Սուսաննա ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ. Արցախ մեկնելու համազգային ոգևորությունը ստիպված ենք հետաձգել

Պատասխանում եմ նրանց, ովքեր ջահել, պատվով ծառայած- վերադարձած տղաներին, ուղղակի տղամարդ քաղաքացիներին փողոցներում հարցնում են՝ դու այստե՞ղ ես...

Հավանաբար բոլոր տեղերում կա այս հարցն ու անտեղի մտահոգությունը:
Հո ազգը քոքից չի՞ գնալու մարտադաշտ՝ Արցախ: Ուժային կառույցներն ու ազատամարտիկները, երկրապահ կամավորականները լիուլի բավ են:
Առայժմ բավ են, վաղը պարզ կդառնա. կերկարի՞ պատերազմը, թե՞ դադար կհայտարարվի:
Նույնիսկ կառույցի անձնակազմից առանձին մարդիկ կան, ովքեր ռազմական ռեժիմով հսկում են տարածքը, աշխատում, պատասխանում և կանոնակարգում զանգերն ու իրավիճակը:
Նույնն է նաև ողջ պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների դեպքում:
Կյանքի բնականոն ռիթմն էլ իր հունով պետք է գնա, և Արցախ մեկնելու մեր համազգային ոգևորությունը ստիպված ենք հետաձգել:
Հակառակ դեպքում՝ դարձյալ զգույշ և շատ կարևոր վերապահումներով...
Բանակցությունները հեռու չեն, հուսանք: Իրոք, ամենալավ պատերազմն անգամ չարժե մեկ փոքրիկի, մի մոր արցունքի կաթիլին էլ:

Մեկնաբանություններ