Հայաստանն ունի արտգործնախարար, որն իր էությամբ շատ անկեղծ, ազնիվ երիտասարդ է: Այնքան անկեղծ ու շիտակ, որ վերջինիս մասին լսում ենք այնպիսի հնչեղ մեղադրանքներ ու պարադոքսալ սենսացիաներ, որոնք կարծես օրեցօր հիմնավորվում են:

Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցը Հայաստանի ու հայ ժողովրդի համար ոչ միայն պատմական արդարության վերականգնման, այլև կոնկրետ անվտանգության խնդիր է:

Երիցս ճիշտ է, Ստեփան Դանիելյանը, երբ ասում է` Բաքվի բռնապետը հիստերիայի մեջ է Հայաստանի և հայերի հետ կապված։

Հանրային կարգապահության 10 օրենքներ և կանոններ, որոնք գործում են Սինգապուրում:

Նախորդ օրերի նյարդային, բացարձակ ապօրինի ձերբակալումներն այն երիտասարդների, որոնք հանրային պարսավանքի սյունին էին գամում Փաշինյանի նախարարներին, սրտի դատավորներին, դատախազներին… նրանց պատկեր-թռուցիկները տարածելով, բացահայտելով, որ նրանք ոչ թե պետությանն են ծառայում, այլ վերադասին՝ որպես անձնական օգտագործման խամաճիկներ, ապացուցեց, որ փաշինյանական կամակատարները հույժ ծանր են տանում իրենց պարսավող նկարները հանրային վայրերում՝ ի տես ընտանիքի անդամների, քաղաքացիների, ամոթ եւ նախատինք ստանում։

Ընդդիմությունը հիմա գյուղեգյուղ ընկած պիտի վարկերի ու սոցիալական բեռի տակ ճկռող մարդկանց տուն առ տուն ի ցույց դներ իշխանության երևանյան բարձրաշխարհիկ ընթրիքները՝ քյաբաբ առ քյաբաբ կամ որ արդեն ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ սթեյք առ սթեյք, նրանց ցոփ ու շվայտ կյանքը, վոյաժները, լեքսուսներն ու հերմեսները:

Հաղորդում եմ նայում: Հյուրը, քամահարական քմծիծաղով ասում է բառացի հետևյալը. «…դեռ կան ոմանք, որ հայ-իրանական ու հայ-թուրքական սահմանները, իրենց կարոտախտով, քիչ մնա, կանվանեն ՍՍՀՄ սահմաններ...»:

Ցանկացած մարդկային համակարգ, լինի այն անհատ, մարդկանց խումբ, պետություն կամ քաղաքակրթություն, կարող է երես առնել, որն արտահայտվում է ամենատարբեր ձևերով՝ մեծամտանալով, շրջապատին իր արժանիքները գերազանցող պահանջներ ներկայացնելով, մյուսներին անհիմն արհամարհելով և այլն։

Կան բաներ, որոնք գիտության և անաչառ անալիզի տեսանկյունից ակնհայտ են, բայց և հոգեբարոյական տեսանկյունից շատ դժվար ընդունելի։

Նոյեմբերն էլ եկավ։ Հետաքրքիր ա՝ հուլիսին ոչ մի կերպ չես պատկերացնում, որ նոյեմբեր ա գալու, իսկ նոյեմբերին թվում ա, թե հուլիսը չի եղել՝ էն, որ գիշերը պատուհանները պատին տված շնչահեղձ պառկած ես խոնավ բարձի վրա ու շոգից տանջվում ես։ Կարծես քո հետ չի եղել։