«Ի՞ՆՉ Է` ՀԱՆՑԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈ՞ՒՆ Է ՀԵՐԹԱԿԱՆ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՆ ՄԱՍՆԱԿՑԵԼԸ»

Հայ ազգային կոնգրեսի մարտավարությունը հաճախ քաղաքական հակառակորդների, երբեմն էլ զինակիցների կողմից միանշանակ չի գնահատվում։ Եթե իշխանություններն արմատական ու ոչ կառուցողական են որակում կոնգրեսի քաղաքականությունը, ապա զինակիցները մեղադրում են ՀԱԿ-ի առաջնորդին հապաղելու համար։ Այդուհանդերձ, ակնհայտ է, որ այսօր ընդդիմության քայլերի տրամաբանությունն իրարամերժ կարծիքների տեղիք է տալիս։ Մեզ հետ զրույցում ՀՀՇ վարչության անդամ ԵՐՋԱՆԻԿ ԱԲԳԱՐՅԱՆԸ, ի թիվս այլ հարցերի, անդրադարձավ նաև այս խնդրին։
-Կոնգրեսի այսօրվա մարտավարությունը, պայքարի տրամաբանությունը, Ձեր գնահատմամբ, ի՞նչ հանգրվանի են տանում:
-Կոնգրեսի մարտավարության և պայքարի տրամաբանության ուղենիշները ձևավորվում են յուրաքանչյուր փուլում առկա բազմաբնույթ գործոնների ազդեցությամբ և հաշվառմամբ: Ներկայումս ինքնախաբեություն է ենթադրելը, թե առկա սոցիալ-տնտեսական ծանր պայմանները և բացասական այլ երևույթները հանրային գիտակցության մեջ հեղափոխություն են առաջացրել, և մնում է միայն հենց այս առավոտ դրոշակը պարզած դուրս գալ փողոց ու կեսօրին տապալել այս հակաժողովրդական իշխանությունը: Սա քաղաքական մտածելակերպ չէ: Միաժամանակ ակնհայտ է, որ միջազգայնորեն թուլացած, ծայրաստիճան վտանգավոր դիրքերում հայտնված, տնտեսական կոլապսի սպառնալիքի առջև կանգնած, օտարերկրյա գործակալների կողմից հասարակական խոր պառակտվածության հասած Հայաստանի ազգային և պետական շահերը պահանջում են հնարավորինս արագ իրականացնել իշխանափոխություն` ներկա կոռուպցիոն-բռնատիրական բուրգի կազմաքանդում և երկրում սահմանադրական կարգի վերահաստատում: Կարծում եմ՝ այս իրողության գիտակցությամբ է ղեկավարվում կոնգրեսը, ինչը ենթադրում է ուժերի հնարավորինս արագ կուտակում և համախմբում, հնարավորինս արագ իշխանափոխություն:
-ՀԱԿ-ի վերջին հանրահավաքից հետո քաղաքական տարբեր շրջանակներ կարծիք են հայտնում, թե ընդդիմությունն այսպիսի քաղաքականությամբ պատրաստվում է հերթական խորհրդարանական ընտրություններին, քանի որ այլևս արտահերթ ընտրությունների պատուհանը փակ է: Համակարծի՞ք եք և ինչպե՞ս եք բացատրում կոնգրեսի առաջնորդի նախապես հռչակած 15 պահանջների կրճատումը:
-Ո՛չ, համակարծիք չեմ: ՀԱԿ-ի բոլոր հանրահավաքները նշանավորում են որոշակի փուլի հաղթահարում` նշված նպատակին հասնելու ճանապարհին: Վերջին ժամանակներս Ձեր նշած այդ շրջանակները, որոնց մեծ մասն իշխանության պատվերներն է կատարում, հատկապես վերջերս կաշվից դուրս են գալիս ժողովրդին համոզելու, իբր ՀԱԿ-ը գնում է իշխանությունների հետ պայմանավորվածությունների, իբր համակերպվել է «հերթական ընտրությունների գնալու մտքին» և այլն: Այդ ո՞վ է որոշել, որ «արտահերթ ընտրությունների պատուհանը փակ է»: Երկրում այդ ի՞նչ համապետական նշանակության հարցեր են լուծվել կամ լուծվում (գործազրկություն, աղքատություն, արտագաղթ և այլն, և այլն), որ այդ պատուհանը «փակել» են: Հայաստանում վաղուց առաջացել է այնպիսի իրավիճակ, որ չի բացառվում` հենց վաղն էլ իշխանափոխության հարմար պահ առաջանա և` ոչ միայն հանրահավաքային կրիտիկական զանգվածի առկայության պարագայում: Իսկ եթե, ասենք, չհաջողվեց արտահերթ ընտրությունների հասնել, ի՞նչ է` հանցագործությո՞ւն է հերթական ընտրություններին մասնակցելը: Կոնգրեսի հակառակորդների այս մտածելակերպը, մեղմ ասած, արտառոց է: Ինչ վերաբերում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հռչակած 15 պահանջների «կրճատմանը», այդ պնդումն անլուրջ է, քանի որ առաջին նախագահն իր վերջին ելույթում շեշտեց, որ ոչ թե պահանջների թիվն է կրճատվում, այլ ներկա փուլում, ներկա պահին դրանցից երեքին է առաջնահերթություն տրվում:
-Ապագա խորհրդարանում մանդատներ ունենալու համար այսօր ոչ միայն իշխանական, այլև ընդդիմադիր դաշտում ակտիվ գործընթացներ են: Եթե ՀԱԿ-ի ներկայացուցիչներին չհաջողվի արտահերթ ընտրությունների հասնել, հերթականի պարագայում կոնգրեսին կհաջողվի՞ ունենալ ծանրակշիռ ներկայություն խորհրդարանում:
-«Եթե»-ով չխոսենք, դեռ մեկ տարուց ավելի ժամանակ կա մինչև հերթական ընտրությունները, իսկ դրությունը երկրում օրավուր վատթարանում և սրվում է:
-Վերջին հանրահավաքից հետո խոսակցություններ կային, թե իշխանություն-ընդդիմություն «արժանապատիվ գործարքի» առանցքն ապագա խորհրդարանում ուժերի հավասարաչափ բաշխումն է եղել: Ձեր գնահատականը:
-Դա իշխանության լաքեյների կամ քաղաքական տկարամիտների տարածած ասեկոսեն է: Ի դեպ, տարրական տրամաբանությունը հուշում է, որ այդ «հավասարաչափ բաշխումը» ձեռնտու չի կարող լինել ո՛չ իշխանությանը, ո՛չ էլ իրական ընդդիմությանը:
-Վերջին շրջանում այնպիսի տպավորություն է ստեղծվել, որ ընդդիմության պայքարը ոչ թե իշխանությունների դեմ է, այլ մյուս ընդդիմադիրների: «Ժառանգություն»-ՀԱԿ «փոխհրաձգությունը» արդյոք հօգուտ իշխանության չէ՞ր։
-Ակնհայտ է, որ կոնգրեսն ունի քաշային այլ կատեգորիա, և նրա վերաբերմունքը չի կարող լինել այլ բան, քան իր կատեգորիային համապատասխան վարվեցողություն: Այդ աղմուկը մի բաժակ ջրի ալեկոծություն է, և չարժե դրան ուշադրություն դարձնել: Պառակտվում է մի բան, որը միասնական է լինում, իսկ երկրորդական հարցերում նույնատիպ դիրքորոշում ունենալը դեռ միասնականության նշան չէ: Վերջին հաշվով, կոնգրեսը կարող է համագործակցել իրենց ընդդիմադիր հռչակած բոլոր ուժերի հետ շատ կարևոր մեկ-երկու հարցերի շուրջ, բայց երբ տեսնում ես, որ դրանցից մեկը դեմ է քո գլխավոր կարգախոսին, իսկ մյուսն անհասկանալի գործելակերպ է որդեգրել, քեզ մնում է սպասել հերթական «ընդդիմադիր» ականների պայթյուններին:
-Ընդդիմադիր ուժերից այսօր ո՞ւմ հետ եք տեսնում իրական համագործակցության եզրեր:
-Բոլոր նրանց, ովքեր իրապես գիտակցում են այսօր հայկական պետականությանն սպառնացող վտանգի լրջությունը և պատրաստ են հանուն մեր ժողովրդի պայքարի ելնելու իշխանությամբ զրահավորված ծախու «հայրենասերների» դեմ:
Զրույցը՝ Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ