Տարիներ առաջ քանի՜-քանիսն էին հրապարակավ հայտարարել ճիվաղին սատակացնելու մասին, բայց առայսօր ձեն-ծպտուն չկա։

Մինչ կապիտուլյանտ ոչնչությունները հրաժարվում են մեր պատմությունից ու հայրենիքի 90 տոկոսից, այդ հանգամանքից լկտիացած, 106 տարին դեռ չբոլորած ադրբեջանցիները Հայաստանի Հանրապետության ներկայիս տարածքը հռչակել են Արևմտյան Ադրբեջան ու այսօր արդեն Բաքվում բացում են նույնանուն հեոռուստաընկերություն, որը հեռարձակվելու է թուրքերեն, ռուսերեն ու անգլերեն լեզուներով:

Էս պահին Պետրոսի հյուրը Կապիտուլյանտն է։ Կոնկրետ հարցեր է տալիս Պետրոսը` ոչ կոնկրետ պատասխաններ է տալիս Պողոսը։ ՈՒ ոչ մի հարց իր պատասխանը չի գտնում։

Չունես ուժ, կամ ունակ չես, կամ ցանկություն չունես այն գեներացնել և կուտակել, այնուհետև դնել այն դիվանագիտության և պետական ռազմավարական շահերի սպասարկման հիմքում` անելիք չունես միջազգային հարաբերություններում։

22։30-ը միայն ժամ չէր նշանակում. նաև կախարդական խոսքեր էին՝ «Սիմ-սի՛մ, բացվի՛ր»-ի նման, որ բացում էին երկաթե վարագույրն, ու ժամանակակից ամերիկյան, անգլիական, ֆրանսիական, ճապոնական երաժշտությունը հեռուստացույցի էկրանից լցվում էր մեր տները, ջնջվում էին սահմանները, մենք դառնում էինք աշխարհի քաղաքացի։ Իհարկե, մենք առաջ էլ երկաթե վարագույրի անցքերից լսում էինք էդ ձայները, դեսից-դենից ճարում էինք ձայնագրությունները, չնայած դա չէր խրախուսվում։

Երբ չինացիները որոշեցին «խաղաղության դարաշրջանում» ապրել, նրանք կառուցեցին Չինական մեծ պատը: Նրանք կարծում էին, որ ոչ ոք արդեն չի կարող թափանցել այդ պատով։

Հաղթահարել ձախորդ պարագաները, նշանակում է հաղթահարել սեփական անձը: Ինձ հետևել ցանկացող աշակերտներին ասացի. «Կատարյալ եղեք, ինչպես որ ձեր երկնավոր Հայրն է կատարյալ»:

Թող չլինի՛ ինձ՝ կո՛ւրծք ծեծել, սակայն, ողորմությունից մնալ ձեռնունայն...

Պետք է գտնել մեկին, ով կկարողանա կասեցնել երթուղային գազելների ու կուսակցությունների գործունեությունը:

Իր զավակներին բանակից ազատելու մեջ Բագրատ Սրբազանին ամբաստանողին պետք չէ փորձել բացատրել, թե ինչ է կուսակրոնությունը, առավել ևս, պետք չէ պահանջել, որ հերքի իր անհեթեթությունը...