23.04.2013|
15:58
Քիչ կողք եմ քաշվում, որ իմ մեծ ցավի, թուրքի ժամանակ իր երկու ամսեկան` բարուրի էրեխուն ջուրը գցած իմ Զարոյիս, որն այդպես էլ խելքի չեկավ ջրի, իր հետևից վազող թուրքի ու գետի հոսքով հեռացող իր բարուրի էրեխու հուշից, էդ ցավը լցրեց մեր` իր թոռ ու ծոռների ողնաշարը, քարացած արցուքների հանգով, ու հիմա Զարո տատուս խնդրում եմ` տատ, էն կողմ գնա, որ էսօրվա մեջ պատմեմ, տեղ տամ նաև դեռ շարունակվող բոլոր կարգի ցեղասպանությունների, բոլոր կարգի ազգային-էնթիկ հողի վրա զոհաբերված գառներին, «բարուրներին»: