ՀՀ հպարտ քաղաքացի, արցախցին մեղավոր չի, որ 2018-ին, դուք, ես էլ ձեզ հետ, Նիկոլ ընտրեցինք։ Արցախցին մեղավոր չի, որ 2021-ի ընտրությանը 680 հազար հպարտ գնաց ու նորից ընտրեց պարտության խորհրդանիշին։
Մինչ Եվլախում ընթանում է Ադրբեջանի և Արցախի ներկայացուցիչների թվով երրորդ հանդիպումը,
Արցախի նախագահ Սամվել Շահրամանյանն ադրբեջանական կողմի հետ բանակցություններ է վարում՝ երկրի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանն Արցախից անվտանգ դուրս բերելու համար:
Ստեփանակերտ։ Մայր Տաճարում Հրայր սարկավագն հնչեցնում է վերջին աղոթքը: Արցախի բնիկ ժողովուրդն ու իրավատերը բռնի տեղահանվեց, իսկ ՄԱԿ-ի դիտորդական առաքելությունը ժամանեց։
Նիկոլն արդեն խոստացել է՝ երկիրը թողնել առանց բանակի (Հայաստանն իր բոստանն է ու՛մ, ի՛նչ ուզում խոստանում է) չե՞ք հիշում՝ էս վերջերս հայտարարեց․ «Չի՛ լինելու խաղաղություն, քանի դեռ սահմանին զինվոր կա կանգնած»։
Սեպտեմբերի 19-ի հարձակումը Ադրբեջանը ներկայացրեց որպես «հակաահաբեկչական գործողություն»։ ՀՀ իշխանությունների հանցագործ թողտվությամբ՝ այդ ձևակերպումը մտավ միջազգային օրակարգ։
Ռուբեն Վարդանյանին էլ առաջադրվել է ահաբեկչության ֆինանսավորման մեղադանք։
«Ռուսը մեր բարեկա՞մն է, թե՞ թշնամին, իսկ ամերիկացին կփրկի՞». այս հարցը, իմ կարծիքով, տալիս են կամ հիրավի ազնիվ մարդիկ, կամ ուղղորդված քարոզիչները, որոնք հաճախ իրենք էլ չեն պատկերացնում հարցի խորությունը, դե գործ է՝ անում են։
Այն, ինչի մեջ «ժողովրդավարական արևմուտքը» ներքաշել է Հայաստանին, անթաքույց ցինիզմով կոչել է «անկախության և ինքնիշխանության համար» պայքար: Այդ «պայքարի» առաջին մասն ավարտվեց և բոլորս տեսանք արդյունքը և երկար-բարակ բացատրելու հարկ չկա:
Որ օտարամոլ եք, ռուսաֆոբ կամ արևմտաֆոբ՝ քաղաքական դիրքորոշում է, խնդիր չեմ տեսնում։
Կյանքիս լավագույն տարիները ծախսել եմ այդ ոլորտում իմը ներկայացնելու, համբերատար բանավիճելու, ինչպես նաև սուր, բայց կոռեկտ հակադարձելու վրա։
Մեր պետությունը զավթած անհայրենիքների խմբակի ներկայացուցիչն է խոսում, թե Հայոց աշխարհի գլխին եկած ահասարսուռ այս աղետի «մեղավորը բոլորս ենք», «պիտի լինենք միասնական։
Ռուսաստանը զանգվածաբար դատարկում է քաղաքացիական բնակչությունից Կուրսկի շրջանը։ Ուկրաինայի զորքի առաջխաղացումը թեպետ կասեցվել է, բայց նրանց հաջողվել է մեծ թվով տարածքներ գրավել։ Ռուսական իշխանության համար Կուրսկի շրջանի հսկայական հատված թշնամուն զիջելը մեծ խնդիր չէ, ասում են՝ ժամանակի հարց է, էլի հետ կվերցնեն։