Խաղը մոտենում է ավարտին

Չնայած այն պնդմանը, որ քաղաքականությունը երկրորդ արհեստն է` առաջին հայտնիից հետո, բայց արի ու տես, որ իր դեպքում ևս որոշակի օրինաչափություններ են գործում: «Առաջ պոռալով` հետ-հետ երթալը», իշխանություն լինելով այլընտրանք «խաղալը», կոկորդ պատռելը կարող են լոկ ժամանակավոր էֆեկտ ապահովել: Հետո գալիս է «մարտ ամիսը` դարդ ամիսը», և ամեն բան գցում է իր տեղը:
Այո, այսօր, որքան էլ ցավալի կամ օրինաչափ, ԲՀԿ-ն հայտնվել է լուսանցքում: Հանգի՜ստ, հանգի՜ստ: ԲՀԿ հանդիպումներին մասնակցում է մի քանի հոգի, ԲՀԿ-ն այնքան ասելիք չունի, որ Օսկանյանը սկսել է Համաշխարհային բանկի «մազերը պոկել»` լավ իմաստով, մեկ այլ դեպքում էլ` պարոն Լոկին ցիտել: Ինչը նույնիսկ «երգով նահանջ» չէ: Իսկ նախորդ օրը Ծիծեռնակաբերդում Ծառուկյանի և ոստիկանության միջև տեղի ունեցած «միջադեպը», ինչպես ասում են, վերջն էր:
Վերջ առաջին մասի, ուսանող: Արձանագրելու, թե որքան սնանկ էին ԲՀԿ արգումենտներն ընդհանրապես, մարտավարական սխալները` մասնավորապես:
Մեկ հաստատ եզրակացությամբ. առանց իշխանությունների, առանց վերջիններիս թույլտվության հնարավոր չէ դառնալ «թե՛ կոմեդիանտ, թե՛ խաղկատակ» (խառնեցինք). հնարավոր չէ խաղեր տալ այնպես ու այնքան, որքան թույլ տրվեց մինչ այս ԲՀԿ-ին: Իշխանություններն այլևս չեն արձագանքում ԲՀԿ-ի` «լավ, էլի, մամ, մի քիչ էլ խաղամ» ընդդիմադիրոտ-այլընտրանքային պասաժներին, արդյունքում ԲՀԿ-ն վերածելով… կամուֆլյաժի:
Թողնելով ԲՀԿ-ին մենակ` իր նոր կարգավիճակի հետ, կատարենք հարցադրումը. ի՞նչ է, ի վերջո, կատարվում Հայաստանում` հետընտրական այս փուլում, բացի ավագանու ընտրություններից, որն էլ մեկնարկեց անչափ բարձր «դո»-ի վրա, ընդ որում և մասնավորապես` «սև փիարի» հազվագյուտ դրսևորմամբ: Ինչն էլ ընդամենը նախագահական ընտրությունների իներցիան էր: Եվ ուրիշ ոչինչ: Այնտեղ հիմա խոր պաուզա է, իսկ բուն քաղաքական պրոցեսն ընթանում է «տակից», չնայած այլևս շատ դժվար է այն բնորոշել որպես «կուլիսային»:
Խնդիրն առնչվում է Երևանի ոստիկանապետ Ներսիկ Նազարյանով ծայր առած գործընթացին, որը, կարծես թե, ձնագնդի թափ է հավաքում:
Բոլոր դեպքերում` բաց պահելով հարցը. դա համակարգային, այսքան երկար սպասված բարեփոխումների ազդա՞կ է, թե՞ պարզապես պրոֆիլակտիկ անզգայացման հերթական «դոզա»-ցուցանք, որը որևէ շարունակություն չի ունենա, օրորոցում էլ կմեռնի` դեռ չծնված, որովհետև շատ ծանր է օլիգարխիկ-բիզնես «ստրուկտուրայի» դեմ պայքարի «գլխարկը» կրելը, եթե չասենք` ուղղակի անհնար:
Եվ հետո` «ցանցն» անչափ ներշաղկապված է, ընդ որում, ներքին և արտաքին կապերով: Եվ գորդյան այդ հանգույցը սրով կտրելն ուղղակի անհնարինության ոլորտից է թվում: Այնուհանդերձ, երբ խոսվում է երկրորդ նախագահի «հետաքրքիր» կարողությունների, վերջինիս նկատմամբ ռուսական իրավապահ մարմինների ոչ պակաս «հետաքրքրության», Վարդանիկի` «քաղմաս» տարվելու, Ծառուկյանի` ոչ պատգամավորական «մուտքով» դուրս գալու (ինքն էս «սազիվում» մեկ ժամ պատգամավոր աշխատե՞լ է), ժողովրդի հետ կողք կողքի քայլելու «հրամայականի», Լուժկովի` Հայաստանում ծախսված «սև փողերի» ու նրանց տոկոսների մասին, ինչպես նաև Գագիկ Խաչատրյանի «էթիկական հանձնաժողովի», Հովիկ Աբրահամյանի «շատ» ունեցվածքի մասին, այնուհանդերձ, հասկանալի է դառնում, որ ինչ-ինչ աննկատ վերադասավորություններ տեղի են ունենում:
Ի՞նչ վերջնարդյունքներով։ Կերևա։

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ