Փաշինյանի դեմագոգիան և ստախոսությունը որևէ սահման չեն ճանաչում։ Երկրորդ օրն է շարունակ, ինչ Փաշինյանը փորձում է իր վրայից մաքրել Արցախը Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու մեղավորությունը։ Արցախի հայության համար իր աղետալի հետևանքներով այդ քայլը հավասարազոր է հայ մելիքների դեմ Մելիք Շահնազարի դաշնակցությանը Փանահ-խանի հետ և պատմության մեջ մշտապես կհիշվի որպես Արցախին հասցրած երկու դավաճանական և մահացու հարվածներից մեկը։

Երանի արթնանայինք ու տեսնեինք, որ վերջին հինգ տարին մի վատ երազ էր, նիկոլ-բան չլիներ, անունն էլ չհիշեինք...

Գերմանիան լրացուցիչ 2 մլն եվրո է հատկացնելու ԿԽՄԿ-ին Լեռնային Ղարաբաղում հումանիտար գործունեության համար:

Բացարձակ ցանկություն չկար էդ մասին գրելու, բայց չի լինում։ Մի տեսակ տպավորություն է մոտս, որ ընդդիմության մի թևին ընդամենը պատրվակ էր պետք, որ սկսեն մյուս թևին անպատվել։ Էդ պատրվակը տվեց Զարուհին։ Հետաքրքիր է` ինչու՞։

Աչքի անցկացրեցի օրվա լրահոսը։ Ամենազարմանալին ԱԺ կոչվող բալագանում,ներեցեք, ընդդիմության պահվածքն է․ հարցեր, պատասխաններ։ Ինքս հարց ունեմ խորհրդարանական ընդդիմությանը...

Անցած տարի այս օրերին թշնամին հրետակոծում էր հայկական բնակավայրերը Գորիսից մինչև Սոթք։ Հայկական կողմն ունեցավ 224 զոհ, բայց 224 վայրկյան անգամ սգո օր չհայտարարվեց։

Տեսնես ուրիշ ազգեր ունե՞ն էս ասացվածքը. «Մինչև չգա վերջինը, չի հիշվի առաջվանը»։ Սա լրիվ նկարագրում է մեզ:

...Երբեմն թվում էր, որ Սերիկի ու իմ միջև կա անհաղթահարելի տարածություն, սահման, որի անդորրը չի կարելի խախտել. պատճառը՝ երկյուղը, պատկառանքն ու հարգանքն էր, որ ունեմ գիտության ու արվեստի այս մեծ երախտավորի հանդեպ:

ՈՒրեմն, Երևանում «ՈՒրարտու» (Urartu / ՈՒրարտու) անվանմամբ մի քանի խանութ է գործում:Դրանցից մեկը գտնվում է մետրոպոլիտենի «Երիտասարդական» կայարանի դիմաց: Խանութում, բացի պարենայի ն և օրենքով արգելված ապրանքներից, ամեն ինչ վաճառվում է (թեպետ, արգելված ապրանքների մասով վստահ չեմ):

Խելացի ժողովուրդն իշխանություն է ընտրում, որպեսզի այդ իշխանությունն իրեն կառավարի: Կա նաև ժողովուրդ, որն ընտրում է իշխանություն, իսկ այդուհետ փորձում կառավարել այդ իշխանությանը: