Ամիսներ առաջ խորն ապատիայի մթնոլորտում անցած ՀՀ նախագահի ընտրություններից հետո Երևանի ավագանու ընտրությունները, իհարկե, հազիվ թե կարողանային այն շարժն ու հետաքրքրությունն առաջացնել, ինչն ակնկալում էին քաղաքական ուժերը: Թեև եղան հանրահավաքներ, հանդիպումներ, խոստումներ, ֆեյսբուքյան ակտիվ գովազդներ, բայց դրանք, անզեն աչքն էլ էր տեսնում, որ արվում են հավուր պատշաճի, սեփական քաղաքական ուժի վարկանիշն ընտրողների աչքում բարձրացնելու ճիգով:
Այսօր էլ, հետևելով օրվա լրահոսին, ականատեսն ենք, թե ինչպիսի ջանադիր հետևողականությամբ են քաղաքական ուժերն ու լրագրողները արձանագրում խախտումները, որոնք ընթանում են Երևան քաղաքի տարբեր ընտրատեղամասերում: Հատկապես ակտիվ են գործում ընդդիմադիր Հայ ազգային կոնգրեսի ու «Բարև, Երևան» դաշինքի շտաբները: Ինտերնետային կայքերն ու սոցցանցերը հեղեղված են ընտրական խախտումների և ընտրակեղծիքների արձանագրման փաստերով: Դարձյալ կիրառվում են նույն՝ ծեծված-փորձարկված մեթոդները՝ ընտրակաշառքի բաժանում, գազելներով ընտրողների տեղափոխում, տեղամասերում քվեարկության ուղղորդում, ոստիկանության աշխատակիցների կուտակումներ տեղամասերում, զինգրքույկով քվեարկության դեպքեր և այլն: Սրան զուգահեռ՝ անձնագրում թանաքի անհետացման դեպքերն են դարձել հաճախակի:
Սակայն այս ամենին ավելացել է մի հետաքրքիր ընտրախախտում ևս, որը նախկինում չէինք կարող պատկերացնել:
Լրագրող Ռուզան Խաչատրյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է. «Աբսուրդ չի՞: Հայաստանի Հանրապետության տված օրինական, վավերական անձնագիրս ինձ զրկեց ընտրական իրավունքից, որովհետև կենսաչափական է, իսկ հասցես նշված է չիփի մեջ, որը կարդալու հնարավորություն հանձնաժողովականները չունեն: Մի հատ չնայեցին էլ, որ չիփից դուրս անձնագրիս բաց տվյալները (անուն, ազգանուն, ծննդյան թիվ, ամիս, տարի), իրենց առջև դրված ընտրացուցակների տվյալներիս մեկը մեկին համապատասխանում են: Չգիտեմ՝ հոգեբույժներն ինչ կասեին, ես կասեի՝ ընտրակեղծիքից վախի սևեռուն գաղափար»:
Այսպիսի բաներ:
Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ