Թուրքիան խոսում է նիկոլնոցի վերածված Հայաստանում ահաբեկչական խմբերի մասին և սպառնում է հակաահաբեկչական գործողություններով։

Էրդողանն ասել է, որ Գազայի բնակիչները կմեռնեն իրենց հողում, բայց Ղարաբաղի հայերի պես չեն լքի իրենց հայրենիքը:

Պատմության դպրոցական դասագրքերից սկսած մինչև նեղ մասնագիտական ձեռնարկներ խոսվում է այն մասին, թե որ պետությունը որքան տարածքի էր տիրապետում և դրանից բխող ինչ ազդեցության գոտիներ ուներ։ Պատմությունը չի խոսում միջին վիճակագրական հույնի, հռոմեացու կամ մոնղոլի կյանքի պայմանների մասին։ Նա խոսում է Հռոմի զորքի, հույների ծաղկուն պետության ու մոնղոլների անծայրածիր կայսրության մասին։

Գործարկվել է նոր ճանապարհ դեպի Իրան։ Երբ Որոտանի ճանապարհը 2020 թվականին փակվեց, դեպի Կապան և հետո Մեղրի և պարսկական սահման գնում էին Շինուհայր-Տաթևի ճանապարհով։ Սակայն հիմա Նորավանով է այդ ճանապարհn անցնում։

Մի քանի հարցեր շարունակ պետք է բարձրացնել Փաշինյանի պատգամավորների առաջ, որովհետև իրենց շեֆի հետ միասին կիսում են թե՛ արցախյան ողջ ողբերգության պատասխանատվությունը, թե՛ կիսելու են «խաղաղության խաչմերուկ» անունով արկածախնդրության հետևանքների պատասխանատվությունը։

Նիկոլ Փաշինյանի հրապարակած «Խաղաղության խաչմերուկը» մշտապես քննարկել և փորձել են կյանքի կոչել բոլոր իշխանությունները: Այժմ այս ծրագիրը քիչ իրատեսական է, քանի որ տարածաշրջանի երկրները արդեն իսկ կառուցել են կամ կառուցում են Հայաստանը շրջանցող ենթակառուցվածքներ:

Որպես վարկած մի քանի անգամ գրել եմ Արցախյան «գործարքում» Հռոմի եկեղեցու հավանական դերակատարության մասին։

Մինչ այդ, հետաքրքիր է` ՔՊ-ում հասկացա՞ն, որ իրենցից որևէ մեկին, կապ չունի դիրքն ու պաշտոնը, եթե ռուսները սուր բաներ են ասում Նիկոլի ԱԳՆ-ն լուռ է։ Նույնիսկ եթե դա ասվում էր ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցչի դեմքով։ Ալենին Զախարովան նույն ալիքով կատոկեց, Կոպիրկինը հանգիստ նստած էր իր կեցավայրում։ Երբ մի քանի փորձագետներ, մի լրագրողի դեմքով հենց Նիկոլի անունը տվեցին, նրա սեփական ապարատն արձագանքեց։ ՔՊ-ում հասկացա՞ն, որ խորապես թքած ունեն բոլորի վրա, կարևորը Նիկոլին չկպնեն։

Ո՞րն է նորմալ Ազգային ժողովը. կա կայուն մեծամասնություն, կա ընդդիմություն, որը սուր ելույթներ է ունենում, լավ հարցեր է տալիս, դրանք դուր են գալիս հանրության մի մասին ու երևի՝ «առաջնորդներին», հետո մեծամասնությունն է նույնը անում՝ ելույթներ, մեղադրանքներ, որոնք դուր են գալիս հանրության մի այլ մասի ու իրենց «առաջնորդին», հետո՝ քվեարկություններ, ու ցրվում են տներով։ Սա լրիվ նորմալ է, նորմալ պետություններում։