր ո­րո­շում­նե­րը պո­պու­լյար: Նրա հա­մար կա մեկ չա­փա­նիշ՝ օ­րեն­քը, նո­րից օ­րեն­քը ու վերս­տին օ­րեն­քը: Կա՞ն պայ­ման­ներ այդ­պես գոր­ծե­լու: Հա­զիվ թե: Մինչև այս հար­ցը չու­նե­նա միան­շա­նակ ու հս­տակ պա­տաս­խան, ոչ մի նշա­նա­կու­թյուն չու­նի՝ ո՞վ է ՍԴ նա­խա­գա­հը: ՍԴ-ն նո­րից դառ­նա­լու է դե յու­րե ան­կախ, դե ֆակ­տո են­թա­կա կա­ռույց: Մնա­ցա­ծը բազ­մա­կի ստան­դարտ­նե­րի դրսևո­րում է և հե­ղա­փո­խա­կան նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյան շա­հար­կում, երբ ի­րա­վա­կան հարց են դառ­նում ՍԴ նա­խա­գա­հի քա­վոր-սա­նի­կա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը, որ, մեղմ ա­սած, լուրջ չէ:
Հրայր Թով­մա­սյա­նին պետք չէ ո՛չ հե­րոս, ո՛չ հա­կա­հե­րոս դարձ­նել, ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի զար­գա­ցու­մը նրան կանգ­նեց­րել է քա­ղա­քա­կան ու անձ­նա­կան ընտ­րու­թյան ա­ռաջ, ո­րից մեծ հաշ­վով ո­չինչ կախ­ված չէ: Են­թադ­րենք, վա­ղը ՍԴ նա­խա­գահ է ըն­տր­վում Ա­նուն Ազ­գա­նու­նյա­նը, փոխ­վե­լու՞ է ՍԴ-ի նկատ­մամբ վե­րա­բեր­մուն­քը: Նրա հրա­ժա­րա­կա­նը օ­րախն­դիր դարձ­րեց Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի դա­տա­վա­րու­թյու­նը, այ­սինքն՝ հար­ցը քա­ղա­քա­կան է: Ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում ոչ միայն Հրայր Թով­մա­սյա­նը, ՍԴ-ն է խնդ­րի ա­ռաջ՝ դի­մադ­րե՞լ իշ­խա­նու­թյա­նը, թե՞ հրա­ժա­րա­կան տալ: Դի­մադ­րու­թյու­նը խոս­տա­նում է ան­կան­խա­տե­սե­լի ըն­թացք ու ելք, հրա­ժա­րա­կա­նը վե­րած­վում է մեղ­քի ըն­դուն­ման, ո­րը չի ձևա­կերպ­ված և վտան­գում է ՍԴ-ի հե­տա­գա ճա­կա­տա­գի­րը՝ իբրև ՀՀ բարձ­րա­գույն դա­տա­րան: Փաս­տա­ցի՝ կա՛մ տր­վել պո­պու­լիզ­մին, կա՛մ՝ կառ­չել Սահ­մա­նադ­րու­թյան ան­ձեռ­նմ­խե­լիու­թյու­նից: Եր­կու դեպ­քում էլ՝ ո՛չ ՍԴ գոր­ծող դա­տա­րա­նը, ո՛չ հնա­րա­վոր նոր դա­տա­րա­նը չեն դառ­նա­լու այն, ինչ ակն­կալ­վում է օ­րեն­քով: Ի­րա­կան դի­լե­ման դա է, ոչ թե Հրայր Թով­մա­սյա­նի պաշ­տո­նա­վա­րու­մը կամ՝ հրա­ժա­րա­կա­նը: Ո­րով­հետև Հա­յաս­տա­նում գոր­ծում են բազ­մա­կի ստան­դարտ­ներ, ու դա ար­դեն իշ­խա­նու­թյան բրենդն է:
Իշ­խա­նու­թյան բրենդն է բո­լոր հար­ցե­րում հա­կա­սա­կա­նու­թյան ու ա­նո­րո­շու­թյան մթ­նո­լոր­տի ձևա­վո­րու­մը: Հա­վա­նա­բար դա դի­տարկ­վում է լա­վա­գույն պաշտ­պան­վա­ծու­թյուն: Վեր­ջին ու ա­մե­նա­հան­րա­հայտ օ­րի­նա­կը վար­չա­պե­տը տվեց Նյու Յոր­քում, ՄԱԿ-ի 74-րդ նս­տաշր­ջա­նում ե­լույ­թով՝ խոս­տո­վա­նե­լով. «Մեզ հա­մար լուրջ մար­տահ­րա­վեր է մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րի միջև տա­րա­ձայ­նու­թյուն­նե­րի թն­ջու­կում հայ­տն­վե­լը, քա­նի որ մենք ա­նընդ­հատ են­թարկ­վում ենք նրանց մի մա­սի, կամ որ ա­վե­լի վատ է՝ բո­լո­րի կող­մից ճիշտ չըն­կալ­վե­լու ռիս­կին: Մենք ա­մեն ինչ ա­նում ենք, որ­պես­զի հու­սա­լի գոր­ծըն­կեր և լավ բա­րե­կամ լի­նենք բո­լո­րի հա­մար՝ ա­ռանց որևէ մե­կի հետ մեր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը վնա­սե­լու: Եվ մենք կշա­րու­նա­կենք ջան­քեր գոր­ծադ­րել մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նի աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան մի­ջա­վայրն ա­ռա­վել անվ­տանգ դարձ­նե­լու հա­մար»։ Սա թերևս խեղ­ճու­թյան խոս­տո­վա­նու­թյուն է, որ ան­թույ­լատ­րե­լի է, կամ՝ վկա­յում է, որ ՀՀ-ն չու­նի ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն, ձևա­կերպ­ված չէ ՀՀ պե­տա­կան շա­հը, հետևա­բար ար­վում են ոչ թե այդ շա­հից բխող քայ­լեր, այլ՝ բո­լո­րի հետ ու բո­լո­րի հա­մար «լա­վը» լի­նե­լու փոր­ձեր, որ ի սկզ­բա­նե ձա­խող­ված են։ Աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան տա­րա­ձայ­նու­թյուն­նե­րի թն­ջու­կում հնա­րա­վոր չէ բո­լո­րին բա­րե­կամ լի­նել, փո­խա­րե­նը հայ­տն­վում ես բո­լո­րի հար­վա­ծի տակ ու դառ­նում ան­վս­տա­հե­լի բո­լո­րի հա­մար, ու սա ապ­րիո­րի հե­ռան­կար չէ: Այս քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը ձեզ ո­չինչ չի՞ հի­շեց­նում «նա­խորդ, հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» մա­սին:
Փաս­տա­ցի՝ մենք գնա­ցել էինք Նյու Յորք մեզ գո­վազ­դե­լու, ոչ թե աշ­խար­հին ա­սե­լու՝ մենք պատ­րաստ ենք գոր­ծըն­կե­րու­թյան ու ու­նենք կոնկ­րետ ծրագ­րեր: Հաս­կա­նա­լու հա­մար այդ պարզ ի­րո­ղու­թյու­նը բա­վա­կան է Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ե­լույ­թը հա­մե­մա­տել Դո­նալդ Թրամ­փի և Է­մա­նուել Մակ­րո­նի ե­լույթ­նե­րի հետ: Թե­մա­յի ու հե­ռան­կար­նե­րի ա­ռու­մով: Ո՛չ Թրամ­փը բո­ղո­քեց իր իմ­պիչ­մեն­տից, ո՛չ Մակ­րո­նը` իր դե­ղին ժի­լե­տա­վոր­նե­րից, փո­խա­րե­նը գծե­ցին այն աշ­խար­հի պատ­կե­րը, որ­տեղ պատ­կե­րաց­նում են մարդ­կանց կյան­քը: Ճիշտ-սխալ, լավ-վատ՝ կա­րե­լի է բա­նա­վի­ճել, հա­մա­ձայ­նել ու չհա­մա­ձայ­նել, բայց դա այն է, ինչ վե­րա­բե­րում է բո­լո­րին ու հե­տաք­րք­րում է բո­լո­րին: Ի՞նչ ա­րեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը: Երկ­րորդ ան­գամ ՄԱԿ-ի ամ­բիո­նից պատ­մեց ան­նա­խա­դեպ հե­ղա­փո­խու­թյան, նախ­կին­նե­րի դի­մադ­րու­թյան, դժ­վա­րու­թյուն­նե­րի մա­սին, որ ի­րե­նից բա­ցի, թերևս, ոչ մե­կին չեն հե­տաք­րք­րում, ո­րով­հետև դե ֆակ­տո Հա­յաս­տա­նի ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ ո­չինչ չի փոխ­վել, ներ­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն էլ Հա­յաս­տա­նի ներ­քին գործն է: Վերջ:
Կամ՝ Ղա­րա­բա­ղի հար­ցը: ՀՀ վար­չա­պե­տը կրկ­նեց իր հայտ­նի բա­նաձևը՝ «Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թյան ցան­կա­ցած լու­ծում պետք է ըն­դու­նե­լի լի­նի Հա­յաս­տա­նի, Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի և Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղո­վուրդ­նե­րի հա­մար», ու տրտն­ջաց. «Ինձ խս­տո­րեն քն­նա­դա­տե­ցին իմ երկ­րում լուծ­ման այն­պի­սի բա­նաձևի հա­մար, ո­րը հա­վա­սա­րու­թյան նշան է դնում հա­կա­մար­տու­թյան 3 կող­մե­րի միջև: Այ­դուա­մե­նայ­նիվ, ես հա­վա­տում եմ, որ դա հա­կա­մար­տու­թյան խա­ղաղ լուծ­ման բա­նա­լին է, քա­նի որ այն են­թադ­րում է փոխ­զիջ­ման, փո­խա­դարձ հար­գան­քի և հա­վա­սա­րակշ­ռու­թյան հնա­րա­վո­րու­թյուն: Ես այդ բա­նաձևը ներ­կա­յաց­րի ոչ միայն հան­րու­թյա­նը, այլև ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գա­հու­թյան ներ­քո անց­կաց­վող բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի շր­ջա­նա­կում: Ա­ռաջ ըն­թա­նա­լու հա­մար ես ակն­կա­լում էի նման հայ­տա­րա­րու­թյուն նաև Ադր­բե­ջա­նից: Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, Ադր­բե­ջա­նի բարձ­րա­գույն իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը մնա­ցին ի­րենց դիր­քո­րոշ­մա­նը՝ ձգ­տե­լով ղա­րա­բա­ղյան հիմ­նախ­նդ­րի այն­պի­սի լուծ­ման, որն ըն­դու­նե­լի կլի­նի միայն Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղովր­դի հա­մար»: Մի կող­մից սա բա­ցա­հայ­տում է, որ Ադր­բե­ջա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը մտա­դիր չեն կոնֆ­լիկ­տը լու­ծել՝ «նրանք ցան­կա­նում են հաղ­թել Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի ժո­ղովր­դին: Նրանք չեն ցան­կա­նում գնալ որևէ փոխ­զիջ­ման: Նրանց նպա­տա­կը վրեժխ­նդ­րու­թյունն է 1990-ա­կան­նե­րին և 2016-ին Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի ժո­ղովր­դի դեմ ագ­րե­սիա­յի ան­հա­ջող փոր­ձի հա­մար: Այդ իսկ պատ­ճա­ռով նրանք բոր­բո­քում են հա­կա­հայ­կա­կան տրա­մադ­րու­թյուն­ներ ի­րենց ժո­ղովր­դի մեջ, այդ պատ­ճա­ռով նրանք հս­կա­յա­կան ռե­սուրս­ներ են ծախ­սում սպա­ռա­զի­նու­թյան վրա, այդ իսկ պատ­ճա­ռով հա­յա­տյա­ցու­թյունն ար­դեն դար­ձել է Ադր­բե­ջա­նի պաշ­տո­նա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը»: Բայց դա այն «նո­րու­թյունն է», որ աշ­խար­հը վա­ղուց գի­տի, ու ի՞նչ: Մյուս կող­մից՝ սա ժա­մա­նա­կը ձգե­լու փորձ է, ո­րով­հետև աշ­խար­հը ու ին­քը՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն էլ գի­տեն, որ ի­զուր է իր կո­չը «Իլ­համ Ա­լիևին, ըն­դու­նել բա­նաձևը՝ պայ­ման­ներ ստեղ­ծել խա­ղաղ գոր­ծըն­թա­ցում ա­ռա­ջըն­թա­ցի հա­մար»:
Ի պա­տաս­խան Ադր­բե­ջա­նի ԱԳ նա­խա­րար Էլ­մար Մա­մե­դյա­րո­վը ՄԱԿ-ի Գլ­խա­վոր ա­սամբ­լեա­յում հայ­տա­րա­րեց՝ ան­ցած 12 ա­միս­նե­րին Ղա­րա­բա­ղյան հա­կա­մար­տու­թյան կար­գա­վոր­ման հար­ցում ա­ռա­ջըն­թաց չի ե­ղել՝ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հե­տաքր­քր­ված չեն հար­ցի խա­ղաղ լուծ­մամբ, ու հա­վե­լել է, որ Երևա­նը իր հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով վի­ժեց­նում է գոր­ծըն­թա­ցը և խո­չըն­դո­տում քա­ղա­քա­կան հա­կա­մար­տու­թյան խա­ղաղ կար­գա­վոր­մա­նը, իսկ Ադր­բե­ջա­նը տրա­մադր­ված է ա­ռա­վե­լա­գույնս շուտ հիմ­նախ­նդ­րի լուծ­մա­նը: Մա­մե­դյա­րո­վը նաև նշել է, որ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը հա­վերժ շա­րու­նակ­վել չեն կա­րող և չպետք է սահ­մա­նա­փա­կեն ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան ի­րա­վուն­քը՝ հա­մա­ձայն ՄԱԿ-ի կա­նո­նադ­րու­թյան և մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վուն­քի: Այ­սինքն՝ նույն երգն է եր­գել՝ ինչ 30 տա­րում: ՈՒ՝ ի՞նչ: Թեո­րե­մը մնու՞մ է թեո­րեմ, ե­թե ա­պա­ցուց­ված է, կամ՝ ա­պա­ցուց­ված է, որ ա­պա­ցույց չու­նի: Սա հարց է, ո­րից կախ­ված է քա­ղա­քա­կա­նու­թյան ընտ­րու­թյու­նը:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ. Գ. Հա­յաս­տա­նը Ֆե­տի­դա չի ու­նե­ցել, ոչ ոք մեզ Սիքս­տի մեջ չի ըն­կղ­մել երբևէ, բայց դա չի նշա­նա­կում, որ մենք պար­տա­վոր ենք ոտ­քից գլուխ գար­շա­պար լի­նել: Բազ­մա­կի ստան­դարտ­նե­րից ձեր­բա­զատ­վե­լը գար­շա­պա­րով Սիքս­տի մեջ ընկ­ղմ­վել է, երբ կան հս­տակ չա­փա­նիշ­ներ, հս­տակ օ­րենք­ներ, ու օ­րենք­նե­րի գե­րա­կա­յու­թյուն: Ե՞րբ դա կվե­րա­բե­րի Հա­յաս­տա­նին՝ դա է խն­դի­րը, ոչ թե ան­ձե­րի դեմ պայ­քա­րը:
Դիտվել է՝ 5547

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Պետք է ճիշտ դիրքավորվել ու դիմանալ ևս որոշ ժամանակ՝ առանց թշնամուն կործանարար որևէ նոր զիջում կատարելու

Պետք է ճիշտ դիրքավորվել ու դիմանալ ևս որոշ ժամանակ՝ առանց թշնամուն կործանարար որևէ նոր զիջում կատարելու

Առաջիկայում Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը դառնալու է միջուկային տերություն։ Այդ անխուսափելի զարգացումը շեշտակիորեն փոխելու է տարածաշրջանում տիրող աշխարհառազմավարական հաշվեկշիռը և ուժերի հարաբերակցությունը՝ հօգուտ Իրանի։ Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ստանալ կայուն և ապահով զարգացման առնվազն 10-20 տարի, քանի որ Իրանին պետք է լինելու ամրապնդել իր հյուսիսային սահմանների անվտանգությունն ու չեզոքացնել թուրանական սպառնալիքը։ Այս իրավիճակում Հայաստանն առանցքային դերակատարում և նշանակություն ունի։

Սոցցանցային գրառումներ

Ջվալդ բաց մի արա
Ջվալդ բաց մի արա

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Մեր կյան­քի հի­մերն ան­դունդ­ներն ըն­կան
Մեր կյան­քի հի­մերն ան­դունդ­ներն ըն­կան

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

«Ծո­վից ծով» Հա­յաս­տան խոս­տա­ցող իշ­խա­նա­վորն ու ծա­րավ հայը
«Ծո­վից ծով» Հա­յաս­տան խոս­տա­ցող իշ­խա­նա­վորն ու ծա­րավ հայը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.