«Հեծանվային клоунада»-ով փորձում ես հանրությանը ներշնչել, որ իրավիճակը երկրում ամբողջությամբ գտնվում է վերահսկողությանդ տակ, սակայն նույնիսկ այդ «клоунада»-ի ժամանակ միտքդ անբեկանելիորեն ԴԱՏԱՊԱՐՏՎԱԾ է ձևակերպել հրաժարականիդ տեքստն ու պատկերացնել «կառավարական ամառանոց-Մարգարա» երթուղով ճողոպրելդ: Ջանքերդ զուր են, ճարպի՛կ, որովհետև անգամ ամենատկարամիտն է արդեն հասկանում, որ այդ «клоунада»-ները կազմակերպում ես վախերիցդ փախչելու համար, անգամ ինքդ էլ պարզ հասկանալով, որ անհնար է դա:
ՈՒ՞ր պիտի փախչես ինքդ քեզանից :
Սովորաբար, «клоунада»-ները հանդիսատեսների մոտ ծիծաղ են հարուցում, սակայն քո կազմակերպածը արդեն նողկանքից ու ատելությունից բացի որևէ այլ զգացում չի առաջացնում: Իսկ ատելությունը մի «գեշ խասյաթ» ունի՝ ճեղքում է ցանկացած պատնեշ՝ այդ թվում «ոստիկանաբերետավորական» պատնեշները, և հասնում իր թիրախին: Իսկ թե ինչ է լինում թիրախին հասնելուց հետո, ինքդ բոլորից լավ գիտես:
Մտածի՛ր այդ մասին:
Մտածիր և պատկերացրու այն զարհուրելի տեսարանը, որը կբացվի կերտածդ «ժողովրդավարության բաստիոնի» փլատակների վրա «ատելության հարվածից» հետո»:
Մտածի՛ր այդ մասին, ճարպիկ :
Արգամ ՊՈՂՈՍՅԱՆ