Արցախը հայաթափվա՞ծ է:
Այո՛:
Ծա՞նր է: Այո՛:
Կարո՞ղ էր այդպես չլինել: Այո՛:
Բայց արդեն պատահել է, հայաթափվել է:
ՈՒ պետք չի ողբ և հուսահատություն:
Ծանր իրողություն է:
Հետո՞ ինչ:
Մի անգամ էլ է հայաթափվել:
Էլի մեր գործուն միջամտությամբ: Արղության, Լազարյան, մելիքներ...
Կանցնի շատ կարճ ժամանակ, մեկ-մեկուկես տարի
ու արցախյան օրորոցում նորից մանուկները հայերեն կճչան...
Միակ բանը, որ պահանջվում է մեզանից այժմ, չշտապելն է:
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ