Գագիկ ՄԱՐՏՈՅԱՆ. «Նա կարծում էր, թե ոսկե միջինն է ընտրում, բայց երկու աթոռների մեջտեղը նստեց»

Հերոդոտոսն ասում էր. «Եթե ընտրություններից ինչ - որ բան կախված լիներ՝ ընտրությունները կվերացնեին»: Այնուհետև նույն թեման շարունակում էր այլ առիթով. «Նա կարծում էր, թե ոսկե միջինն է ընտրում, բայց երկու աթոռների մեջտեղը նստեց»: Փաստորեն դեմոկրատիայի հայրենիք համարվող Հին Հունաստանում դեռևս Հերոդոտոսի ժամանակներում այնքան էլ վստահություն չեն ունեցել դեմոկրատիայի նկատմամբ: Իսկ ընդհանրապես, մեր ժամանակներում ես դեռ չեմ հանդիպել քիչ, թե շատ լուրջ մարդու, որ վստահություն ունենա քաղաքական որևէ ընտրության արդյունքների վերաբերյալ: Մանավանդ, երբ խոսքը փակ, գաղտնի քվեարկության մասին է, ինչպիսին էր ներկայիս հանրաքվեն: Այ մարդ, եթե էդքան լավ բան է դեմոկրատական ընտրությունը, ինչու՞ եք մարդկանց գաղտնի քվեարկել տալիս՝ ինչ - որ թղթի և ծրարի միջոցով, հետո էլ ասում եք՝ մենք չենք կեղծել, ամեն ինչ արդար էր և օրինական: Արդարն ու օրինականն այն կլիներ, որ մարդկանց հավաքեիք մի բաց դաշտում (ասենք՝ օրինակ, մի տեղ՝ Շիրակի հարթավայրում), մի երկու սեղան - աթոռ, մի բարձրախոս դնեիք և մի քանի գրագիր վարձեիք: Թող անուն, ազգանունով կանչեին ամեն մի ընտրողի, հարցնեին նրա կարծիքը, գրանցեին և այդ ամենը բոլորին ցույց տային հեռուստաեթերով: Հետո էլ կնստեին, կհաշվեին քվեները: Թե չէ մեղկ չի՞ էս ժողովուրդը. ամեն անգամ հույով, հավատով լցված գնում է ընտրելու չարյաց փոքրագույնը և ընտրելուց հետո նոր միայն հասկանում է, որ ընտրելու բան չի ունեցել:

Մեկնաբանություններ