Զգացի՞ք, թե ինչպես մեկ շաբաթում պահպանողական բյուջեն անմիջապես դարձավ հեղափոխական։ Մեր երկրում ամեն ինչն է այսօր երկրաչափական պրոգրեսիայով աճում։ Երեկ գործազուրկների թիվը մեծ էր, այսօր, առանց աշխատատեղեր ստեղծելու, աշխատողների թիվը կտրուկ ավելացել է, երեկ կախարդական փայտիկ չկար, այսօր կա, բայց էլի չի աշխատում, երեկ ճամպրուկներով գումարներ էին գնում Բաղրամյան 26, այսօր ոչ գնում են, ոչ էլ պարզ է, թե ում դուռն են թակում, երեկ կոռուպցիայի մեջ թաղված էինք, այսօր ոչ մեկն այդ հարցով քրեական պատասխանատվության չի ենթարկվել, երեկ ներդրողներն «ախպոր ախպերներն» էին, այսօր անգամ նրանք ներդրում չեն անում, իսկ ամիսներ առաջ խոսում էին միլիոնավոր ներդրումների մասին, բա ու՞ր են դրանք։ Եվ վերջապես, երեկ երկիրը թալանվում էր, իսկ այսօր տնտեսությունը թռիչքաձև աճում է, բայց դեռ հարց է, թե ում տնտեսությունը, ում ընտանեկան բյուջեն։
Վերադառնանք մեր «ոչխարներին»։ ԱԺ մշտական հանձնաժողովներում 2020-ի բյուջեի քննարկումների ժամանակ Նիկոլ Փաշինյանը բառացի ասաց. «Մենք բյուջեի հիմքում դնում ենք ոչ թե ամենալավատեսական կանխատեսումը, այլ որոշակի պահպանողական կանխատեսում՝ ապահովելու համար մակրոտնտեսական կայունությունը»։ Բայց ընդամենը մեկ շաբաթ անց ԱԺ լիագումար նիստում Փաշինյանը մտափոխվեց, թե սա հեղափոխական բյուջե է։ Եվ այս եզրահանգման պատճառոը հետևյալն է «2020-ի պետական բյուջեում եկամտային մասը 2018-ի եկամտային մասը գերազանցում է 27,4 տոկոսով, եթե սրան գումարում ենք նաև 2018 թ. ընթացքում բյուջեի գերակատարման ցուցանիշները, որոնք արդեն 62 միլիարդով գերակատարված են, ուրեմն բյուջեի աճը կազմում է 33 տոկոս»։ Այսինքն, եկամուտները աճել են, ՊԵԿ-ը լավ է աշխատել, ապրի Դավիթ Անանյանը։ Սակայն, կենցաղային լեզվով ասած, Անանյանը փողը բերել, տվել է Փաշինյանին, ինչը թվային տեսքով ամրագրված է, բայց դրանից հետո կա առավել կարևոր մի հարց՝ ինչպե՞ս են այդ գումարները ծախսվելու։ Իմա՝ էականն այդ գումարների արդյունավետ, նպատակային ծախսումն է, ճիշտ տնտեսումը և զարգացմանը միտված ծրագրերի իրականացումը։ Ավելին, որոշ տնտեսագետների պնդմամբ, պետք չէ այդքան գումար պահել բյուջեում և ասել՝ տեսեք, տեսեք, այսքան եկամուտների աճ է եղել։ Այդ միջոցները պիտի ուղղվեին տնտեսություն և ապահովեին տնտեսական իրական աճ։ Բայց սա հարցի դեռ մի կողմն է։
Այս կառավարությունն ունի՞ տնտեսական երկարաժամկետ ծրագիր, որի իրագործման համար բյուջեի եկամտային մասում գոյացած գումարները դրան պիտի ուղղվեն։ Մեր երկրում տնտեսական խնդիրները հիմնականում իրավիճակային լուծումներ են ստացել, մարդիկ հավաքվել են կառավարության շենքի առաջ, բողոքել են, նրանց պահանջին ժամանակավոր լուծում է տրվել, իսկ իրական խնդիրները մնացել են չլուծված։ Այսօր էլ այս տրամաբանությունը շարունակվում է, եթե չասենք` ավելի վատ միտումներ են նկատվում։ Հեղափոխական հովերով տարված իշխանությունը տնտեսությունում ոչ մի արմատական փոփոխություն չի իրականացրել, ոչ մի կտրուկ քայլ չի արել, ինչը մեր տնտեսության պարագայում ոչ միայն անհրաժեշտ է, այլև պարտադիր։ Հիմա, որ Փաշինյանը գլուխ է գովում, թե եկամտային մասը շուրջ 30 տոկոսով աճել է, գոնե գիտի՞, թե ինչ տնտեսական ծրագրեր պիտի իրականացնի։ Չնայած դա ամենևին էլ պետք չէ, որովհետև այս իշխանությունն իր առջև նման խնդիր չի էլ դրել։ Ավելի լավ է, այդ գումարներն ուղղեք, ասենք, Ֆրանսիայում, հանրահավաք կազմակերպելուն, համ էլ լոսանջելեսյան հանրահավաքից ավելի էժան կնստի պետբյուջեի վրա։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ