Գաղտնիք չէ, որ «հայաստանցի-ղարաբաղցի» բաժանարար թեզն ի բնե թշնամական ու կործանարար թեզ է` ներդրված օտար ուժերի կողմից, որի տարածման, ամրապնդման և քարոզի համար, միանշանակ է, հսկայական գումարներ են ծախսվել ու ծախսվում:
Որպես արհեստավարժ ընդդիմադիր, քաղաքականության ոլորտի հարցերում նախկիններին շարունակաբար քննադատել ու քննադատում, դատապարտել ու դատապարտում եմ հանցավոր անգործության, իսկ ներկաներին՝ հանցավոր գործունեության համար։
Վերջին քսան տարիների ընթացքում տարատեսակ ընդդիմադիր շրջանակների կողմից անհնազանդության գործողությունների ընթացքում հնչեցվել է «ոստիկանը մերն է» տխմար լոզունգը։
Ւմ ոչ կարճատև կյանքի ընթացքում, բացի Սպիտակի երկրաշարժից, չի եղել այնպիսի տխուր, այնպիսի մղձավանջային օրեր, որպիսզին ապրեցինք Ղարաբաղյան ողբերգությսն այս դաժան օրերին։
Շենքից դուրս գալիս հանդիպեցի Վաղոյին: Սովորականից ավելի մռայլ էր ու չարացած:
- Ի՞նչ կա, Վաղո, էդ որտեղի՞ց ես գալիս:
- Գնացել էի գյուղ, ծնողներիս գերեզման:
ՀՀ հպարտ քաղաքացի, արցախցին մեղավոր չի, որ 2018-ին, դուք, ես էլ ձեզ հետ, Նիկոլ ընտրեցինք։ Արցախցին մեղավոր չի, որ 2021-ի ընտրությանը 680 հազար հպարտ գնաց ու նորից ընտրեց պարտության խորհրդանիշին։
Բայդենի՝ մրցապայքարից դուրս գալը նշանակում է, որ հայ-ադրբեջանական և հայ-թուրքական գործընթացները «անտեր» մնացին:
Չգիտեմ ինչու պետք է Ադրբեջանը հիմա համաձայնի խաղաղության համաձայնագիր կնքել Հայաստանի հետ մի վարչակազմի միջնորդություն-ճնշմամբ, որին մի քանի ամսվա կյանք է մնացել: Մանավանդ, որ ո՛չ Հարիսի, ո՛չ էլ Թրամփի վարչակազմի համար այս հարցն առանցքային չի լինելու, և Բաքուն հանգիստ կարող է սպասել