Ավաղ, Արևմուտքը չհամաձայնեց ասոցացման համաձայնագրի ստորագրմանը։ Եվ դրանով իսկ ապացուցեց, որ Հայաստանի վրա ճնշում եղել է, միայն ոչ թե Ռուսաստանի, այլ Արևմուտքի կողմից։ Շատ պարզ օրինակ. Մոսկվայում ոչ ոք դեմ չէր, որ Հայաստանը միաժամանակ զարգացներ հարաբերությունները և՛ ՄՄ-ի, և՛ ԵՄ-ի հետ։ Դեմ էր միայն Արևմուտքը։

Մենք գերի ենք մնում կաղապարված մտածողությանը, մի անգամ հայտարարված, թե հաստատված իրողությունն ընդունում ենք անբեկանելի ճշմարտություն ու սկսում ենք նեղվել այդ ճշմարտության շրջանակներում, պայքարել դրա դեմ, հերքել ու մերժել, մինչդեռ ընդամենը պետք է հաջորդ քայլն անել: Հաջորդ քայլն անելը հենց մտածողության, ուրեմն և վարքագծի կաղապարները կոտրելն է: Հաջողության բանաձևը այսպես է գրվում:

Ձմեռն աննախադեպ ստացվեց ոչ միայն ցրտերի, այլև քաղաքական թեժացումների առումով: Թե՛ աշխարհում, թե՛ Հայաստանում: Հայաստանի թե՛ ներքաղաքական, թե՛ արտքաղաքական, առավել ստույգ` ղարաբաղյան «ֆրոնտում»: Ղարաբաղի շուրջ ակտիվացումներ միշտ են եղել, երբեմն թվացել է` ուր որ է տեղաշարժ կլինի, սակայն կյանքն ապացուցել է` անհնար է:

Վերջերս լրատվամիջոցները տարածեցին Չինաստանին առնչվող հետաքրքրական և լուրջ հետևությունների հանգեցնող լուրեր։ Նախ, Հռոմի կաթոլիկ եկեղեցին հայտարարել է, թե պատրաստվում է սրբերի շարքին դասելու հայտնի ճիզվիտական քարոզիչ Մատթեո Ռիչչիին (նա 16-17-րդ դարերի սահմանագլխին ոչ միայն եվրոպացիների համար «հայտնաբերեց» Չինաստանը, այլև, դառնալով կայսերն առընթեր արարողությունների նախարարի ընկերը, կաթոլիկ քարոզիչների համար ևս հնարավորություն ապահովեց հարյուր տարի անարգել աշխատելու երկրի ամբողջ տարածքում)։

Աֆրիկյան որոշ ցեղախմբեր մինչև հիմա իրենց կյանքում որևէ կարևոր իրադարձությունից առաջ հավաքվում են մի տեղում ու սկսում երգել ու պարել: Մեզ համար նրանց վայրենի շարժումներում ու ձայնարձակումներում ընդամենը պատմական կամ ճանաչողական իմաստ կա, նրանք վայրենություն են համարում մեր գնահատականը` ոչ միայն մենթալիտետի, այլև քաղաքակրթության ու արժեքային համակարգի տարբերություն կա: Միակ ընդհանրությունը` ծիսական երգն ու պարը ուղեկցում են հասարակականորեն կարևորված իրադարձությանը` հիմնականում նախորդում են աֆրիկացիների դեպքում, հաջորդում են` հայերիս դեպքում:

Կարելի՞ է ասել` Քոչարյան-ՀՀԿ փոխհրաձգության ֆոնին անցկացված միտինգը քաղաքական նոր սեզոնի մեկնարկն էր: Մասամբ: Հատկապես ո՞ւմ համար: Հարցն առկախ է:

Երկու ամիս համբերող Կիևը երեկ կրկին պայթեց: Կողմերի «նյարդերը» չդիմացան. Յանուկովիչը վավերացրեց Ռադայի` նախորդ օրն ընդունած «ինկվիզիցիոն» փաստաթուղթը, որով նրա ձեռքերին ազատություն էր տրվում Մայդանը նույնպես ազատելու, ինչին ուկրաինական ընդդիմությունն ասաց` երբե՛ք:

Արդյո՞ք ամռանը քաղաքապետարանի նահանջը քաղաքացիական հասարակության հաղթանակն էր։ Ե՛վ այո, և՛ ոչ։ Հաղթանակ այն բանում, որ շարժումը հիրավի զանգվածային դարձավ, ինչը չես ապահովի ոչ մի Թվիթերով ու Ֆեյսբուքով։ Բայց կասկածների տեղիք է տալիս այն հանգամանքը, որ մի տեսակ շատ արագ (ի վերջո) իշխանությունները հրաժարվեցին մտահղացումից։ Բացի այդ, պարզվեց, որ իրադարձությունները ֆոն էին։ Եթե չլիներ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ազգային անվտանգության հարցերի գծով խորհրդական Աշոտ Մանուչարյանը, հայ հասարակայնությունը հազիվ թե իմանար, որ «աղմուկի ներքո» իշխանությունները Ազգային ժողովում անցկացրել են Եվրամիության պարտադրած, այսպես կոչված, «Գենդերային օրենքը»։

2014 թ. հունվարի 1-ից Հայաստանում կբարձրացվեն կենսաթոշակները, սակայն դա չի վերաբերի 93 հազար դրամը գերազանցող կենսաթոշակներին (450 մարդ)։ Կառավարության դեկտեմբերի 26-ի նիստում այս մասին հայտարարեց աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարար Արտեմ Ասատրյանը, «ուրախացնելով» հասարակայնությանը. հիմա միջին կենսաթոշակը Հայաստանում կաճի 15 %-ով և կկազմի մոտ 36 հազար դրամ։ Ասատրյանի խոսքերով ասած, 5-10 %-ով կաճեն 19500 մարդու (ստաժը 52-77 տարի), 10-15 %-ով` 165 հազար մարդու (36-51 տարի), 15-20 %-ով` 101 հազար (29-35 տարի), 20-40 %-ով` 164 հազար մարդու (6-28 տարի) կենսաթոշակները։

1. Գնահատելով 2013 թվականը, դժվար չէ հասկանալ, որ ամենագլխավոր իրադարձությունը անկասկած նախագահական ընտրությունն էր։ Արդյունքն ամբողջ աշխարհին է հայտնի. Սերժ Սարգսյանը իշխանության ղեկին մնաց երկրորդ ժամկետով։ Այսպիսով, ժողովուրդը ստիպված պետք է լինի վերստին հանդուրժել մի կույտ մարդկանց սահման չճանաչող տիրապետությունը, ովքեր ամենից հաճախ առաջնորդվում են սեփական գրպանի և իրենց մերձավոր հարազատների բարգավաճման շահերով։