Ադրբեջանը բոլոր հնարավոր մեթոդներն օգտագործում է հայ ազգի ու պետության վրա հոգեբանական, քարոզչական ճնշումներ գործադրելու համար։ Դա տեղեկատվական պատերազմի մեջ կոչվում է «առավելագույնի ձգտումով լավագույնին հասնելու» տեխնոլոգիա։
Այսինքն, Ադրբեջանը շարունակ խոսում է անիրականանալի պահանջների մասին (Երևանը, իբրև թե, Ադրբեջանի պատմական ժառանգություն, Սևանա լճին տիրանալու քայլեր և այլն), մինչդեռ իրականում ունի բոլորովին այլ նպատակներ, որոնց բավարարումը փրկություն կարող է թվալ հայ հանրությանը' նախորդ պահանջների համեմատ։
Սա պետք է գիտակցեն հայերը և չենթարկվեն թշնամու տեղեկատվական-հոգեբանական գրոհներին։ Դրանք լայնորեն կիրառվում են նաև հայ պաշտոնյաների նկատմամբ, ու ցավալի է, որ արդյունք ունենում են։
Նաիրի Հոխիկյան